Einde Thailand - begin Cambodja

Donderdag 10 juli 2557

Tring Tring Tring, het was 02.30 uur en de wekker ging. Om 03.00 uur zaten we dus allen met onze oranje outfit het Nederlands elftal te kijken, de teleurstelling was groot en verder weten jullie ook de afloop en daar laat ik het dan ook bij. Nog even een korte powernap en donderdag 10 Juli begint echt.

In de ochtend hebben onze crews drie schooltjes bezocht. En elke crew deed wel wat op een schooltje. Omdat Miranda helaas niet lekker was bleef ze thuis, ging ik met de sportcrew mee. Ik meen Veerle en Femke hebben een muurschildering gemaakt, Julian, Yannick, Danique, ......... hebben gesport met de kinderen en Sinnika en Anke hebben een Engels lesje gegeven. En het verliep allemaal naar wens. Om 11.30 uur kregen we een geweldige lunch.

In de middag rond 12.45 uur hadden we een middag met culturele activiteiten bij de middelbare school. Thaise dans, Thaise massage ( denk maar niet dat er een happy end bij was) , Thais eten, stoelendans, de meiden werden mooi opgedoft metThaise kledij etc etc. Rond 14.30 vertrokken in een processie naar een boeddhistisch klooster waar we een gebed hebben bijgewoond. Dit deed me weer denken aan de prachtige reis met Xplore naar Ladakh in Noord India waar we elke morgen de Punjab volgden met de kleine boeddhistische monnikjes.

Het sport gebeuren hebben we geskipt en daarvoor in de plaats zijn we naar het gastgezin gegaan en hebben daar onze twee beste dansen opgevoerd. Dit was onze dank en verontschuldiging van het gebeuren van de nacht ervoor. Het fijne aan aan deze groep is dat het een echte eenheid is tot nu toe. Een iemand maakt een fout als je het zo wil noemen of begaat een vergissing en reageert eigenlijk op een emotionele manier die dan even " verkeerd" afloopt en de hele groep lost het dan met veel plezier met elkaar op. Het kan iedereen namelijk overkomen. De vrouw van het gastgezin moest een traantje wegpinken en als ik dat zie hou ik mijn ogen ook niet helemaal droog en moest dus ook een traantje wegpinken.

Dezelfde avond hadden we een geweldige far well party met een heerlijk diner. Nee we hebben hier niks te klagen in Thailand. Na en tijdens het diner werd er gezongen door een Thais meisje dat vorig jaar ook had mee gezongen, na mijn idee zong ze goed. Henk vroeg of iemand van onze groep ook kon zingen en ik zei dat volgens mij Beau wel kon zingen. Henk beging de vergissing en zij tegen haar dat ze nog een paar mensen op het podium kon vragen en voordat we het in de gaten hadden stond de hele bende op het podium vals te zingen. Plaatselijke schaamte nam wel plaats. Uiteindelijk toen ze uitgezongen waren mocht Beau dan alleen zingen, gelukkig zeg. Wat een nachtegaal, zij maakte alles weer goed en zong maar door en door. Lonne wilde eigenlijk ook wel zingen en ging een duet meezingen met Beau. Voor Lonnen was het de eerste keer en ze heeft geen zanglessen, we stonden versteld dat ze het toch goed deed. Ik raad haar aan om wel lessen te gaan nemen, maar dat is dan om beter en zekerder te worden. Maar ze moet vooral doorgaan.

De avond eindigde eigenlijk letterlijk met I am dancing in the rain :-)

Trusten!

Do what you like, like what you do!

Life is good :-)


Vrijdag 11 juli 2557,

Vandaag zou het een lange reisdag worden naar de Cambodjaanse grens. Dus van 's morgens vroeg tot 's avonds laat in de bus. En ja dat was saai, niet veel te vertellen dacht ik of toch wel?
In ieder geval toen we in de avond aankwamen bij ons hotel was het even allemaal zeer chaotisch, kamers klopten niet, we wisten niet hoe laat we moesten opstaan omdat we niet wisten hoe laat we de grens over moesten gaan de volgende dag en we kregen te horen dat er geen avondeten was. Daarbij had ik ook nog eens een flinke snee ( echte kaas schaafwond ) opgelopen op de bovenkant van mijn duim. Niet dat het pijn deed, maar was zeer lastig in ieder geval.

