De derde week in Mombasa
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Bart
01 Augustus 2007 | Kenia, Mombassa
Hallo lieve mensen allemaal,
Allereest wil ik nog even iets kwijt van een paar weken geleden. Ik heb toen geschreven dat we toen een vulkaan hebben beklommen. Deze vulkaan was toen net ontwaakt uit zijn slaap en was een beetje aan het werken. Nou, deze vulkaan is dus een kleine twee weken geleden compleet uitgebarsten. Wel stoer dat we het hebben gedaan, maar ben ook heel blij dat er niks gebeurde toen wij er waren of de andere clusters.
Tsja, hoe was mijn derde week in het weeshuis en met de straatkinderen. De eerste dagen was het rustig en in het weekend gebeurde er eigenlijk heel veel. Ik ben dan nu ook blij dat het dinsdag is en vrij heb.
Afgelopen zaterdag zijn we met de jongere kinderen naar Tsavo geweest, dat is het grootste nationale park in Kenia. Daar hebben we veel wild gezien en het blijft me elke keer weer fascineren. Buffels zagen we van 5 meter afstand en olifanten van een meter of 7, geweldig gewoon. De kinderen vonden het ook leuk. Maar daarna kwam er voor de vrijwiligers eigenlijk een kleine teleurstelling. Het bedankje of Thanks ging er niet af, dit vonden we heel vreemd en dit hebben we ook gisteren (maandag tijdens de vergadering) aangekaart. Inmiddels is het weer goed gekomen gelukkig.
Nu de zondag, we zouden met de jongens van Onesimus naar het strand gaan omdat Manuela (een leuke vrijwilligster) weg gaat. Maar zondagmorgen kreeg Peter, een jongen van het huis een hele kan hete thee over zich heen. Het resultaat was dat hij 1e graads brandwonden heeft aan zijn hele onderbeen, en aan zijn onderrug en boven gedeelte van de bil. Het ziet er afschuwelijk uit en hij heeft op die plekken gewoon een blanke huid net zoals wij dat hebben. Rianne en Lucia twee andere leuke vrijwiligsters hebben de wond verzorgd van Peter. Lucia is klaar met Pharmarcie en Rianne bijna, dus ze hebben er wel een beetje verstand van en wisten ze de wond een beetje te verzorgen. Zoals ik vorige week al schreef wilde ik de staf graag een EHBO cursus laten volgen. De rest vond dit ook en gisteren hebben ze dat laten uitzoeken en hebben waarschijnlijk de staf en de oudere jongeren over twee weken een cursus van 4 dagen. Dat is gewoon hard nodig.
Inmidels had Lucia er bij de staf erop aangedrongen om Peter naar een ziekenhuis te brengen waar het enigszins steriel is.
Maandag liep Erik weg, ook een jongen die er net zat en hij kon de structuur niet aan en is weer naar de straat om te overleven, lijm te snuiven of wat dan ook. Je kunt wel met die kinderen praten, maar als ze wat in hun koppie hebben dan gaat het er niet zo makkelijk uit. Ze verkiezen streetlife dus boven drie keer per dag eten, dak boven hun hoofd, veiligheid en kans op studie. Onbegrijpelijk gewoon. Natuurlijk mag hij terug komen en krijgt hij nog twee kansen en dan zal hij het alleen moeten doen. Niet dat hij dan nergens meer terecht kan hoor, maar niet meer bij Onesimus.
Na dit alles kreeg ik dus gisteren een dip, ik wist het even niet meer. Ik gaf al eerder aan dat ik daar niet de verlosser kon zijn en dacht dat ik alles kon veranderen. Dat wist ik wel, maar dan val je toch in je eigen valkuil en dat is je eigen Europese denken en je eigen opvoeding. Je kunt er niks aan doen. Je gaat erheen, je begint met volle moed, je krijgt wat tegenslagen en er zijn wat cultuurverschillen. Deze zijn nog wel te overbruggen, duurt wel wat langer maar het kan. Maar dan hebben we het natuurlijk nog niet over The Jungle of the streets. Dit is zo een aparte wereld die wij ons niet kunnen voorstellen en om je daarin te verplaatsen, kan ik bij lange na niet. Probereen doe je het natuurlijk wel. Maar ik ben er niet mee opgegroeid en het is zelfs voor Kenianen moeilijk die een normale opvoeding hebben gehad.
Al met al ben ik weer een hele ervaring rijker en sta weer met beide benen op de grond. Ik hoop dat ik niet weer in de Europese valkuil val, maar de kans zit er natuurlijk wel in. Het Romantische Afrika dat ik kende is dus veel anders dan het Afrika dat ik nu heb keren kennen. Neemt niet weg dat het mijn lievelingscontinent blijft.
