De eerste mooie dagen in Thailand

Zaterdag 5 Juli 2014,

Hallo lieve mensen allemaal,

Om 05.00 ging de wekker en het zou weer een lange dag worden. De reis naar Thailand en Cambodja met de leerlingen, Anthony, Lieke, Frans, Miranda en ik zou beginnen. Opstaan douchen beetje eten en de laatste check voordat mijn ouders mij naar school brachten. Daar aangekomen om 06.50 was ik niet de eerste, om 07.00 uur zouden we moeten verzamelen en om 07.30 vertrekken. Goh zeg wat ben ik gedetailleerd bezig, ik zal proberen het verslag wat globaler te maken.
Nou dan, na het tranendal van velen vertrokken we dan naar Schiphol, het zou een rustige rit worden en bij Nederweert pikten we Miranda nog even op. Op Schiphol aangekomen verliep het niet helemaal gesmeerd. Frans en ik wilden gaan inchecken en we mochten per persoon 8 mensen meenemen of zo iets dergelijks. In ieder geval toen we zover waren om het uit te printen deed de printer van de machine het niet pffff. Konden we weer opnieuw beginnen, het grondpersoneel van Schiphol zag mijn frustratie en schoot ons te hulp. We konden nu met de groep weer lekker ouderwets in checken. Gelukkig, ging dat dan sneller. Oké daar verliep het ook niet helemaal zonder problemen, niet alle leerlingen hadden fly bags, de rugzakken etc. mochten dus zo niet de band op, fly bags moesten nog ter plekke gekocht worden. Ach nooit een slechte investering denk ik dan. Dan moeten ze maar vaker gaan packpacken :-). Frans moest wel € 100,-- bij betalen voor zijn artsentas, dit vind ik dan wel een belachelijke zaak, ze letten dus niet op de kilo's maar op de tassen. Toen Frans wilde betalen vroegen ze opeens € 150, --, hij weigerde natuurlijk en zei dat ze hem eerst € 100, -- vroegen. En dat accepteerden ze, euh, duhe! Wel vroegen ze hem nog even het geld te betalen en dat had hij net gegeven. Vreemde zaak daar, ze weten niet hoeveel het precies kost en proberen hem twee keer te laten betalen.
Maar goed eindelijk konden we dan met z' n allen door de douane en liepen we richting de gate. Dit verliep allemaal zeer soepel gelukkig.

Om 13.15 zouden we dan vliegen en zonder al te veel informatie vanuit de cockpit vertrokken we een uur te laat naar Kiev. Nee het was niet met een of andere Toepolev maar de Ukrain airlines. Maar volgens mij scheelt het niet veel. In Kiev kwamen we aan met wat vertraging, normaal geen probleem, halen we wel in tijdens het wachten in Kiev. Maar ja het is en blijft toch een Europa met veel verschillen ook op de vliegvelden.in Schiphol kregen we namelijk boardingkaarten die ook in Kiev gebruikt konden worden. Maar niks was minder waar. In eerste instantie liepen we op het vliegveld van Kiev meteen naar de internationale doorgang maar daar lieten ze ons niet door. We begrepen er geen fluit van en moesten terug om nieuwe boardingkaarten te laten afdrukken. Daar stond een gigantische rij en over 10 minuten begon het vliegtuig naar Bangkok al te boarden. Dit zouden we van ze lang zal ze leven niet halen en ik zag de geest al kruipen. Overnachten in Kiev tussen wat separatisten. Ik ben normaal vrij rustig maar dat zou het dus niet gaan worden. Gelukkig zagen onze Oekraieners dat ook in en zorgden ze ervoor dat het vliegtuig zou wachten tot dat we met z'n allen aan boord waren. In ieder geval ben ik nog nooit als laatste het vliegtuig ingelopen dat was wel weer nieuw en je voelt je ook wel een beetje bekeken, niet zo mijn ding eigenlijk. Gelukkig konden wij er niks aan doen.