Toen ik uiteindelijk de sleutels had uitgedeeld en de kamerindeling klopte begon eigenlijk de vraag waar kan ik met 28 mensen hier in de buurt gaan eten. Nou mijn Thai komt echt niet verder dan cha cha, dat betekent zoals jullie waarschijnlijk wel al kunnen raden pole pole oftewel plan plan. Zowel in het Kiswahili als in het Indonesisch is dit rustig aan. Was dat een moeilijke klus. Gelukkig was Google vertaler een uitkomst en begrepen ze wat ik wilde, kun je wel denken waarom vraagt Bart het niet in het Engels, kan ik wel doen, maar dat verstaan zij dus niet :-(. Uiteindelijk moesten we ongeveer 200 meter richting het politiebureau lopen en daar ergens aan de rechter kant kijken. Gelukkig vonden we het dan, het was een lokaal tentje, dat kan ik sowieso enorm waarderen en het was er zeer goedkoop. We betaalden uiteindelijk 40 bath voor een maaltijd, laten we zeggen een euro en nog eens zeven bath voor een fles water. Lijkt me de moeite. Dit hebben wij dus betaald voor de muppets. Voordat het eten op tafel was duurde het nog even en het zou voor Frans en ik nog iets langer duren. Er was namelijk een ongeluk gebeurd met een brommer en een handkar en de jongen bleef roerloos liggen. Wij hadden namelijk de plicht en zeer zeker Frans om hulp te bieden zover het mogelijk was. Gelukkig viel de schade mee en had de jongeman waarschijnlijk een hersenschudding volgens Frans en zijn wij weer nar de groep gegaan toen het ambulance personeel het van ons overnam. Of eerlijk gezegd van Frans overnam. :-)

Inmiddels was het eten niet meer echt warm, maar dat waren we wel gewend. Lekker was het in ieder geval wel. Na het eten zijn we met z' n allen nog naar 7 - elven gegaan, een supermarktketen in Thailand, kan ook nog ergens anders zijn, maar dat weet ik niet. Daar hebben de muppets toch nog wat Westerse etenswaren gekocht.

Lieke heeft zelf voor een straatjochie wat melkproducten gekocht op advies van mij, ze wilde namelijk wat geven maar wist niet wat. Fruit was er helaas niet te vinden.

Met straatjochies sta ik toch vaak voor een dilemma en volgens mij trap ik er altijd in, ik weet niet wat het is. Het zat namelijk zo, deze jongen draalde de hele tijd om ons heen tijdens het eten, liep met ons mee naar 7 - eleven. Geld geven is geen optie, daar kopen ze namelijk lijm van en dat gaat het hem niet worden. Fruit, brood of iets anders geven waar deze kinderen wat aan hebben, lijkt mij in ieder geval altijd het beste. Is ten minste voedzaam. ( ik ga even verder met het verloop van de avond en kom teug op dit straatjochie)

Nadat we weer bij het Border hotel waren gearriveerd en de muppets naar bed hadden gedirigeerd gingen wij nog even de grensovergang verkennen. We moesten namelijk toch de dag erna in alle vroegte de grens over met 28 personen en we hadden de bagage bij ons. Het leek ons dus verstandiger om meteen goed te lopen en de boel de verkennen. Nadat we dit hadden gedaan en gingen we terug naar het hotel en hadden we eigenlijk nog zin in een biertje. Anthony en Lieke gingen nog ergens wat foto's maken en Frans en ik liepen terug naar 7 - eleven. Daar aangekomen viel mijn mond twee keer open van verbazing. De eerste keer, nu kom ik even terug op het straatjochie, hij probeerde daar zijn gekregen melk te verkopen met de bedoeling hiervan lijm te kunnen kopen. Dus Lieke's gift en mijn goed bedoelde advies viel meteen in duigen en ik was een illusie armer. Ik stapte nog op hem af, pakte nog de melk af en maakte het open en dwong hem bijna het op te drinken. In ieder geval kon hij het dan niet meer verkopen en kreeg hij iets voedzaams binnen. Nou hij dronk een slokje en gooide de test en het andere flesje de straat op. Wie o wie kan mij hierin raden?

