Bula Fiji en mijn laatste verslag!

Hallo lieve mensen allemaal,


Het zal een kort verslag zijn. Zoals jullie hebben gelezen heb ik enorm genoten van deze speciale vakantie / trip.



Dinsdag 1 maart,


Een redelijk zware reisdag naar Fiji, daar aangekomen kon ik alsnog de laatste boot pakken naar Mana eiland. Daar was mijn backpackers hostel Ratu Kini. Ik had daar wel een single room, ik verheug me er enorm op. Maar eerst heb ik er wat lekker gegeten en bier gedronken.

Iedereen werd op een hartelijke manier verwelkomt, was een leuk begin van de avond.

Overigens voel ik me hier wel zeer op mijn gemak, Fiji heeft wel wat weg van mijn geliefde Afrika. De relaxtheid, geen tijden, de huisjes, de mensen. Alleen geen wildlife, maar dan wel een mooie onderwater wereld.


Woensdag 2 maart,


Vandaag hebben we met zeven man eiland hopping gedaan. Wat een resorts overal, ik ben blij dat ik niet echt in een resort zit. Een resort is me te groot en te onpersoonlijk. En hier in Ratu Kini is alles wat persoonlijker.

De dag zag er als volgt uit: allereerst naar wat eilanden gevaren, daar wat rondgelopen en ergens op een plek een lekkere lunch gehad. Daarna werd het eigenlijk pas echt leuk. We waren nog geen tien minuten met de bood vertrokken en de motet begaf het. Daar zaten we dan op de oceaan tussen wat eilanden in. Onze begeleiders hadden wel bereik en belden een ander boot die ons zou komen slepen. In de tussentijd zijn we wat gaan zwemmen in het warme water, helaas was daar niks te zien. Een half uur later kwam er een andere boot aan en die sleepte ons even naar een koraalrif, daar zijn we dan maar wat gaan snorkelen. De boot die ons weg zou slepen was er nog niet, dus time enough om te genieten. Nadat ons sleepbootje arriveerde dachten we naar een aparte zandbank te gaan. Dat lukte niet, de motor van onze sleepboot begaf het ook. Leuk hoor zo een onverwachte dingen. Gelukkig konden ze deze wel ter plekke repareren en konden we onze tocht voortzetten. Op een gegeven moment kwam er weer een ander bootje en daar moesten we dan in gaan zitten en de andere twee zouden dan terug gaan naar Ratu Kini. Wij werden gedropt 1 km van een zandbank ( midden in de oceaan ) en moesten daar naar toe snorkelen. Geweldig hoor, zoveel koraal en zo mooi, op de zandbank aangekomen was er niemand behalve wij. Gewoon een onbewoond eiland met alleen maar zand. Het was echt super en het water was heerlijk en schoon om er wat in de te zwemmen en te relaxen.


Na een half uur werden we weer op gehaald en gingen we terug naar Ratu Kini. Daar aangekomen werd er een biertje gedronken en wat gegeten. Daarna hadden we een krabben race, was wel grappig. Je kon bieden een krab en deze deed dan mee met een race, je kon een biertje winnen. Helaas, mijn krab had niet gewonnen. Verder was ik wel zeer moe en ben vroeg gaan slapen.


Donderdag 3 maart,



Ik heb voor mijn doen uitgeslapen en werd pas om 07.30 wakker en ben wat gaan eten. Vandaag ga ik dan eindelijk duiken hoop ik, zeker is het nog niet wat de instructeur is er nog niet. Hoop wel dat het door gaat, ik heb namelijk vier duiken gekocht. Ik krijg het geld wel terug natuurlijk, maar toch. Ik kwam hier uiteindelijk wel om te duiken.


En ik maar wachten op de duikinstructeur, ik heb dan wel mijn advanced brevet en zou kunnen navigeren onder water, maar het is gewoon niet verstandig om alleen te gaan duiken. Het mag overigens ook niet, je hebt een buddy nodig mits het geval er iets zou gebeuren. Na bijna een hele dag wachten ben ik maar wat gaan snorkelen en dat was ook super. Laten we zeggen 100 meter van ons hostel af was al heel veel koraal en honderden mooie exotische vissen. Loek, soms zit ik er toch aan te denken om een mooi aquarium aan te schaffen, maar ik realiseer me ook dat ik vaak weg ben en wie verzorgt mijn vissen dan?

