Daar ben ik dan weer :-)
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart
02 Oktober 2015 | Nederland, Kerkrade
8 augustus 2015,
Hallo lieve mensen allemaal,
Hier dan sinds lange tijd weer een verslag van mij. Zoals ik al eerder berichtte kom ik op een of andere manier niet meer op bartkreijen.waarbenjij.nu . Ik heb hen een paar keer een mail gestuurd maar krijg helaas steeds geen reactie. Dan doe ik het maar op de facebook manier.
Allereerst wil ik even beschrijven hoe ik China heb beleefd met de Xplore groep. Dit jaar mocht ik van school weer een groep begeleiden, allereerst zouden we naar Nepal gaan, maar in verband met de aardbevingen heeft de stichting in zijn wijsheid toch besloten om Nepal te vervangen door China. Alle sponsorgelden gaan gelukkig wel allemaal naar Nepal.
Nu dan China, wederom kan ik zeggen dat ik net als afgelopen jaar een fantastische groep had, deze groep had het betreft “ontberingen” zelfs wat zwaarder dan afgelopen jaar. Afgelopen jaar was het een beetje te veel een luxe reis vonden we en nu was het toch wat anders. We begonnen meteen in gastgezinnen, twee keer in de nachttrein, sliepen in slaapzaaltjes van scholen en in klaslokalen van een primairy schooltje in het zuiden van China en dat allemaal gemengd. Was vorig jaar toch anders. Daar sliepen we altijd in hotels en dat wil zeggen dat de muppets altijd hun “natje en droogje “ hadden. Excuus, de laatste week sliepen we ook wat primitiever.
Maar nu China, wat een bizar en groot land zeg. Het hinkt op twee benen. Op het economische been, is het echt kapitalistisch, ik denk ook dat China het zelf enorm goed red en het andere been is het politieke been en dat is nog steeds een communistische dictatuur. Ik begrijp de overheid wel waarom ze het zo willen houden, twee redenen lijken me het meest voor de hand. Reden één is dat mensen die de macht hebben, nooit de macht willen afstaan en reden twee is dat als ze het systeem los gaan laten dan zijn ze bang dat hetzelfde gaat gebeuren als in Rusland. De vele volkeren willen dan natuurlijk een eigen onafhankelijke staat, wat te begrijpen is natuurlijk. Maar dat zou China economisch gezien helemaal geen goed doen. Daarbij ook nog het risico lopen dat er allemaal met geweld gepaard zou kunnen gaan. Hou maar eens 1,4 miljard Chinezen tevreden en in toom. Zij doen het dan op deze manier, of het de juiste is, is een andere vraag natuurlijk. Maar een beetje begrijpen doe ik het wel.
Als clusterleider had ik veel te maken met Amy en Grace onze plaatselijke gidsen, het waren schatten, maar o zo zenuwachtig dat het maar fout zou gaan. Tsja gaat het fout en de communistische partij komt erachter, dan hadden zij een probleem en niet ik. Duurde even voordat mijn begeleidingsteam en ik erachter kwamen. Was dus voor ons ook een heel goed leermoment. Daarna was de spanning ook stukken minder, waren de dames minder gespannen en ging het stukken beter. Een ander leermoment was het “ ontwikkelingswerk” in hoeverre kunnen wij hen van dienst zijn? Op een gegeven moment konden we bij een boer de wortels van de lotusbloem gaan uittrekken. Deze wortels zouden ze kunnen gaan verkopen en opeten. Het probleem was dat ze zeker minstens vijf tot zeven wortels aan elkaar moesten hebben, wilde het wat opleveren. Natuurlijk waren we van goede wil, maar zonder ervaring lukte het ons niet en ik weet zeker dat wij het zware werk onder de omstandigheden dat deze chineze boeren werkten helemaal niet aan konden en dat we binnen een maand van ons stokje waren gegaan. Maar goed om even terug te komen op de wortels, we waren na anderhalf uur gestopt met het uittrekken van de wortels. Dat vond de boer toch fijner, we waren zijn oogst aan het verwoesten namelijk.
Na afloop heb ik hem 400 Yuan gegeven, dat is ongeveer € 64,--. 100 Yuan voor de wortels, 200 Yuan voor de schade en 100 yuan voor de wijze les
Maar kort samengevat was China een top reis met een top begeleidingsteam en top kinderen bij me..
O ja, by the way, ik had ditmaal de Chinese muur wel beklommen. Drie keer is scheepsrecht en dit gedeelte was volgens mij nog veel zwaarder dan die andere twee keren.
Do what you like, like what you do.
Life is good
Zuidelijk Afrika,
Wederom 8 augustus 2015,
Hallo lieve mensen allemaal,
Nu heb ik even tijd om te schrijven en foto’s te plaatsen gelukkig.
Op 4 augustus ben ik dan weer vertrokken naar mijn geliefde continent Afrika, dan wel het zuidelijk deel daarvan natuurlijk.