De vlucht verliep soepel en toen we landden in Bangkok, kreeg Danique meteen een sms je dat Nederland had gewonnen. Ik merkte toch wel dat dat de groep die nacht had bezig gehouden, ik hoorde daarna namelijk een zucht van verlichting. Toen Julian ook nog zei dat ome Louis weer een meesterwissel had gedaan begreep ik het helemaal niet meer en heb ik echt het gevoel dat we Messi en Co nu ook aankunnen.

Do what you like, like what you do!

Life is good :-)

Zondag 6 juli 2557,

Hallo lieve mensen allemaal,

Nee slapen zit er niet, snel naar de douane, geld wisselen, bagage pakken en naar het hotel. Kwartiertje opfrissen en een korte sightseeing in Bangkok. Was wel heel kort hoor, maar ja, wat wil je ook. Bangkok is ook zo mega groot. Eerst wat eten met z'n allen jawel hoor een " Nederlandse van der Valk " , ben ik niet zo een voorstander van, daarna bezochten we twee mooie boeddhistische complexen waarvan ik de eerste mooier vonden we wat mij betreft langer konden blijven, maar onze gids besloot te gaan voor de na mijn idee meer commerciële tempel. Maar goed het was nu eenmaal zo. Daarna terug naar het hotel, rustmoment voor iedereen, lekker eten en slapen. Dag erna zouden we namelijk vroeg vertrekken.

Trusten!

Do what you like, like what you do!

Life is good :-)

Maandag 7 juli 2557,

Hallo lieve mensen allemaal,

Vandaag was dan een lange busreis naar Bantak, de plaats waar we een aantal dagen zouden overnachten. De reis duurde zes tot zeven uur zonder tegenslagen en we kwamen rond een uur of drie op de plaats van bestemming aan. Lekker relaxt dus, we zouden pas om 19.00 gaan eten. De jeugd vermaakte zich met de blogs, voetballen met de Thaise jeugd en weet ik nog meer. Zelf was ik wel onder de indruk van de ontvangst, de Thaise collega's stonden voor ons gevoel in legeruniformen, had ik nog niet meegemaakt na zes keer met Xplore te zijn mee geweest, wist niet of niet moest " salueren " :-). Ach ik bleef mezelf maar en deed het niet. Een Thaise groet en een hand was voldoende.

Wijzelf hebben daarna een beetje de week doorgenomen met Henk, onze plaatselijke gids en daarna zijn Frans, Anthony, Lieke en Miranda een half uurtje gaan rennen. Wilde wel mee, maar iemand moest er bij de muppets blijven. Zelf heb ik toen vrij weinig gedaan, was wel toe aan rust. Ja, het leven van een clusterleider gaat niet over rozen.

Na het eten hebben ze nog een keer de dans geoefend en hebben we met groepjes op de enveloppen waar de groetkaarten in zitten de postzegels geplakt. Wat een hels karwei en af en toe dachten we echt dat we de jeugd moeten leren om de adres stickers goed op te laten plakken op de enveloppen. Een aantal had de adresstickers rechtsboven in de hoek geplakt, daar waar de postzegels horen te zitten. De " daders" hebben we maar de opdracht gegeven om zelf de adressen op te schrijven op de juiste plek.

Toen de muppets naar bed gingen hebben Anthony, Frans, Lieke, Miranda en ik nog even genoten van een drankje en zijn gaan pitten.

Trusten!
Do what you like, like what you do!