De tweede keer dat mijn mond open viel was dat Frans en ik bier wilden kopen, jaja, daar waren we eigenlijk voor gekomen, ze geen bier aan ons verkochten. Het was blijkbaar een boeddhistische feestdag en mocht er geen bier verkocht worden en als je dan christen was zeiden we, nope it is by law. Tsja dan houdt het op hè?

Aangekomen bij het Hotel zijn we maar gaan slapen. Frans had wel nog even mijn wond verzorgd.

Trusten!

Do what you like, like what you do!

Life is good :-)


Zaterdag 12 Juli 2557,

Om 05.00 ging de wekker, veel te kort geslapen en het zou een vermoeiende dag worden. We zouden te voet de Cambodjaanse grens passeren. Maar eerst een ontbijtje, rugzakken op de schouders en we konden gaan beginnen aan ons Cambodjaans avontuur. Allereerst liepen we natuurlijk naar de grens, het passeren van de Thaise grens was geen probleem. Mooi dat gaat goed, toen moesten we een visum gaan halen, dat werd iets lastiger. Opeens hadden de mannen wel een pasfoto nodig en ik had de muppets en mijn team nog gezegd dat ze geen pasfoto nodig hadden. Nou hoe werd het probleem getackeld, de foto's werden uit de kopieën geknipt en het was goed. Degene die ook daar gefoto vandaan kon halen moest 100 bath betalen in Cambodja ( bath is Thais), hoezo corrupt. Ik kon er nu wel mee leven, uiteindelijk waren we slecht 500 bath kwijt en had deze ambtenaar ons super geholpen van het begin toen we het gebouw inliepen totdat iedereen het visum had. Velen dachten klaar te zijn en je moest de gezichten van de muppets zien toen ik zei dat we nog de grens over moesten. Zoiets van euh?, hoe kan dat dan nu? Tsja dat was het visum, dadelijk de grens en weer nieuwe formulieren invullen lang leve Europa. Bij de grens ging het wel aardig en na een drie kwartier was uiteindelijk iedereen echt over de grens.

Net over de grens werden we door een andere aardige beambte geholpen, onze bagage en wij mochten in gratis bussen gaan zitten en we werden naar een busstation gebracht. Daar zou Proney, onze alleraardigste gids ons komen ophalen. Alleen tijd was nietetet duidelijk. Ik had drie tijden gehoord, 10.00 uur, tussen 10.30 en 11.00 uur en 12.00 uur. We waren al erg vroeg bij het busstation, dus we konden lekker gaan wachten. Ach niet erg hoor. Anthony en Lieke gingen geld wisselen, mijn hand werd weer verzorgd, werd wat in de logboeken geschreven, wat geslapen, we kwamen de tijd wel door. Overigens was Aricia ook jarig die dag en moest ik nog met Proney telefoneren dat hij een taart zou regelen met haar naam erop. Die zou ze dan regelen als we 's avonds zouden gaan eten. Maar goed zover waren we nog niet.

We zijn ook nog met een een aantal leerlingen het stadje in geweest. Frans en Miranda bleven achter. Tijdens die wandeling kwamen we twee mannen tegen die ons zochten. Hoe vreemd is dat dan? Zij zouden ons eigenlijk bij de grens komen halen en ons helpen met de visa etc. Ze hadden een bordje bij zich waar Charlemagne op stond dus het verhaal van die twee was wel geloofwaardig. Ach wij waren wat te vroeg en hebben alles zelf geregeld, ten slotte is dat trouwens veel leuker, avontuurlijker en leerzamer voor de muppets. Nadat we weer terug waren bij het busstation hoefden we nog maar een kwartier ofzo te wachten en Proney arriveerde. Bagage de bus in en wij in de bus met airco en zeer luxueuze stoelen.