Na een reis van pak hem beet 24 uur, treinen, vliegen, overstappen, vliegen en nog een keer overstappen om te vliegen kwam ik dan eindelijk aan in Zimbabwe. Ik zou de Victoria Falls weer mogen bezoeken en nu digitale foto’s kunnen maken. Tsja 13 jaar geleden toen ik hier met Sten Linssen was, hadden we nog rolletjes. . Maar wat is het hier veranderd zeg, zo enorm commercieel geworden, dat vind ik persoonlijk wel heel jammer en heel duur. Maar goed de Vic Falls waren weer adembenemend mooi. Ook stond nog wat anders om mijn lijstje om af te vinken en ik zou daar dan een bijbehorend filmpje bij plaatsen. En dit in het kader van YOLO, de jongeren onder ons zouden dan zeggen You only live once. Ik was hier namelijk van plan om te Bungeejumpen. Maar een enorme twijfel weerhield me van dit. Vier jaar geleden in Nieuw Zeeland tijdens de skydive en de canyon swing spraken de begeleiders me meer aan en had ik er op een of andere manier meer vertrouwen in. Ook was ik met mensen die ik al een paar dagen kende en ook hetzelfde deden als ik deed, dat was dat een bepaalde positieve groepsdruk en deze miste ik nu. Dus dames en heren, het komt er nog wel een keer van hoop ik. En zo niet, mag ik voor de rest niet klagen.
Na twee nachten in Zimbabwe te zijn geweest vertrokken we naar Botswana. En ja hoor, de douane beambten blijven hetzelfde, wat een geouwehoer weer, nu moesten we zelfs met onze schoenen en een tweede paar schoenen door een sopje omdat men bang is voor mond en klauw zeer. Met Sten Linssen heb ik toen met een Jeep door deze landen gecrost en ik zou het zo weer doen, toch net iets avontuurlijker dan. Maar goed, dat is nu niet het geval en maar roeien met de riemen die ik heb. In Botswana heb ik dan een korte “safari “ gemaakt in het park Chobe. Toentertijd zagen Sten en ik alleen maar olifanten in twee dagen en we waren maar op zoek gegaan naar de kleine big five. Nu hadden we in twee uur tijd olifanten, buffels en een jonge leeuw gezien. Ach toch een aardig begin dacht ik zo. Een gids kan helpen natuurlijk maar maakt het minder avontuurlijk zoals ik al schreef.
In de middag hebben we een boottocht gemaakt, deze was wel weer heel bijzonder, nooit zoveel Olifanten de rivier zien oversteken. Zwemmend, lopend, spelend. Was gewoon weer een mooie Afrika ervaring. In de avond gewoon lekker niks gedaan en vroeg gaan slapen. Morgen zouden we namelijk vroeg opstaan en lang moeten rijden naar Maun.
Om 07.10 zaten we dan in de bus richting Maun. De grote vertrekplaats richting de Okavengadelta
Aangekomen op een mooie camping en morgen dan de “wildernis “ in.
Uploaden van foto’s is nu nog zeer lastig, maar ga mijn best doen. Overigens ging het appen goed vanavond, mooie berichten uit het parkstad Limburg stadion.
Hallo lieve mensen,
Hier ben ik alweer, veel eerder dan verwacht, maar ik vond dat ik afgelopen twee dagen toch even snel kwijt moest en meteen wilde gaan schrijven. Nu heb ik gelukkig een hele middag en alle rust.
Afgelopen zondag zijn we dan vroeg opgestaan en met een gemotoriseerde boot naar een eiland vertrokken van de Okgavengadelta. Vanuit daaruit zijn we met Mokoro’s, dat zijn kano’s, bestuurd door Botswanen en naar een ander eilandje gebracht. Dit was al een enorme vooruitgang betreft de muggen 13 jaar geleden. 13 jaar geleden noemden Sten en ik het mugcity, nu was het een oase van rust en bijna geen mug te bekennen. Ik had alleen last van de rust in de boot, de zon op mijn hoofd en het licht klotsen van het water tegen de Mokoro. Heerlijk was dit
Aangekomen op het kleine eilandje konden we onze tenten opzetten, kregen we daarna een lunch en kregen we wat rust tot 16.30 uur. In die lange pauze hebben maar wat met de Belgen gekaart. Om 16.30 hadden we een korte wandelsafari (safari betekent eigenlijk reis in het Kiswahili). Deze was aardig maar niet al te bijzonder. Ach ik mag eigenlijk niet klagen, een beetje verwend ben ik eigenlijk wel betreft het zien van het “wildlife” in dit mooie continent.
Toen we terug kwamen kreeg ik van de polers, ( waren de Botswanen die ons naar het eilandje hadden gebracht ) wat verse vis, was die middag nog gevangen in de delta, had ik namelijk van tevoren geregeld. Ja contact maken met andere mensen lukt me wel aardig gelukkig. Ik kom hier namelijk niet om alleen maar met de groep om te gaan. Ik wil Afrika nog meer leren kennen en voelen dan ik al weet. Hierover later meer. Wij kregen daarna heerlijke spaghetti bolognese gemaakt door onze leuke reisleidster Mareeka Vandenkerck, ja jullie lezen het al, ze is Zuid Afrikaanse met Nederlandse voorouders. Maar wat is dat Zuid Afrikaans toch een leuk taaltje. Wij vinden het Belgisch al leuk klinken, maar Zuid Afrikaans overtreft de Belgen met stip.