Life is good :-)


Dinsdag 8 Juli, 2557

Hallo lieve mensen allemaal,

Wat een dag was dit wel niet? In ieder geval eentje om niet snel te vergeten denk ik. Na een heerlijk ontbijtje gingen we dan naar onze school toe. Wat een ontvangst weer, schoolorkest erbij, honderden leerlingen aan de kant en wij liepen toch een beetje verbouwereerd door deze mensenhaag. We werden naar een grote hal geleid waar we op stoelen konden plaatsnemen. Respect staat in Thailand hoog in het vaandel, voor ons is respect ook zeer belangrijk, maar hier is het na mijn idee over de top. Maar hier is het dan normaal en moeten we dan respecteren. Oké dat de notabelen vooraan zitten op iets betere stoelen begrijp ik wel. Daar zaten nu de gouverneur van de provincie, de burgemeester van Ban Tak, de commissaris van politie, hoofd der school en wij ( de begeleiding) dan. De leerlingen zaten achter ons. Tot nu toe allemaal redelijk normaal en niks vreemds. Maar toen kwam het, opeens kwamen jonge meisjes ons te drinken aanbieden. Ze kwamen aanlopen, " vielen " op de knieën en kwamen ons al knielend de drankjes brengen, dit is toch persoonlijk niet mijn ding en in dit geval ons ding. Iedereen had het er na de openingsceremonie dan ook over en voelde zich ongemakkelijk.

Betreft de openingsceremonie kan ik kort zijn; een aantal speeches en super mooie dansen van de Thaise scholieren en ik kan met trots zeggen dat onze leerlingen ook een fantastisch optreden hadden gegeven onder leiding van Miranda ons danslerares.

Na de opening zijn we naar een zaaltje gegaan en hebben de leerlingen hun buddy's dmv van icebreakers beter leren kennen.

In de middag zijn we naar een bos geweest waar versteende bomen lagen van wel 1.000.000 jaar oud. Na een filmpje en een verhaaltje over dit bos hadden de leerlingen een spellenparcours langs de stenen bomen. Lieke en ik dachten dat het pak hem beet 45 minuten tot een uur zou duur. Maar het pakte anders uit. O ja vergeten te schrijven, we hadden bij alles wat deden met de de groep en het vervoer politie-escorte. Niet alleen voor de veiligheid maar ook dat we overal makkelijk door kwamen zonder te moeten wachten. Hoe bizar is dat? Maar goed om terug te komen op het verhaal van Lieke en ik, wij liepen niet mee en gingen rustig ergens zitten en we kwamen even tot rust. Maar ja dat viel ook wel mee, want Henk was erbij. Henk regelde de projecten in Bantak en hij vertelde heeeeel veeeeel en we kregen ook nog de kans om over de komende week te praten met hem. Nadat hij weer ging, kletsten we nog even en werden we opgehaald door de taxibusjes met de veronderstelling dat we naar de groep gingen en dat we weer naar onze slaapplaatsen zouden gaan. Zoals je al kunt lezen was dat ook niet waar. We reden naar een of andere T - splitsing en dachten dat de groep er zou zijn. En wij maar wachten in het busje met airco. Na twintig minuten besloten we maar eens op zoek te gaan naar de groep en zijn we een heel eind ergens naar toe gelopen, vraag me niet waarheen, want ik weet het ook niet. Na tien minuten maar eens terug gelopen en hoopten dat de groep al bij de taxibusjes waren aangekomen. Nope, ze stonden er nog steeds met wat agenten, tsja de politie-escorte hè. Daarna mochten we instappen in een open truck en reden we de weg in waar we net vandaag kwamen, hadden we nu 20 minuten langer gelopen, waren we hen tegen gekomen. Nu kwamen we dan redelijk relaxt aan en de groep had 2,5 uur wandelen erop zitten. Was niet onze bedoeling en Anthony zei me al dat enkele leerlingen zich afvroegen waar wij waren en dat ze not amused waren dat wij niet hadden meegelopen. Ik denk wel dat het een terechte opmerking was en dit zou ik in de avond met het groepsgesprek gaan bespreken.

