Bizarre vliegreis naar Aruba

Hallo lieve mensen allemaal,

Tsjonge, tsjong, tsjonge……. Met mijn reiservaring leer ik altijd nog wat bij en dat is dan weer leuk. Al kost het je wat meer geld. Goedkoop was in dit geval dus duurkoop. Pffff
Ik dacht even slim te zijn en op routine een ticket te boeken naar Aruba en voor de rest geloofde ik het wel. Ik zou naar van Amsterdam naar Londen Heathrow vliegen, van daaruit naar Miami en meteen naar Aruba.

Afgelopen zaterdag, de dag dat ik dus vertrok kwam ik er thuis achter dat ik niet meteen kon doorvliegen en in Londen moest blijven overnachten. Ach normaal gesproken niet zo een groot probleem, ik vind een hoek of ga wat moeilijk liggen op de stoelen en vlieg de dag erna naar Miami. Dit was minder leuk, maar goed.

Op Schiphol aangekomen kwam ik er nog eens achter dat ik nog wat beter had moeten kijken. Alleereerst vloog ik niet naar Heatrhrow maar naar Gatwick in Londen en de dag erna van Heathrow naar Miami. Volgen jullie het nog…?

In Gatwick heb ik maar een hotel genomen en ’s heel vroeg een taxi genomen naar Heathrow. Niet geraamde kosten: Hotel € 53,-- , Taxi 85 pond en bier 3 pond. Tel uit je winst van het goedkope ticket. Meer dan 36 uur onderweg, verrot en veel te kort geslapen in het hotel (tsja ik was ook vergeten de tijd om te zetten, dus ik zat een uur te vroeg te wachten op de taxi) en helemaal doodop in Aruba aankomen.

Nog even vergeten te melden, voor de VS heb je een ESTA inschrijving nodig, ik dacht dat ja dat alleen nodig had als je de VS echt binnen zou gaan, maar nee hoor, je hebt zo een ding ook nodig als je op doorreis gaat. In Schiphol moest ik die nog even online aanvragen en $ 14,-- overmaken. Ach weer mooie inkomsten voor hen. En dat even online aanvragen viel dus ook enorm tegen. Schiphol leek wel op een zieken – en / of gemeentehuis op dat moment. Ik werd van het kastje naar de muur gestuurd en niemand kon of wilde me helpen. Uiteindelijk was er wel een vriendelijke meneer bij de servicebali die me enorm heeft geholpen. Al met al was ik zeker een dik uur kwijt met de hele flauwekul.

En wil ik je het geouwehoer van die Amerikanen ook niet onthouden, wat een ongastvrij land vind ik het toch, de controle’s van top tot teen, overdrijven is echt een kunst wat deze gasten beheersen tot in de puntjes. Ik begrijp het wel, maar vervelend is het. En ik vrees dat het overal zo gaat worden. Alleen omdat mensen niet het fatsoen hebben om zich te gedragen zoals het hoort.

Op het vliegveld in Miami heb ik me wel vermaakt, een paar leuke mensen tegen gekomen, wat gedronken en ontspannen en relaxt het vliegtuig ingestapt.

Ik zou ik niet zijn om weer een bekende van iemand tegen te komen. Anke Vandermeulen ‘s (een oud leerlinge van me en een ex Xplore ganger van 2014 ) vriend Joep zat met een vriend en drie vriendinnen in hetzelfde vliegtuig naar Aruba. Zondagmorgen appte Anke mij en zei dat haar vriend Joep ook naar Aruba zou gaan via Miami, kans was dus zeer groot dat we in hetzelfde vlietuig zouden zitten. Dat was het geval en à la Victor Mids (van Mindfuck) overviel ik hen in het vliegtuig en wist meteen de naam van Joep, een beetje flabbergasted was hij wel.

Nu dan eindelijk Aruba. Ben haalde me op, we kletsen wat, dronken een biertje en ik viel in coma. Dacht en hoopte dat ik lang zou uitslapen. Nee hoor, 04.00 uur was ik al weer klaar wakker. Ik ging wat malen en lezen. Het malen kwam vaker aan bod en ik kwam erachter dat ik vanaf een vandaag een hotel zou gaan boeken. Sliep op de kamer van Fabian het lieve menneke van 8 jaar oud en ik vond dat eigenlijk niet zo leuk voor hem. Verder wil ik eigenlijk geen inbreuk plegen op het privé leven van andere mensen en ben ik zelf ook wel aan mijn onafhankelijkheid en vrijheid gehecht. Dus vanmorgen een hotel geboekt en kan ik doen en laten wat ik wil. En natuurlijk spreken Ben ik ik nog wel af hoor.

Do what you like

Like what you do!

Life is good.

Liefs,

Bart