Na het eten en het biertje ging de groep redelijk vroeg slapen en ben ik ook maar het bed ingedoken.
Trusten !
10 augustus 2015
Vandaag begon onze wandelsafari om 07.00 uur en zou duren tot ongeveer 11.00 uur, ik kan zeggen dat het een mooie wandeling was met als hoogtepunt de drie Olifanten die we door het water zagen lopen. Voor de rest was het veel wilde dieren van een vrije grote afstand bekijken. Is maar goed ook, want hier in Botswana heb ik toch het idee dat ze hier wilder zijn dan in bijvoorbeeld Kenia of Tanzania. Het is hier wel toeristisch, maar op een gezondere manier.
Nadat we terug waren kregen we weer een lekkere lunch en hadden we weer siësta tot 16.30. Tijdens deze siësta wilde ik toch even proberen om zo een Mokoro te besturen op de delta, nou dat was geen succes en zeer moeilijk voor mij. Ik snap ook wel dat oefening kunst baart, maar daar had ik eigenlijk geen zin in. Ik had bewondering hoe de Botswanen het deden en ging weer lekker kaarten met de Belgen. O ja, het spelletje heet presidenten of zoiets. Is niet te lastig en wel leuk.
Om 16.30 gingen we dan weer weg met de Mokoro, ik zat alleen in zo een ding en voelde me de koning te rijk. Wat een rust, wat een uitzichten en wat een genot. En ja hoor, opeens was het er weer. Velen die mijn blogs kennen via de site www.bartkreijen.waarbenjij. nu weten waarschijnlijk nu waarover ik het nu heb. Mijn vakantie is pas echt af als ik iets zie of iets voel dat zo mooi is of dat me op dat moment me zo raakt dat Onze lieve heer me op dat moment me kan halen en ik er geen moeite mee zou hebben. (heeft hij gelukkig niet gedaan, anders schreef ik dit nu niet) En dat moment zag ik dus, je kunt er ook niet naar op zoek gaan, het moet er pats boem zijn. De delta in Botswana heeft dus nu echt een plekje in mijn hart gekregen. We gingen rustig verder en we zagen een geweldige zonsondergang met bulkende / lachende Hippo ’s (nijlpaarden) in de buurt. Hoe Afrika kun je het hebben.
Toen we terug op de campsite waren was mijn avond nog lang niet voorbij. We aten wederom lekker en daarna begonnen onze polers te dansen en te zingen voor ons. Ik weet ook wel dat het ingestudeerd was, maar het voelde zo echt en niet commercieel. Zij kwamen daarna niet met een cd’tje aanzetten, ze hadden geen authentieke kleding aan, ze waren gewoon zichzelf en dat is en was zo mooi. Gewoon kinderlijk onschuldig hoe zij ons vermaakten, dit maak je in zowel Zuid Amerika als Azië niet mee. Na hun optreden verwachten ze dan ook wat van ons, wij kwamen als groep dan niet verder dan hoofd, schouders, knie en teen etc. en natuurlijk het is een nacht van onze Brabantse Guus. Daarna hadden we nog wat raadsels, maar dat is niet zo mijn ding. Tsja de groep is nogal een rustige groep en vele gingen naar bed, dat ging hem voor mij dus niet worden. Smooth een poler kwam bij me zitten en we hadden het over van alles en nog wat en dat bedoelde ik nu dat ik Afrika nog beter wilde leren kennen dan ik al weet en ken. Het was zo een geweldig gesprek met hem, 1,5 liter rosé erbij en het bomen ging door. Uiteindelijk zaten wij twee er nog en genoten we van onze nieuwe televisie en dat was het kampvuur. Op een gegeven moment ging hij ook naar zijn tent en zat ik er nog alleen. Maar het was o zo mooi, ik pakte me nog een bier uit de koelbox, verschoof de stoel nog dichter bij het kampvuur keek omhoog en zag het Zuiderkruis en keek naar de duizenden sterren. En ja hoor, patsboem, daar was het weer. Nog nooit meegemaakt dat ik zo een bijzondere momenten zo vlak achter elkaar heb meegemaakt. Meteen slapen was voor mij dan ook geen optie, genieten van de sterrenhemel en het kampvuur.
Helemaal alleen en o zo romantisch
11 augustus 2015,
Vroeg opgestaan, alles ingepakt en via de mooie Mokoro route en de gemotoriseerde boot weer naar de camping in Maun. Daar waar ik net dit verslag heb geschreven.
Do what you like, like what you do.
Life is good
Hallo lieve mensen allemaal,
Het is nu een week geleden dat ik een verslag heb geschreven en moet dus even goed in mijn geheugen gaan graven om alles weer boven water te krijgen. Kan dus zijn dat ik dingen vergeten ben of dat ik van de hak op de tak spring, maar goed dat doe ik volgens mij toch al jaren.