P.S. Erik is gelukkig weer terug gekomen. Ik heb het eerste bericht dinsdagmiddag geschreven en dinsdagavond is hij weer teruggekomen gelukkig. Nu is het dus donderdag.
P.S. 2: Het eerst volgende en laatste bericht met foto's kan ik waarschijnlijk
14 augustus plaatsen. Ik ga de komende week drie dagen op kamp met de kinderen, dan drie dagen op Safari en dan nog twee dagen uitrusten. Dan krijgen jullie de laatste foto's en het laatse verhaal te lezen
Liefs,
Bart
Allereest wil ik nog even iets kwijt van een paar weken geleden. Ik heb toen geschreven dat we toen een vulkaan hebben beklommen. Deze vulkaan was toen net ontwaakt uit zijn slaap en was een beetje aan het werken. Nou, deze vulkaan is dus een kleine twee weken geleden compleet uitgebarsten. Wel stoer dat we het hebben gedaan, maar ben ook heel blij dat er niks gebeurde toen wij er waren of de andere clusters.
Tsja, hoe was mijn derde week in het weeshuis en met de straatkinderen. De eerste dagen was het rustig en in het weekend gebeurde er eigenlijk heel veel. Ik ben dan nu ook blij dat het dinsdag is en vrij heb.
Afgelopen zaterdag zijn we met de jongere kinderen naar Tsavo geweest, dat is het grootste nationale park in Kenia. Daar hebben we veel wild gezien en het blijft me elke keer weer fascineren. Buffels zagen we van 5 meter afstand en olifanten van een meter of 7, geweldig gewoon. De kinderen vonden het ook leuk. Maar daarna kwam er voor de vrijwiligers eigenlijk een kleine teleurstelling. Het bedankje of Thanks ging er niet af, dit vonden we heel vreemd en dit hebben we ook gisteren (maandag tijdens de vergadering) aangekaart. Inmiddels is het weer goed gekomen gelukkig.
Nu de zondag, we zouden met de jongens van Onesimus naar het strand gaan omdat Manuela (een leuke vrijwilligster) weg gaat. Maar zondagmorgen kreeg Peter, een jongen van het huis een hele kan hete thee over zich heen. Het resultaat was dat hij 1e graads brandwonden heeft aan zijn hele onderbeen, en aan zijn onderrug en boven gedeelte van de bil. Het ziet er afschuwelijk uit en hij heeft op die plekken gewoon een blanke huid net zoals wij dat hebben. Rianne en Lucia twee andere leuke vrijwiligsters hebben de wond verzorgd van Peter. Lucia is klaar met Pharmarcie en Rianne bijna, dus ze hebben er wel een beetje verstand van en wisten ze de wond een beetje te verzorgen. Zoals ik vorige week al schreef wilde ik de staf graag een EHBO cursus laten volgen. De rest vond dit ook en gisteren hebben ze dat laten uitzoeken en hebben waarschijnlijk de staf en de oudere jongeren over twee weken een cursus van 4 dagen. Dat is gewoon hard nodig.
Inmidels had Lucia er bij de staf erop aangedrongen om Peter naar een ziekenhuis te brengen waar het enigszins steriel is.
Maandag liep Erik weg, ook een jongen die er net zat en hij kon de structuur niet aan en is weer naar de straat om te overleven, lijm te snuiven of wat dan ook. Je kunt wel met die kinderen praten, maar als ze wat in hun koppie hebben dan gaat het er niet zo makkelijk uit. Ze verkiezen streetlife dus boven drie keer per dag eten, dak boven hun hoofd, veiligheid en kans op studie. Onbegrijpelijk gewoon. Natuurlijk mag hij terug komen en krijgt hij nog twee kansen en dan zal hij het alleen moeten doen. Niet dat hij dan nergens meer terecht kan hoor, maar niet meer bij Onesimus.
Na dit alles kreeg ik dus gisteren een dip, ik wist het even niet meer. Ik gaf al eerder aan dat ik daar niet de verlosser kon zijn en dacht dat ik alles kon veranderen. Dat wist ik wel, maar dan val je toch in je eigen valkuil en dat is je eigen Europese denken en je eigen opvoeding. Je kunt er niks aan doen. Je gaat erheen, je begint met volle moed, je krijgt wat tegenslagen en er zijn wat cultuurverschillen. Deze zijn nog wel te overbruggen, duurt wel wat langer maar het kan. Maar dan hebben we het natuurlijk nog niet over The Jungle of the streets. Dit is zo een aparte wereld die wij ons niet kunnen voorstellen en om je daarin te verplaatsen, kan ik bij lange na niet. Probereen doe je het natuurlijk wel. Maar ik ben er niet mee opgegroeid en het is zelfs voor Kenianen moeilijk die een normale opvoeding hebben gehad.