Tijdens de rit viel de muppets maar ook ons meteen het verschil op tussen het rijkere Thailand en het armere Cambodja. Het was hier veel smeriger en de infrastructuur was vele malen slechter. Ook werd hier weer rechts gereden, in Thailand reed men namelijk links.

Tijdens deze reizen van Xplore wil ik de leerlingen, ja muppets zijn leerlingen voor degene die het nog niet door had, zoveel mogelijk van het land laten voelen en proeven. Dit was al het geval aan de Thaise kant van de grens met het eten, bij de grensovergang en ik wil gewoon niet dat we iedere keer in een " vreetschuur à la van der Valk " terecht komen. Dat doen ze thuis maar. Ik heb zo ook niet het idee dat je hiermee de lokale bevolking helpt. In die mega hallen met honderden toeristen, Cambodjaanse dans op het podium en vaak Europese eigenaren die de plaatselijke bevolking geen cent teveel zal uitbetalen. Als je echt lokaal gaat eten snijdt het mes aan twee / drie kanten. Plaatselijke bevolking verdient eraan, het is veel goedkoper en de leerlingen steken er wat van op. Waarom dit verhaaltje, dat lees je wel weer verder.

We waren dus onderweg naar Siem Reap en bij de eerste stop gebeurde al waar ik bang voor was. Waar gingen we eten? Raad het maar niet, jullie weten het al. We kregen er veel te veel eten en nog geen drankje ook. Neemt niet weg dat het niet goed was, maar dit wil ik niet. Punt. Aangekomen bij ons Hotel kregen we twee uur de tijd om ons te verfrissen en ons casuel te kleden. Het was tenslotte Aricia's verjaardag hè. Dan mag dat. Jaja, we gingen weer eten en dit ding was nog belachelijker en duurder dan die van vanmiddag. Twee drankjes waren op kosten van ons. Het is overigens niet zo dat de leerlingen nog eens het eten moesten betalen. En op het eind was er Aricia's moment, er werd gezongen en er kwam een taart met haar naam erop en twee kaarsjes. De 1 en 7. Ze werd 17 :-)
Na dit feestelijke diner gingen we met deze geweldige groep terug naar het hotel.


Trusten!

Do what you like, like what you do!

Life is good :-)


Zondag 13 Juli 2557,

Angkorwat staat op de planning, wat moet ik hiervan zeggen. Niks eigenlijk, zoek het op. :-). Ik vond het in ieder geval zeer zeer indrukwekkend en heb enorm genoten van deze fantastische omgeving. Wat konden die mannen pak hem beet 1000 jaar geleden bouwen zeg!!!

Na deze indrukwekkende dag waren we rond 17.00 weer terug in het hotel klaar voor de volgende " vreetschuur" ja sorry dat ik me zo uitdruk, maar hier moeten we snel wat aan doen. Aangekomen ter plaatse was dit echt over over de top. Er werd wel nog Cambodjaans gedanst, dat was dan weer aardig voor de leerlingen, alleen zal ik het maatbeker hebben over de afloop. Het was net geen aapjes kijken, maar goed heel veel mensen vinden dit wel leuk en dat moet ik dan respecteren en dat doe ik dan ook.

Na afloop gingen we terug naar het hotel en hadden we een groepsgesprek.

Wat een groep zeg, wij als leiding zijn nog steeds positief verrast. Men luistert, laat elkaar dus uitpraten, men denkt na over het eigen eet gedrag. Men helpt en steunt elkaar als het iets minder gaat met iemand, ze klagen niet als het programma even iets anders loopt. Nog geen irritaties naar elkaar toe. Ik doe dit nu al voor de zesde keer, maar zo een groep heb ik nog niet mee gemaakt, oké we zijn nog niet over de helft, maar ik kan wel uit ervaring spreken en heb het gevoel dat het echt goed zit. Het resultaat van het gesprek was verbluffend maar super vond ik, men was het erover eens dat het een te luxe reis was en dat het met veel minder kon, we zouden alleen nog maar bij lokale restaurants gaan eten. Hier moest ik het met Proney over hebben. Top hè deze groep. En maar proeven, voelen en genieten.