Na het vertrek uit Maun zijn we richting Namibië gegaan, het land waar ik nog niet ben geweest en waar ik hoge verwachtingen van heb. Ik heb er namelijk al mooie verhalen van gehoord. Zoals jullie weten zijn er enorme afstanden te overbruggen, we rijden in 3 weken tijd 5400 km, lijkt me behoorlijk. Dus ook nu weer richting Etosha, het grote Nationale park van Namibië. Na een lange dag rijden, kwamen we rond 15.30 aan en hadden we nog een korte gamedrive om wat dieren te spotten. Ik weet niet of we geluk hadden, maar ik vond van wel, we zagen redelijk wat wild meteen en zagen twee hyena’s, één daarvan hield ons en Marika onze gids wel bezig. Hij zwom dus een pool water in en begon daar naar een stuk vlees of zoiets te duiken. Dat had ik nog nooit gezien en Marika was ook zeer verbaasd. Had ze dus nog nooit gezien. Dat zijn toch weer leuke dingen, een safari oftewel een gamedrive zoals ze het hier noemen, verveelt volgens mij nooit. Aangekomen bij de camping gingen we dan snel onze tenten opzetten, het was namelijk al vrij laat geworden en donker. Zelf was ik doodmoe en na een biertje en het eten ging ik dan eens als eerste slapen van de groep. Maar de dag erna hoorde ik dat de groep een kwartiertje later dan ik ook alweer in bed lag. Het blijft me verbazen. Maar goed het is dan ook wel zwaar dat reizen. Veel in en uitpakken, veel rijden in het warme weer en ook nog dieren spotten.
De volgende dag hadden we weer een gamedrive en vertrokken erg vroeg, hoe vroeger hoe beter natuurlijk, onze wilde “katten” jagen dan namelijk het liefst. Dan is het nog niet zo warm en zijn de antilopen nog een beetje duf . Maar goed, alle moeite tevergeefs, geen kill (jacht) gezien, wel wat leeuwen dacht ik me te kunnen herinneren en het gebruikelijke wild. Ik schrijf het maar even zo op en leest misschien wel een beetje als dat ik verwend ben (ben ik natuurlijk ook betreft het zien van wild), maar neemt niet weg dat ik er niet meer van kan genieten. We reden nu naar de volgende camping, het was de bedoeling dat we daar zouden pauzeren en eten en daarna naar de volgende camping plaats te rijden. Het werd iets anders, onze truck had problemen en moest gemaakt worden. Ik ging maar aan het bier en dacht hakuna matata, it’s Africa . Na een leuke middag te hebben gehad aan het zwembad, bier en lekker te hebben gegeten ( o ja, bij het eten werden we nog opgeschrikt door een honey badger, dat is een dier dat werkelijk alles vreet wat os en vast zit, zie facebookfoto) gingen we nog naar een waterhole kijken. Dat is een plek gecreëerd door ons, daar komen als we geluk hebben dan dieren water drinken en kunnen wij hen van dichtbij spotten. Die avond hadden we geen geluk, toen wij aankwamen zagen we wat jakhalzen, maar dat was het dan ook. Maar op een of andere manier was het daar wel een graad of vijf warmer dan op de camping, dus we bleven lang zitten. Toen Lucas (een Belgische jongen die met zijn vader, Wim, mee op reis is) en ik naar de tent gingen moest ik toch nog even een vrouwtje wakker maken, ze was daar in slaap gevallen en moest haar even zeggen dat er een luipaard was om te drinken. Ze schrok wakker en haar camera was meteen gereed om een foto te trekken, zoals de Belgen zouden zeggen. Natuurlijk was er geen luipaard, maar ik vond het wel humor. Sowieso heb ik het idee dat heel mensen denken, dat bijna heel Afrika nog steeds een onderontwikkeld gebied is. Veel mensen lopen bijna echt altijd met hun hike schoenen, kaki shirts en broeken en enkele nog in hun camouflage legerkleding. Het is alsof ze denken dat op elke hoek een wild dier of bosjesmensen kunnen staan. Wake up mensen zou ik zeggen.
Wederom wilde ik nog niet gaan slapen, ben nog wat gaan kletsen met wat Duitsers en heb nog een kleintje gedaan met hen, zoals Wijnand (Wijnand is een hockeyveteraan bij ons) zou zeggen. Daarna heb ik nog even naar zo een stomme agressieve honeybadger staan kijken, ben nog even bij het kampvuur gaan zitten en genoten van de sterrenhemel. Tsja het zal nooit eentonig worden voor mij deze sterrenhemel.
De volgende dag kregen we een hele dag een gamedrive, deze was met een andere chauffeur dan Bheki, hij was niet echt bekend met het gebied en ik kan zeggen dat het best wel teleurstellend was deze drive, de eerste keer deze vakantie, maar ja kan niet altijd Sinterklaas zijn. Aangekomen bij de laatste camping van het Etosha Nationale park, hadden we een mooie camping en een geweldig mooie waterhole. Naar kon je echt super relaxed gaan zitten en dieren spotten. We zagen namelijk: enkele olifanten, twee jonge neushoorns, veel giraffen, zebra’s en natuurlijk die achterlijke jakhalzen. Je kunt soms beter een hele dag bij zo een waterhole blijven zitten met een biertje genietend van het zonnetje dan gamedriven heb ik het idee. Na dit alles ben ik eens naar de bar gelopen en heb daar nog een rugbywedstrijd gekeken met Marika en een ouder Zuid Afrikaans stel. De springbokken (Zuid- Afrika) tegen Argentinië, Zuid Afrika won, was ik stiekem ook wel voor.