Nou de bizarre dinsdag is nog steeds bezig, na terugkomst bij ons " hotel " gingen we met z'n allen ergens in het dorp eten. Zes van onze leerlingen waren al naar de buddy's vertrokken en met 22 mensen liepen we naar een Thaise toko. Daar aangekomen kletsten we wat en na een minuut of vijf kwam Madeleine erachter dat we vijf leerlingen misten. We waren vertrokken met 22 leerlingen en kwamen aan met 17 en niemand had het door, de leiding ook niet, ook dit was weer vrij bizar. Henk is toen maar de vijf meiden gaan zoeken met een brommer. Lotte, Danique, Lonne, Veerle en Femke waren de pechvogels. Tijdens het lopen liepen zij achteraan en verloor Danique haar navelpiercing. De dames gingen rustig zoeken en wij liepen door en hadden niks in de gaten. Toen zij erachter kwamen dat we doorliepen kwamen ze niet op het idee om harder te roepen dan normaal of even te rennen en te zeggen dat we moesten wachten. Maar goed, alles is goed gekomen en mijn stopwoorden hakuna matata kan ik nog steeds gebruiken. Moest er niet aan denken dat ik vijf schaapjes verloren was.

Tijdens het eten blijft me een ding toch steeds verbazen, het eten was heerlijk, rijst met groenten etc, maar veel eten ho maar. Chips dat is lekker, groente is ongezond. Anthony, Frans, Lieke, Henk en ik hebben maar heel veel vitamines naar binnen gewerkt, was over namelijk.

De terugweg met de groep verliep nu vlekkeloos. Inmiddels was het al vrij laat en moesten we ook nog het groepsgesprek houden en vond ik dat ik me even moest verontschuldigen ten opzichte van de groep waarom Lieke en ik er in de middag niet waren, overigens trof Lieke geen blaam, ik ben namelijk de hoofdverantwoordelijke.

Nadat de kroost naar bed was gestuurd dronken we nog een biertje en kwam een leerling met een probleem even naar Anthony en ging het proberen op te lossen toen de rest naar bed ging, ging ik nog even bij Anthony zitten en bemoeide me nog even met het gesprek. Helemaal eruit kwamen we niet en uiteindelijk werd deze leerling dan maar naar bed gestuurd. Was gewoon even verstandiger. Ant en ik zaten nog geen vijf minuten rustig voor ons uit te klotsen en te genieten van het biertje en we kregen opeens een telefoontje en we kwamen in een rollercoaster die rond 23.30 begon en rond 03.50 eindigde. Ga geen details opschrijven maar het kwam allemaal goed :-)

Trusten

Do what you like, like what you do!

Life is good :-)











Woensdag 9 juli, 2557

Hallo lieve mensen allemaal,

Ach ja over de details gesproken, toch maar een paar dan. Leerling voelde zich niet lekker en in eerste instantie onveilig bij haar buddy, mijn telefoonnummer werd niet gevonden en de ouders werden gebeld. De afspraak was om eerst ons te bellen en dan zouden wij in actie komen. Wij zijn dan eventueel " dichter " bij het vuur dan ouders 10.000 km ver weg. Maar goed, de ouders konden mij wel bereiken en in eerste instantie hoorde ik dat er een onveilige situatie was bij de " pleegouders " en dat de leerling ziek was. Dan moeten we natuurlijk meteen in actie komen. Henk de superviser werd gebeld en na een lange tijd werd hij wakker en ik legde hem de situatie uit en hij begreep het. We probeerden de pleegouders te bellen maar dat lukte niet, ik kon de leerling niet bereiken omdat het normale nummer dat hij / zij wel had nu thuis had gelaten en en nieuw nummer had. Maar dat wist ik niet, de zorgen namen toe.