Overigens leidde Miranda dit groepsgesprek, ze kreeg dit van mij te horen vlak voordat we begonnen, dat vond ze terecht niet zo fijn, maar ik dacht dan kon ze niet zenuwachtig worden vantevoren, hoefde ik niet te doen eigenlijk. Ze had het volgens mij op beide manieren uitstekend gedaan.

Trusten!

Do what you like, like what you do!

Life is good :-)



Maandag 14 Juli 2557,

Om half negen vertrokken we naar het eerste projectie in Cambodja. SOID was de naam, dit was een schooltje waar veel weeskindjes zaten. Ze waren niet allemaal wees, maar de meesten wel. Wat moet ik hiervan zeggen vandaag, toen we aan kwamen stonden we even verbijsterd te kijken, er waren namelijk ook twee Belgische meiden vrijwilligerswerk aan het doen en lesjes aan het geven. Dit was volgens mij niet goed gecommuniceerd, ach hier valt ook weer wat op te verzinnen.


Natuurlijk begonnen we met onze op het moment wereld beroemde dansen, iedereen was onder de indruk en daarna gingen we aan de slag, er werd een prachtige muurschildering gemaakt door Lieke en haar crew, Anthony was aan het schoffelen en onkruid uit aan het trekken met zijn crew, Frans ging met zijn crew bureautjes roze schilderen en de sportcrew onder leiding van Miranda was bezig met Ice breakers. O ja, ik vergeet Anouk te vermelden, zij is echt onze huisfotografe en doet het volgens mij uitstekend.

Dezelfde morgen had ik Proney nog gesproken over het kringgesprek van de dag ervoor en ik zei hem dat we nu local wilden gaan eten. Hij zou het gaan regelen en vanaf vanavond kon dat pas, in de middag was namelijk al gereserveerd.
Tijdens de lunch gingen de twee Belgische meiden mee en bespraken we even het programma van vanmiddag.

Na het eten liepen we door een echte Cambodjaanse markt, deze was voor velen echt smerig, moet ik erbij zeggen dat de regen het er niet veel beter op maakte. Maar als ik het droog was stonk het nog meer dan nu. Zelf ben ik namelijk ook nog nooit door zo een Martje gelopen en ik heb nogal wat marktjes gezien kan ik zeggen. Het was een echte eye opener voor de muppets. Iets verderop zagen we een kast van een huis staan en daarnaast wat krotten, ik vond het fijn dat het de leerlingen op viel. Ik zei daarop nog dat in dat huis de eigenaar van zo een vreetschuur woont en daarnaast een personeelslid. Natuurlijk weet ik dat niet, maar het zet ze wel aan het denken.

In de middag hadden we hetzelfde programma, alleen deden de crews nu wat anders.

Vanavond bleven Lonne en Madeline in het hotel, ze waren namelijk niet echt lekker. Er moest wel wat brood geregeld worden en dat moest niet zo moeilijk zijn dacht ik. Ja klote, wat een hels karwei om wat brood te regelen. Wederom taalprobleem en geen Google vertaler bij de hand. Ik vroeg maar naar de keuken, dat werd dan nog net verstaan, de receptioniste wees me die en liep er maar naar toe om brood aan te wijzen. Kwam de keuken binnen, maakte het licht aan en wist niet wat ik hoorde en een paar keer zag. Piep piep zei de muis in het voorhuis toch? En het waren er acht :-). Gelukkig lag het brood en het andere voedsel in de koeling.

Jippieeeee! Het is 19.00 uur, we gaan eten en ik ben echt benieuwd waar we terecht gaan komen. Proney had ons een local restaurant beloofd en geen vreetschuur meer. En wat was het geval, hij heeft het ferixt :-). Wat een kanjer die Proney. Hij is sowieso een goede gast en geliefd bij de muppets en ons team.