Dag later vertrokken we naar Twijfelfontyn, ik zou zeggen skippen die handel. Het was wel een geweldige weg erna toe. Zoals Bheki zegt een weg met Afrikaanse massage zonder happy end. Dus een weg die je constant door elkaar schudt en dat niet een paar honderd meter maar een kilometer of 150 lang. Julie een reisgenote merkte op dat ik als enige mijn boek rustig aan het lezen was. Inferno van Dan Brown, een aanrader.
Bij Twijfelfontyn aangekomen gingen we nog even naar grottekeningen kijken van Bosjesmannen en dat was het zo ongeveer. De camping was voor de rest in orde en zoals jullie inmiddels wel weten sloot ik wederom als laatste de nacht met een biertje en de sterrenhemel.
Even iets over Namibië: een geweldig mooi en gevarieerd land, ik wist helemaal niet dat het pas zo jong was, een jaar of 20-25 en ze spreken er ook Afrikaans met zoals ik Zuid – Afrika. Je kunt je echt verstaanbaar maken hier met Duits, langzaam Nederlands, Engels en als je het kent ook waarschijnlijk nog wat lokale talen. Namibië hoorde namelijk eerst bij Zuid – Afrika, had ik eigenlijk moeten weten, maar is ook leuk om er hier achter te komen. Verder hebben ze hier ook geweldige billtong, is gedroogd vlees en kun je hier ook met Zuid – Afrikaanse randen betalen, net zo gemakkelijk.
Nu op weg naar Swakupmund, leuk stadje, veel te doen en eindelijk een lekkere slaapplaats. We sliepen nu met een man of 14 in een slaapzaal in plaats van tenten, was er gewoon lekker en eindelijk na vier dagen weer eens fatsoenlijk wifi. De eerste avond zijn we heerlijk gaan uiteten, heb ik gemsbok gehad en genoeg kleintjes. En raad eens, wie sloot weer af? Gelukkig bleef Marika en zijn we uiteindelijk met twee mannen uit Namibië naar het hostel vertrokken. Zij hadden ons er afgezet met hun auto. Hier zouden we dan twee nachten blijven en na de tweede nacht pas om 11.00 uur vertrekken. Dat gaf me dan tijd om dit verslag te schrijven. Je kon hier van alles doen, quad rijden, skydyven, sandboarden, jeepsafari, Town chip tour, dolfijnencruise, plat op je buik de zandduinen af. Dus genoeg opties om je niet te vervelen. Ik koos voor het quad (kwat) rijden. Ik moet zeggen de quad en Bart is geen goede combi. Geef mij maar het duiken. Nee dat hele Quad rijden was niks voor mij, beetje als volwassen kerel in de zandbak rijden en maar zo hard mogelijk, ik ben niet zo een hardrijder en als ik geen overzicht heb dan rij ik sowieso stukken voorzichtiger. Dus ik reed constant achteraan, werd geholpen door een gids, we korten iedere keer af zodat ik weer bij de groep was, maar veel zin had het niet, waren we er weer, was ik na een minuut weer op achterstand. Neeeuh, not mine cup of tea dus.
De laatste avond ben ik met Lucas en Wim wat gaan eten en nog een biertje gedaan en ben redelijk vroeg gaan slapen. Althans vroeg was het niet, maar wel lekker gaan slapen en ik was vroeg weer op om te gaan schrijven. Heerlijk ik ben weer bij en houd jullie voor de rest nog op de hoogte.
Do what you like, like what you do.
Life is good
Hallo lieve mensen allemaal,
Het is nu 21 augustus nog 5 dagen we gaan weer naar huis. Ik wil nu al eerder bijhouden wat ik heb gezien anders moet ik over een aantal dagen weer zo graven in mijn geheugen en kun je dingen vergeten. Zou zonde zijn denk ik. Na het vertrek uit Swakupmund om 11.00 uur was het eigenlijk alleen maar rijden en uitstappen voor een fotootje, het landschap deed me denken aan het atlas gebergte in Marokko. Bij de camping aangekomen konden we bij een Bakkery appelpie kopen. Verder had het dorpje waar we waren 92 inwoners, een atm, een supermarktje waar ik een blikje bier kocht, was goedkoper dan in onze truck en een postkantoor. Die avond heb ik nog geholpen met het snijden voor het avondeten en gingen we vroeg naar bed. Om 05.00 uur zouden we namelijk vertrekken was wel zeer vroeg. 05.00 uur vertrek wil zeggen om 04.00 opstaan . Ach toch was ik weer de laatste die naar bed ging de eerste die eruit was.