Al met al ben ik weer een hele ervaring rijker en sta weer met beide benen op de grond. Ik hoop dat ik niet weer in de Europese valkuil val, maar de kans zit er natuurlijk wel in. Het Romantische Afrika dat ik kende is dus veel anders dan het Afrika dat ik nu heb keren kennen. Neemt niet weg dat het mijn lievelingscontinent blijft.
P.S. Erik is gelukkig weer terug gekomen. Ik heb het eerste bericht dinsdagmiddag geschreven en dinsdagavond is hij weer teruggekomen gelukkig. Nu is het dus donderdag.
P.S. 2: Het eerst volgende en laatste bericht met foto's kan ik waarschijnlijk
14 augustus plaatsen. Ik ga de komende week drie dagen op kamp met de kinderen, dan drie dagen op Safari en dan nog twee dagen uitrusten. Dan krijgen jullie de laatste foto's en het laatse verhaal te lezen
Liefs,
Bart
-
01 Augustus 2007 - 13:26
Wez:
ey man, je red t daar wel!
zolang je er zelf in geloofd wee tik zeker dat je daar veel goeds voor elkaar krijgt, hoe klein het ook is! ieder beetje helpt...Tegenslagen zul je altijd krijgen maar k weet zeker dat de voldoening die je krijgt als iets wel lukt vele male groter is!
nogmaals heel veel suc6 daar
mzzls,
Wez -
01 Augustus 2007 - 14:43
Loek:
Zet hem op!!
En laat je niet te veel verleiden door die leuke vrijwilligsters. -
01 Augustus 2007 - 16:39
Jill:
De toekomst behoort aan hen die geloven in de schoonheid van hun dromen.
Geef niet op en houd vertrouwen in de nieuwe generatie!
Liefs Jill -
01 Augustus 2007 - 16:41
Jos Van Essen:
Hoi Bart
je hebt het met mij 3 weken dag en nacht uitgehouden, volgens mij moet dit dan toch een peulenschil zijn.
Wat je daar doet doen maar weinig mensen je na.
Zet hem op !!!!!!!!!!!!!!!!
Jos
P.s. Snurk je daar ook zo????? -
01 Augustus 2007 - 18:16
Dianne:
Lieve Bart,
Met zo een motivatie als wat jij hebt zul je het zeker wel redden! DAT het af en toe moeilijk is dat snap ik maar het is geweldig wat je daar probeert te doen, en ieder beetje helpt! Ook al lijkt het voor ons soms zo weinig, voor de mensen daar zal het veel meer betekenen!
Keep up the good work!
Veel succes
Liefs Dianne -
02 Augustus 2007 - 09:51
Michelle (fontys):
Hey Bart,
Ik neem mijn petje af voor wat jij daar allemaal doet. Ik zou dat ook nog een keer graag doen, maarja eerst moet ik de school afmaken.
Veel succes de komende weken en tot 14 september!!
groetjes,
Michelle Kropivsek -
02 Augustus 2007 - 10:07
Ineke:
Hee Bart,
Tja wat kan ik zeggen. heel herkenbaar en dus wederom duidelijk dat het moeilijk is om vrijwilligers op het ECHTE gevoel dat je krijgt voor te bereiden. Fijn om te lezen dat je je realiseert waar het vandaan komt en dat je je best doet om daar doorheen te komen.
Volkomen normaal hoe je erop reageert en goed dat je even afstand kan nemen.
Gelukkig ook dat het nog goed gekomen is met het bedanken. Ik heb al gehoord dat dat nu een onderwerp is waarover de kinderen echt moeten leren en dat dat soms niet meevalt.
Ik hoop dat je geniet van je tijd en dat je je verrijkt voelt als je terugkomt. We houden contact,
Groeten,
Ineke -
02 Augustus 2007 - 10:10
Ineke:
Oh ja en je foto van het concenrt van manu en Mwangi is het concert van Manu en Moses! -
02 Augustus 2007 - 11:21
Wies:
Wat een aandoenlijke foto's met jou en Manu. Dit houd je op de been. Life goes on, ook na een heavy weekend. En de komende week ziet er weer leuker uit. Je gaat het beslist volhouden en komt over enkele weken met enthousiaste verhalen en veel levenservaring terug.