Henk belde de politie en ze kwamen naar het hotel we zouden de leerling dan gaan halen bij haar logeeradres. Toen de politie aan kwam ging Anthony hen uitleggen wat de bedoeling was en ik ging Lieke wakker maken dat zij maar op moest blijven als Anthony en ik mee zouden gaan. Er moest wel iemand van de begeleiding wakker zijn als er een andere leerling iets zou hebben. En als we er niet waren dat zou dat niet oké zijn. Nadat ik Lieke had geïnstrueerd en Anthony nog steeds in zijn vloeiende Engels de agenten probeerde uit te leggen wat de bedoeling was kreeg ik weer een telefoontje van de ouders van de betreffende leerling. Ze gaven me nu het nieuwe nummer door en dat zou ik dan bellen. De situatie was veranderd, de leerling voelde zich wel veilig nu en had alleen erge buikpijn. Dat was een zucht van verlichting en ik stak mijn duim omhoog naar Anthony. Hierop belde ik nu de leerling op naar haar / zijn goede nummer en wilde eigenlijk persoonlijk weten wat er nu was. Situatie veilig alleen buikpijn dus. Wil je terug was mijn vraag? Antwoord ja, is goed, we komen er aan maar weten niet hoe laat was mijn antwoord. Tot straks.

In ieder geval heeft het heel lang geduurd voordat we onze agenten hadden uitgelegd wat de bedoeling was. Toen ze het begrepen moesten we ook nog naar het juiste adres en dat was ook niet voor handen, konden wij niks aan doen overigens.

Maar goed, jullie kunnen je wel voorstellen dat het lang had geduurd allemaal en uiteindelijk was de leerling weer " veilig " en wel in ons midden.

Nu ga ik dan maar verder met de rest van de dag. Na de korte nacht hadden we 's morgens een aantal activiteiten op de Prachawittayakarn School, we gaven Engelse lesjes en onze crews Nature (Anthony en co) en Health ( Frans en co ) hielden zich hiermee mee bezig. De sintelbaan werd schoongemaakt door de sport crew van Miranda en er werd een muurschilderij gemaakt onder leiding van Lieke en haar hulpjes Sinnika en Lonne. Zelf heb ik wat rondgekeken en ben ergens een half uurtje gaan liggen. Ik was echt helemaal kapot van de nacht ervoor. Delegeren heet dit :-)

In de middag zijn we naar Denmaisung gereden, daar zijn we met z'n allen op kleine tractoren gaan zitten en zijn we een bergje op gereden tot we niet meer verder konden. De overige 2 km zouden we gaan lopen en zouden we bij een waterval gaan zwemmen. Kan zeggen dat de wandeling er na toe heel leuk was, maar de waterval was een grote teleurstelling. Geen waterval, nog niet eens een lullig stroompje. Het water was dus stilstaand en ik realiseerde me te laat dat het niet echt verstandig was dat die muppets het water in zouden gaan. En voordat ik al wat wilde zeggen was het al te laat. Hopen maar dat het niet al te grote gevolgen heeft. Ik hoop dat het wel mee valt.

Op de terug weg liepen we eerst naar de karretjes en daarna stapte ik er heel snel van af en ging rennen als een gek, wilde gewoon helemaal vrij zijn, even die karren passeren, gingen namelijk niet zo snel aan gaan als een banaan. Ik rende en liep tussendoor tot ik niet meer kon en je mijn shirt totaal kon uitwringen. Even geen groep om me heen, even ik alleen. Is ook wel eens lekker. Uiteindelijk was dan de pijp leeg en klom ik weer op het karretje waar ik in het begin afsprong. Zo weer op weg naar het dorp.

Wederom lekker gegeten leuke voorstellingen gehad van de Thai en van onze leerlingen en weer terug naar ons hotel. Tijdens de busrit waren onze leerlingen zeer uitgelaten en het Wilhelmus had ik nog nooit zo vaak gehoord van hen zoals in die rit. Tsja onze mannen moesten tegen Argentinië hè?

In de avond nog een goed en kort groepsgesprek gehad over de eventuele consequenties die men kan hebben als je niet meteen ons bereikt en eerst het thuisfront belt. Je zaait dan onnodig paniek en je kunt mensen schaden. Denk maar aan de " pleegouders" . Je geleende " leerling " wordt midden in de nacht opgehaald door de politie, wat denkt het dorp dan wel niet. We zouden het dus goed maken. Daar over later meer.

Trusten!

Do what you like, like what you do!

Life is good :-)