Gisteren zijn we dus enorm vroeg opgestaan op dune 45 te beklimmen en naar de sossusvlei te gaan. Dune 45 stond niet op mijn lijst, was 150 meter hoog en om deze te beklimmen in het mulle zand was best wel zwaar kan ik je vertellen, ik heb hem dan meteen maar op mijn lijst gezet en weer afgevinkt. Nu nog zijn “vader”, dat komt nog wel een keer. Deze is 300 meter hoog. Daarna zijn we met een aantal naar de sossusvlei geweest en dat was optioneel, zoals heel veel deze reis. Ik ben blij dat ik het heb gedaan, was ook weer zo mooi. Foto’s volgen nog natuurlijk of zijn erbij. Ik weet namelijk niet hoe het zit met wifi vanavond. Daarna zijn we naar de camping gereden, was allemaal niet zo ver weg en hadden we een beetje het idee dat we in de middag een beetje konden relaxen. Inmiddels had ik in de uren in de truck / bus mijn tweede boek ook uitgelezen. Had ik geleend van Jeroen, aardige gast van 26. Het boek heette Kieft, weet niet wat ik met zo een biografieën aan moet van ex sporters. Volgens mij net zo als Gijp of Ricksen. Maar goed, het was leuk en goed tijdverdrijf. Overigens zijn we in de namiddag nog naar een canyon geweest. Vraag me niet welke, dat weet ik namelijk niet. Toen we terug kwamen hebben we weer heerlijk gegeten, Marika kan echt goed koken en ging iedereen weer naar bed om 20.30. We hoefden pas om 07.00 uur te vertrekken. O ja eentje bleef achter met een biertje en bij het kampvuur met de sterren. Drie keer raden wie?
Ik snap het echt niet met deze groep, ik zou zeggen absorbeer alles en geniet, geniet en geniet nog eens een keer, nee iedereen gaat vroeg pitten zonder te genieten wat de sterrenhemel en de Afrikaanse televisie te bieden heeft.
Nu ik toch over de groep bezig ben zal ik ze even per persoon beschrijven, ik heb ze niet op facebook dus ik kan het best doen.
Miqal en Debby, een Fransman en een Belgische, zijn al vier jaar bij elkaar, maar het lijkt alsof ze net bij elkaar zijn. Zo enorm klef, ik zou het er zeer benauwd van krijgen. Maar goed als ze beiden zo zeer gelukkig zijn, ben ik de laatste die hen tegenhoudt. Verder zijn ze wel zeer vriendelijk.
Jelle en Lander, twee Belgische vrienden van een jaar of 22/23. De een is net afgestudeerd apotheker en de andere gaat promoveren in de natuurkunde. Beiden zeer slim, aardig en idolaat van voetbal.
Julie en Tom, beiden net afgestudeerd als tandarts, gaan na deze trip nog even door naar Mauritius om even op strandvakantie te gaan. In oktober beginnen ze pas te werken. Goede keuze om eerst goed op vakantie te gaan. Beiden 24 dacht ik en zeer aardig.
Charlotte, dochter van Peter en Isabel. Zij is 25 doet rechten of zoiets in die richting, single en ook aardig. Nadeel, ze gaat net zo vroeg naar bed als bovenstaande personen allemaal.
Fleur en Christiaan, jong stel van 21 en 23, beiden nog studerend en Fleur is ook een dochter van Peter en Isabel. Beiden aardig.
Jeroen en Janine, 26 en 24 jaar oud. Jeroen is de oudste zoon van Peter en Isabel. Jeroen is Fysio en Janine begint met haar laatste jaar van de studie tandheelkunde. Dus tandartsen genoeg in de bus. En leeuwen zijn niet zo dol op tandartsen hier in het Zuiden van Afrika. Jeroen en Janine zijn zeer aardig en Jeroen komt 5 op 6 maart Roda – Vitesse kijken. Zij proberen gelukkig wel nog eens langer op te blijven.
Dan hebben we Nancy, niet echt mijn cup of tea. Ze is dierenarts maar uiteindelijk heeft ze voor het onderwijs gekozen en is ze eerstegraads docente Biologie en Wiskunde. Ach ze is niet onvriendelijk maar haar stem is zeer zeurderig en ze is mijns inziens totaal niet boeiend. Zal ze waarschijnlijk ook wel van mij denken. Althans dat hoop ik dan maar, anders zit ik haar helemaal af te kraken en dat zou dan niet aardig zijn. Je kunt dat gewoon wel eens hebben met mensen.
Wim en Lucas, vader en zoon. Aardige gasten, Wim is Fysio en Lucas is 18, bijdehand en moet nog veel leren. Maar dat is niet erg. Ik mag hem wel.
En niet te vergeten natuurlijk Peter en Isabel, Peter is fysio en Isabel is diëtiste. Peter is een goede kloot of een jowe lobbes en Isabel regelt het wel. Beiden aardig. Maar iedereen vroeg naar bed
O ja, ik wil Bheki en Marika niet vergeten.
Bheki is een geweldige Zimbabwaan, hij lacht, helpt Marika mee met het koken, rijdt enorm veilig en was ook een goede gids in de wildparken, hij zag veel namelijk. Ik mag hem zeer graag.
Marika, tsja wat moet ik daarvan zeggen, een supermooie en leuke gids, droom van haar, ( nee dat is een grapje). Ze kookt goed, heeft alles goed voor elkaar en weet waar ze mee bezig is. Ook haar mag ik zeer graag.