Daarna hadden we een traditionele Fiji avond. Eerst traditioneel eten en dat was lekker, daarna wat traditionele dansen. Normaal zou ik nooit met zoiets meedoen, alleen als ik dronken ben. Maar Sem onze grote kleine entertainer kreeg het voor mekaar om praktisch iedereen aan het dansen te krijgen. Het is echt een grote kleine man en heb wel respect voor hem hoe hij elke dag weer de bezoekers een leuke avond bezorgt.

Na dit alles gingen we dan cava drinken, dit is een goedje gemixt met water. Geen idee wat het echt is, maar ik vond het niet echt lekker. En dan komt het weer, hij besloot mij als Chief uit te kiezen. Komt het jullie niet bekend voor :-). Wat is dat toch, is het mijn uitstraling of gewoon mijn dikke buik. Het is namelijk zo dat in veel arme landen je belangrijk bent als je een dikke buik hebt. Ik denk dus persoonlijk dat het mijn dikke buik was. Beste lezers, ik hoef hier geen commentaar op, heb ik al gehad en ik weet het. :-(


Nou ik als chief mocht iedere keer met de drank starten ( zat geen alcohol in en het was ook geen drugs, maar fijianen kunnen er verslaafd aan raken). Ik moest dan Bula zeggen, dat betekent : hallo, daarna moest ik het in een teug leeg drinken, is voor mij niet zo een probleem, heb genoeg bier op deze manier gedronken. Daarna mocht ik vinaka zeggen en dat betekent dankjewel en mocht iedereen drie keer klappen. Mijn secondant moest eerst wel taki zeggen ( deel de bowl cava, dit deed hij dan op mijn " bevel") zo hebben we de hele avond doorgebracht. Maar het was Sem die de hele avond liedje op de gitaar speelde, engelse liedjes afgewisseld met Fijiaanse liedjes. Ik kan wel zeggen dat het een van mijn mooiste en gezelligste avonden van mijn hele vakantie. En ik heb er wat gehad kan ik zeggen. Rond een uur of een ben ik naar mijn kamer gegaan.


O ja nog een ding voordat ik echt ga pitten, ik zal iedereen aanbevelen om naar dit hostel te gaan als mensen naar Fiji gaan. Gewoon niet te groot, je voelt je thuis en ons kent ons. Net zoals My Place in Adelaide in Australië. Ik hou gewoon niet van het grootschalige in de hostels.


Trusten!


Vrijdag 4 maart,


Ik hoop vandaag echt wel weer te kunnen gaan duiken en weer veel te zien, we wachten dan maar weer af. Anders ga ik naar het eiland toe, waar de film cast away is opgenomen met Tom Hanks. Kom je ook niet dagelijks zou ik zo zeggen.

Nou ik ben wat gaan eten, een duikinstructeur was gearriveerd, maar dat was niet genoeg, ik was namelijk niet de enige die wilde gaan duiken. Ik zag de bui al hangen. Maar goed, inmiddels ben ik weer gewend aan de Fiji time oftewel de pole pole time van Afrika en opeens ging alles heel snel. De duikinstructeur kwam naar me toe en ik moest eigelijk meteen gaan. Daar was ik dus nog niet voor klaar, de Fiji Time was dus over.


Mijn eerst duik was dus niet super in het begin, daarna ging het wel. Heb wel weer wat verschillende soorten vissen gezien. Er waren zelfs een paar bij met tandjes, ik had ze nog niet eerder gezien. Op een gegeven moment, beten ze me, daar schrok ik wel van. Het was niet pijnlijk en ze deden me niks. Maar grappig is anders, achteraf hoorde ik dat ze wilden spelen. Ik ben er om te duiken niet om te spelen :-)


De tweede duik, ging beter, dit keer gingen we minder diep en zagen we twee stingrays en natuurlijk honderden andere soorten vissen. Rond 13.00 was ik terug en heb een heerlijk lunch gehad. In de middag ben ik wat gaan lopen op het eiland, eerst alleen en daarna met drie Argentijnse dames, twee Britse dames en onze gastheer Sem. Hij liet ons het eiland zien. We kwamen precies op tijd binnen voor ons avondeten. En toen gebeurde het dan eindelijk, de grootste en heftigste tropische stortbui die ik ooit had meegemaakt in mijn leven. Ongelofelijk gewoon, in een mum van tijd stond alles blank, maar dan ook werkelijk blank, het duurde zeker een uur. Leuk om dit ook weer mee te maken.