Trusten!

Do what you like, like what you do!

Life is good :-)


Dinsdag 15 Juli 2557,

Deze dag houd ik kort, hetzelfde als gisteren met fantastische resultaten op de muren die we beschilderd hebben. Veel gedaan en op het eind van de dag cadeaus uitgedeeld, we kwamen tot de conclusie dat we het de andere keer anders doen.

Toch wil ik nog een ding kwijt, in de middag hadden we een enorme stortbui te pakken. Regenseizoen hè! En ik dacht het middagprogramma valt letterlijk in het water. Een muur die nog niet klaar was met schilderen stond aan de onderkant onder water, het water kon totaal niet weglopen. Dat gaf meteen ook weer aan de ellende waar deze kinderen naar school toe gaan. En plotseling was iedereen met allerlei emmers, schepjes of wat dan ook het water weg aan het halen. Iedereen hielp elkaar, de Combodjaanse kindjes en onze muppets, het liep als een tierelier en voordat we het wisten was het daar weer droog en konden we weer de muur gaan afschilderen. Anders stonden we letterlijk tot hoog in onze enkels in het water en dat doe ik mijn muppets niet aan. Het was geweldig om te zien en weer een hoogtepunt van de reis vond ik. We zijn wel een half uur eerder gestopt zodat we iets langer de tijd hadden om ons om te kleden voordat we zouden gaan avondeten. De muppets bevalt het prima bij de locals, ze hebben zelfs eigen keuze, een drankje erbij en het besef dat ze de kleine man financieel nu meer ondersteunen dan anders.

Na het eten was er nog de mogelijkheid om een uurtje te gaan shoppen en dan denk ik, ik moet toch wat et de handelsgeest doen die ik een beetje geërfd heb van mijn moeder. Had wat cadeautjes nodig en wilde niet de volle mep betalen. Afdingen dus!


Trusten!

Do what you like, like what you do!

Life is good :-)


Woensdag 16 Juli, 2557

Vandaag een lange busrit op de planning, betreft km is dat ongeveer 350 tot 400. In Nederland zo pak hem beet 3 tot 4 uur rijden. In Cambodja dus niet. Reken maar op het dubbele. Saaie rit? Nee dus, genoeg te zien tijdens de rit, mijn blog bijgewerkt, ik zat namelijk nog op vrijdag 11 Juli, kunnen jullie nagaan wat ik heb getikt. En we zijn nog twee keer gestopt. Een keer twintig minuten en heb ik een zakje gefrituurde krekels gekocht, je moet alles proberen en deze mannetjes had ik nog niet gehad. Ze smaakten niet slecht, ik heb ze overigens ook de muppets laten proeven uiteraard ging dat vrijwillig en met soms rare gezichten en met de teksten. Ach valt wel mee.

Bij de tweede stop werd het nog leuker, daar bestonden mogelijkheid om flinke spinnen te eten, kakkerlakken, zijderupsen etc etc. Natuurlijk stonden deze inspectjes ook nog op mijn lijstje en verdwenen ze in mijn maag. De spin was het lekkerst :-). En die muppets wat een helden, velen wilden het ook proberen, zo een kans krijgen ze nooit meer namelijk. maar als we Proney niet hadden gehad, hadden we het niet gedaan. Overigens aten we ook fruit dat we niet kenden en dat viel ook reuze in de smaak.

En dan Frans, onze geweldige arts. Hij zei vantevoren nog niet misschien dat ik spinnen, kakkerlak of wat anders eet. Tijdens onze lunch heeft hij erover zitten na denken, ik vond hem al verdacht stil, en heeft hij deze unieke kans om deze insecten te eten toch aangegrepen. Wat een groepsproces met mensen kan doen vertelde hij vanmiddag nog.

Aangekomen bij het hotel was het weer prima geregeld, het lokale restaurant was weer super en het kringgesprek nu geleid door Anthony verliep ook zonder problemen.

Ik ben nog steeds oprecht trots op deze muppets en mijn team.

Trusten!

Do what you like, like what you do!

Life is good :-)