Vanmorgen (vrijdag de 21) om 07.00 vertrokken en nu op weg naar de Fish River Canyon, schijnt zeer indrukwekkend te zijn. Inmiddels ben ik nu aan mijn derde boek bezig “Meisje met negen pruiken”, indrukwekkend tot nu toe. En inderdaad de Fish River Canyon was zeer indrukwekkend. Na de Grand Canyon in Californië de tweets grootste in de wereld. Zo, dat hebben we ook weer gezien. Maar ik zou ik niet zijn als ik iets afvink van mijn to do list er vaak automatisch weer wat bijkomt. Nu ben ik eigenlijk van plan een vijfdaagse hike te gaan lopen daar. Zeer primitief, maar wel leuk lijkt me. Nadat we de Canyon hadden bezocht kregen we Marika en Bheki een klein hapje aangeboden en een geweldig mooi uitzicht bij een uitkijkpunt.
In de avond kregen we weer heerlijk eten. Ik zal Marika maar eens een kookboekje cadeau doen op het einde van de rit.
Wederom hadden we hier ook weer een geweldige camping met een restaurant en een kroeg. Canyon roadhouse heette het. Leuke inrichting alleen de prijzen waren Europees en dat is dan weer wat minder. Ik was nu niet als laatste de tent in, maar wel weer lekker als eerste op. Overigens dat ben ik ook elke dag eigenlijk, tsja in de vakanties ben ik ochtendmens en avond / nachtmens. Het voordeel was dat de douche geweldig warm was en heb heerlijk kunnen douchen, wassen en scheren. Scheren doe ik niet zo graag, maar moet dan ook wel eens gebeuren.
Inmiddels is het al zaterdag 22 Augustus, we gaan nu richting Zuid –Afrika, duurde weer even bij de grens, maar dat went ook wel. Namibië hebben we dan nu verlaten en ik weet zeker dat ik ook hier weer terug ga komen. In ieder geval om “papa duin” op te lopen en de hike te doen van vijf dagen. Overigens klikken ze in Namibië heel veel met de mond klik, klak, klok, kluk, klek etc en men weet wat met zegt. Heel grappig om te horen. Wat ik wel nog even wil vermelden was eigenlijk een moment dat we eigenlijk vlak bij de grens waren, daar zagen we een redelijk groot boerendorp en we zagen dat deze mensen niks hadden. Dit is dan weer de harde realiteit, na 9/10 dagen alleen maar mooie dingen te hebben gezien en natuurlijk alleen maar voor de toeristen, dan vergeet je de realiteit echt wel uit het oog. Mag ik me dat zelf aanrekenen? Ben ik dan niet te egoïstisch? Of heb ik dan oprecht genoten van al het moois wat deze reis me al heeft geboden.
Na de grensovergang waren we vrij snel bij de Wacked bush camping, deze lag aan de Oranje rivier. Ik heb mijn derde boek daar uitgelezen en we zijn wat gaan presidenten met de mannen. Ik krijg het spelletje steeds beter onder de knie, het heeft wel wat met tactiek te maken, maar zeker ook met de kaarten die in je handen krijgt. Op een gegeven moment begon het een beetje te zandstormen, ook leuk om mee te maken, tenten werden snel echt vastgezet, stoelen werden in veiligheid gebracht en de middag was weer om. Wat gaat de tijd toch snel hier, nog 5 dagen en de terugweg begint alweer. We zijn wel nog met een man of tien weer naar een uitkijkpunt gegaan. Ach, op welke plek in de wereld kan ik niet wegdromen. Je moet het alleen maar willen zien en dan zie je het ook. Jullie denken vast waarom moet Bart iedere keer zover weg gaan. Limburg, Nederland of Europa is toch ook mooi. Dat weet ik wel en zie ik ook wel, maar dat ga ik pas echt ontdekken als ik ouder ben. Als ik een bepaalde leeftijd ben gepasseerd, zal het kamperen en het hiken echt wel minder worden. Overigens hadden we weer de mazzel dat we een redelijk grote schorpioen zagen.
Toen we terug waren zag ik een sms je van mijn vader dat oom Sjaak was overleden vanmorgen. Ome Sjaak was de overbuurman van mijn ouders en ook een paar jaar van mij geweest. Met Luc zijn zoon heb ik een zeer goed contact en ik wil vanuit hier Tante Hannie, Luc, Anneke en de kleinkinderen zeer veel sterkte toewensen in deze moeilijke tijd.
Na het lekkere eten, lam op de braai, kreeg ik het tweede sms je van mijn vader binnen, Roda heeft wederom gewonnen en nu van de Graafschap, willen de mannen voor lijfsbehoud gaan, moeten ze deze wedstrijden gewoon winnen, dus fijn dat we weer drie punten binnen hebben.
Daar moest dus op gedronken worden dacht ik en ben naar de bar gelopen, ben niet gaan kaarten met de mannen, wilde socializen met de locals. En de kleintjes smaakte me zeer goed vanavond, hield het dan ook weer het langste uit. Marika was ook al naar bed en ik bleef met Tinus de barman zitten en drinken. Toen hij de bar had gesloten gingen we nog even bomen met nog een kleintje en genieten van het geweldige mooie onweer en de regen. Ja het is niet altijd een sterrenhemel hier. Onweerflitsen en de rollende donderslagen door de bergen zijn ook fantastisch. Yep ondanks het trieste bericht dat me bereikte van Oom Sjaak, heb ik toch een mooie avond gehad en genoten.