' Avonds verwelkomde Sem weer iedereen die die dag was aangekomen om zijn eigenwijze en namen we " afscheid " van de mensen die morgen zouden vertrekken. Is toch wel apart denk ik en ik heb niet het idee dat dat bij een groot onpersoonlijk resort ook zo is. Verder ben ik vroeg gaan slapen, zo een dag met duiken en wandelen mat je toch wel af.


O ja, mijn opfrisverlof zit er helaas na vandaag op :-( . Mijn collega's hebben net als ik nu gewoon carnavalvakantie. :-)

Kirchroa Alaaf


Zaterdag 5 maart,


Goed geslapen en nu nog twee duiken. Om negen uur zou ik dan vertrekken naar de Supermarket, zo noemen ze die duikstek. Als ik mazzel had kon ik ook rifhaaien zien, maar helaas. Vandaag had ik de pech dat mijn duikmasker niet geweldig zat, dus ik was tijdens het duiken meer bezig met het water uit mijn masker te blazen dan wat anders tijdens het duiken. Was dus niet prettig en dat maakte deze twee duiken niet zo geweldig. Maar goed, had toch genoeg gezien en de volgende keer maar mijn eigen duikmasker meenemen. Is weer een les voor volgende keer.


In de middag lekker genikst en gegeten, wat gekletst en wat bier gedronken. Verder nog mijn rugzak ingepakt voor de terug reis van 36 uur pfffffffff. :-( .


Tsja, het zit erop, van een kant verlang ik wel naar huis zeker als het bijna zover is, maar van de andere kant zou ik nog maanden kunnen wegblijven. Maar als je dan maanden weg bent, dan verlang je op het eind meestal ook wel naar je eigen huis. Dan kun je eerst lekker nagenieten en dan weer beginnen met het voorbereiden van je volgende trip. :-)


Wat is het leven toch mooi !



Maar ik wil eigenlijk nog veel mensen bedanken en met name allereerst:


Mijn ouders; zij hebben me leren genieten van de kleine dingen in het leven, zodat ik ook van alle kleine dingen kon genieten tijdens deze reis.

Mijn trouwe lezers; ik voelde dat ze mee lazen.

De mensen die reageerden op mijn blogs; dat was zeer leuk.

Mijn familie in Perth, waar ik een week mocht blijven. Renee, Pascal, Gerhard, Nadine, Silvana, Keith en de vriendin van Gerhard. Thx for all

De backpackers die ik in Australie ben tegen gekomen, zonder hen was het toch een stuk saaier geweest.

Bjorn, Fabi, Johannes, Manuel, Tim, Lucas, Frans, Scott, Suzanne, Zoe, Anouk en nog vele anderen. Thx for all.

Rudolf, Jane, Grace en Nell, bij hen mocht ik een weekje in Melbourne logeren. Een ideale uitvalbasis om van de Australian open te genieten. Dankjewel!

De backpackers die ik in Nieuw Zeeland ben tegen gekomen, ook zij droegen een geweldige bijdrage aan mijn reis bij. Om te beginnen met Rosanne, Annika, Karen, Carmen en Rens, Eveline, Natasja, Ruis, Darcie, Mayke, Janine, Femke, Marije, Matthijs en Nicole,Tom, Ghalin, James, Peter, Lianne, Christian, Ralf en Nina, Jolanda, Britta en Lisi en nog vele anderen die ik vergeten ben :-(

De backpackers in Fiji, Lucia, Josefine, Cortenzia, Tom, Steve, Raika, Ella etc etc.

En natuurlijk de staf van Ratu Kini. Sem, Sem, Sem, John etc, zij waren echt heel aardig allemaal en deden alles om ons te vermaken.


Natuurlijk wil ik Bjorn, Renee en Karel niet vergeten, bij hen mocht ik bijna twee weken zijn en heb er lekker gerelaxt en rustig aan gedaan. Dat heb je af en toe echt nodig. Reizen en elke dag van plek veranderen was best wel vermoeiend. Thx voor jullie fijne vriendschap. :-)



Zo dat was het dan, tot in Juli en Augustus als ik in Zuid Amerika zit :-).


Nu wil ik nu nog even eindigen met mijn favoriete spreuk:


DO WHAT YOU LIKE, LIKE WHAT YOU DO


LIFE IS GOOD


Liefs,


Bart