Houd je goed Bart en nog een fijne tijd.
Groeten, Wies
-
02 Augustus 2007 - 12:13
Sharonne:
hallo meneer kreijen
snel weer even de site checken dat doe ik iedere week. wat een mooie foto's.
nog maals veel succes en sterkte.
liefs sharonne -
02 Augustus 2007 - 18:50
Charelle:
Heej Bart
Echt super super super om te lezen wat je daar allemaal doet. Ik kan me heel goed voorstellen dat het soms echt wel zwaar is, maar je komt er wel doorheen. Geniet ervan...
Kusjes Charelle -
03 Augustus 2007 - 05:38
Mam En Pap:
Zoals we gelezen hebben is het geen makkelijk weekend geweest maar we hebben ook gelezen dat je een goed relativerings vermogen hebt, houd dat zo het is hard nodig. Blijf ook in je zelf geloven ook in datgene wat je nu doet.
De foto's zijn geweldig je staat daar met Manu leuk en voldaan op,ook de foto's van de olifanten buffel en zebra zijn indrukwekkend.
Je zult zeer zeker met voldoening en een zeer rijk gevoel terug
komen, met intense ervaringen. -
03 Augustus 2007 - 05:39
Mam En Pap:
We wensen je fijne kampeer dagen met de kids -
03 Augustus 2007 - 06:48
Désirée:
Jambo Bart,
Streetlife in Bombasa is niet van vandaag op morgen op te lossen, maar jij hebt er heel hard aan bijgedragen dat er verbetering in is gekomen.Super! Wat moet jij je rijk voelen!!!Jij neemt de moeite om kids een betere toekomst te geven ! Super jongen!!! Kijk Eric die gelukkig weer terug is!!Dit moet je toch voldoening geven. Garantie voor het leven krijgt niemand. Ik kan je heel goed begrijpen en leef helemaal mee met je verhalen, je dip is herkenbaar. Eenmaal thuis kun je dit pas weer een plaats geven. Totzover geniet nog van de komende dagen !!! Enne, "Manu en jij", daar zullen alle vrouwen in Limburg voor smelten !!!! Prachtig om te zien !!
Beloof me dat je niet meer gaat dippen, daar is de tijd die je nog daar bent veel te kostbaar voor !!!!!
Liefs Désiréé
-
03 Augustus 2007 - 06:53
Jana:
Dat klinkt erg heftig! Ik kan me inderdaad ook helemaal niets bij het leven dat deze kinderen elke dag leven voorstellen.
Met die brandwonden? Zit er nog een kans in dat dit goed komt (dat de littekens vervagen)?
Ik ben er wel van overtuigd dat je van deze reis heel veel geleerd heb! Echt super wat jij allemaal voor deze kinderen doet.
Groetjes Jana -
03 Augustus 2007 - 10:16
Jules:
Beste Bart,
Je bent gegaan om deze kinderen te helpen, en dat doe je op je eigen, uitstekende, manier. Geef niet op en houd vol!! Ik weet zeker dat je die kinderen iets mooi's meegeeft, al zie jij daar op korte termijn,misschien,weinig van.
Bart, veel succes en plezier op safari!
Jules en Claudia -
03 Augustus 2007 - 11:07
Alice Van Der Laan:
Hoi Bart,
Zo te lezen heb je daar wel een hele heftige tijd, emotioneel gezien. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat je daar toch heel erg goed werk doet, al krijg je niet altijd de reactie die je graag zou krijgen. Jij bent voor hun toch die blanke die wel eens even zal laten zien wat goed is. Ik hoop dat je toch weer het optimisme kunt oppakken en dat je er weer volop tegenaan kunt. Keep up the good work.
Groetjes,
Alice -
03 Augustus 2007 - 11:30
Denise:
Hey Bart!
Klinkt heftig wat je daar meemaakt, maar als iemand t aankan ben jij t toch wel!
Die foto's van jou en Manu zijn echt lief!
x denise -
06 Augustus 2007 - 13:04
Kim & Kim:
Hallo Mnr. Kreijen!
Fijn om te zien wat u daar aan het doen bent. Het zijn geweldige foto's. Erg indrukwekkend...
Die foto met Manu en u is echt super!!
Wij wensen u die laatste dagen nog heel veel plezier en succes.
De rest van u avondtuur hopen we nog te horen volgend schooljaar.
Groetjes
Kim Goossens
en
Kim Kosmann
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