Zondag 23 augustus,
Vroeg opgestaan, ik was de eerste en vertrokken naar weet ik niet waarheen, weet alleen dat we vanmiddag een wijnproeverij gaan bezoeken en ook deze laatste optionele excursie laat ik niet aan me voorbij gaan. Ik ben benieuwd . Maar voordat we eraan kwamen hadden we nog pech met de overlander (bus / truck) vraag me niet wat er aan de hand was, weet ik toch niet. Maar onze Bheki fixte het weer. O ja, Bheki is ook nog monteur. Terwijl Bheki bezig was, zijn wij maar gaan lunchen langs de weg. Ook weer eens iets anders en niet gepland.
Rond een 14.30 uur kwamen we dan aan bij Highlander, een camping met een wijnproeverij, Sparky is de eigenaar van de camping en is tevens ook wijnboer. Een boeiende persoonlijkheid vond ik. De eerste drie wijnen waren oké en de laatste. Wijn 4 was een rosé en 5 was een soort champagne, niet echt mijn dingen. Na het wijnproeven hadden velen wel goede zin en werd er gezegd dat ze hem vanavond wel zouden raken. Wow dacht ik, ik zal vanavond niet eens als laatste kunnen eindigen. We gingen dus goed gemutst naar het lekkere eten toe, daar hoorden we dat we om 06.00 uur zouden vertrekken. Toen wist ik het meteen, het zou een groot wonder zijn als ik niet als laatste in de bar bleef hangen. Het wat ik verwachtte geschiedde ook. Ik sloot met Sparky de tent en heb nog veel mooie verhalen over Zuidelijk – Afrika van hem gehoord.
De volgende dag gingen we richting Kaapstad, onze eindbestemming. Vroeg vertrekken, want we hadden nog zeker een 300 km voor de boeg en gingen nog naar Cape Point, Kaap de Goede hoop en de pinguïns. Boh, wat is het hier verandert zeg. Sinds 2002 was ik er niet meer geweest en net zoals bij de Victoria Falls moest je hier ook weer betalen. Oké, het was inclusief, had je dus vantevoren eigenlijk betaald, maar toch. Het voelt gewoon dat je uitgemolken wordt. Ik moet wel zeggen dat het positief is verandert op het pinguïn gebeuren na. Na dit alles zijn we dan richting de camping gegaan, was maar 80 km ver, maar vanwege het drukke verkeer in Kaapstad duurde het 2 uur. Tent opzetten, biertje erbij, kijken of je nog kunt helpen met koken en daarna gaan eten. Ja dat zijn een beetje de gewoonlijke dingen die je doet. Na het eten vroeg Marika ons wat de hoogtepunten waren en wat de dieptepunten waren. Toevallig was ik als laatste aan de beurt en zei even net iets anders dan de groep, ik heb deze reis dan ook anders beleefd dan hen. Zij hadden het over het wildlife en de natuur en dat is zeer zeker super mooi, ik had het over de leuke gezellig gesprekken met de locals zoals; Smooth, Tinus en Sparky. Dat waren mijn hoogtepunten en natuurlijk de sterrenhemels met mijn Afrikaanse televisie en “kleintje”. Ik moest ook nog aan de groep kwijt dat ze allemaal aardig waren, maar dat ik het heel jammer vond dat ze altijd zo vroeg naar bed gingen. Als je wil Xploren dan is het meer dan alleen maar wildlife en de natuur denk ik.
Heineken bier, tulpen, molens en andere “shit” is echt niet het enige wat Nederland te bieden heeft. Er is echt wel meer te zien, Brand bier en carnaval is echt niet het enige wat Limburg te bieden heeft. Roda JC is echt niet het enige wat Kerkrade te bieden heeft en ook is er natuurlijk meer te zien. Dat is dan ook zo in Afrika.
Nu ging iedereen wel laat naar bed. 23.00 uur was het nu. Het kan dus wel en het was wel gezellig, alleen jammer dat het weer slechter werd en dat het ging regenen.
Ik denk dat je dit continent moet voelen, beleven en absorberen dan kun je pas zingen over Beautiful Africa. Waarom schrijf ik dit nu, er zijn mensen in de groep die zingen over Beautiful Africa, liggen als eerste in bed en twee van hen kijken ook nog op de laptop Pirats of the Carribean, het moet niet gekker worden toch?
Vandaag dan de laatste dag, we zijn naar de Waterfront geweest, hebben nog wat souvenirs gekocht en ben met de 4 mannelijke Belgen door de stad geslenterd richting ons Hostel. Wow, een eigen kamer, eigen douche, geen tent meer opzetten, vanavond lekker eten en zo nog even hockey kijken op de NOS live stream.
Morgen weer terug en dan is het weer voorbij. Hier laat ik het dan nu ook echt bij.
Bedankt voor de aandacht en tot komend jaar!
Do what you like, like what you do.
Life is good
Liefs,
Bart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley