Rijstvelden, Indonesië, Marihuanavelden, Marokko

Hallo lieve mensen allemaal,

Maandag 22 Juli,

Allereerst mijn excuses dat ik de laatste twee dagen niet had afgemaakt van mijn Xplore reis naar Indonesië. Bij deze zal ik het nu even doen, eerst nog lekker gereisd van Tembak naar Sintang in een truck, daarna een uurtje of zeven gewacht voordat we de nachtbus hadden van Sintang naar Pontianac. Pontianac ligt ook op de evenaar en was er heerlijk vertoeven. We sliepen namelijk in een mooi resort om uitgerust aan de lange terugreis te beginnen. De terugreis verliep goed, veel vliegen en wachten en aankomen op Schiphol. En na een rustige bustocht kwamen we dan eindelijk aan in Landgraaf rond 17.30 uur. Daar werden we dan ontvangen door Margret Hacking en natuurlijk alle ouders :-).

De week WMC was als vanouds gezellig op de markt. Veel bier en laat en zaat.

Nu dan eindelijk de reis naar Marokko, ik zal even de brief kopiëren die ik de NS zal sturen. En volgens mij was dat al het meest avontuurlijke van de Marokko reis.


Beste,

Op maandag 22 Juli om 13.14 uur had ik de trein genomen van Heerlen centraal naar Schiphol, deze zou rechtstreeks gaan. Alles verliep goed tot Den Bosch. Ik moest namelijk om 16.45 inchecken want ik had om 18.45 het vliegtuig naar Frankfurt om van daaruit naar Casablanca (Marokko) te vliegen.

In Den Bosch aangekomen reed de trein niet meer verder. Er had een andere trein een defect op het spoor voor Utrecht.

Aan de conducteur vroeg ik welke trein ik dan het best kon nemen, ik volgde zijn advies op en dacht mijn reis te kunnen vervolgen. Ik zat goed en wel in de trein en er werd omgeroepen dat deze trein niet naar Utrecht zou vertrekken, ik kon dus mijn reis naar Schiphol niet vervolgen. Nadat ik was uitgestapt vroeg ik weer aan een andere conducteur welke trein ik moest nemen, weer volgde ik zijn advies op en ook deze trein reed niet meer door. Dat was al de tweede keer binnen een half uur.

Toch maar de derde keer gaan vragen wat ik moest doen, drie keer is scheepsrecht namelijk. Nu was het advies om de trein naar Breda te nemen en daar over te stappen met de Fyra naar Schiphol. Zo gezegd zo gedaan. Ik zat in de trein en voor Tilburg bleef de trein zo een 10 minuten staan. Waar ik bang voor was gebeurde ook, waarschijnlijk zou ik de aansluiting missen naar Schiphol in Breda.

We kwamen dus om 16.06 aan in Breda en aan de overkant, spoor 5, zag ik de trein naar Schiphol vertrekken. Ik wist het dus even niet meer. Ben naar de informatiebalie gelopen en vroeg om een taxi en de afspraak was van de NS dat deze uit Roosendaal zou moeten komen. En dat zou zeker drie kwartier duren en dan zou ik echt te laat aankomen op Schiphol. Daarna belde ik de klantenservice op van de NS met de vraag of ik een andere taxi kon nemen waar ze geen contract mee hadden. De prijs zou ongeveer € 250, -- zijn. De klantenservice ging akkoord dat ik het mocht declareren.

Helaas werd het € 260,20 en deze wil ik dan ook declareren.

U kunt het geld overmaken naar het volgende nummer: 2667202 ten name van BGFM Kreijen te Kerkrade.
Met vriendelijk groet,

Bart Kreijen

Op Schiphol aangekomen verliep alles gelukkig wel goed en zonder vertragingen kwamen we 's avonds dan eindelijk aan op het vliegveld van Casablanca.

Over het eerste hotel heb ik weinig te melden, goede kamers, en prima ontbijt. Betreft de groep heb ik ook nog weinig te melden. Aftasten en observeren lijkt me het advies.

Lila - saida oftewel te -sbha -ala- chier, Trusten dus.

Life is good. Do what you like, like what you do :-)

Dinsdag 23 Juli,

Na goed te hebben geslapen, douche te hebben genomen en gegeten zijn we dan naar de eerste grote Moskee vertrokken. Was indrukwekkend groot en mooi vond men. Je moet ervan houden denk ik dan. Ik heb in een Moskee niet het gevoel dat ik heb als ik een grote bekende katholieke kerk betreed. De Sint Pieter om maar eens iets te noemen. Verder was deze Moskee pas in 1993 helemaal af dus hij was van alle gemakken voorzien. Hij had zelfs een dak dat open kon gaan net als de Amsterdam Arena. Het typische einfühlen (inleven) was voor mij dus niet van toepassing. Dat heb ik toch meer met hele oude gebouwen. Verder is de reisleidster volgens mij wel heel aardig, maar chaotisch. Dat was het dan voor deze morgen.

Het middag verhaal komt eraan als we in Rabat zijn geweest, de hoofdstad. Datgene wat we gezien hadden kon me wel bevallen. Hotel was niet super, maar in orde. We zijn met een aantal gaan eten en dat was voor mij kwalitatief uitermate teleurstellend. Ze hadden gewoon een westerse kaart en ik wil couscous en andere Marokkaanse gerechten eten. Ik ben hier niet voor niks namelijk. Na het eten zijn we gelopen naar de oude kern van de stad gelegen op een rots met blauw witte huisjes en steegjes. Was een bijzonder en mooi tochtje. En op de terugweg naar het hotel liepen we door een bazaar, natuurlijk weer veel van hetzelfde maar je werd er niet lastig gevallen zoals dat in vele bazaars het geval is. Heb geen souvenirs gekocht, mocht ik dit nog willen doen, dan doe ik dit op het einde.

(nu ik dit aan het schrijven ben met mijn muziek moet ik even denken aan de fantastische avond op 30 juni met de muppets in Bogor. Wat een super reis was dat toch)

's Avonds zijn we gelukkig wel lekker Marokkaans gaan eten en nu met de hele groep. Ik ga er nog geen oordeel over vellen. Maar een " knabbel en babbel " zijn er niet bij, dat is dan weer jammer. Na het eten zijn we nog met een aantal op het dakterras gaan zitten en hebben een biertje gedronken. Na acht uur mocht het dan eindelijk, Ramadan hè ! En natuurlijk blijven er op het eind altijd een stuk of vier over. Het waren de volgende personen: Femke, Frederique, Remy en ondergetekende natuurlijk.


Lila - saida of te -sbha -ala- chier

Life is good. Do what you like, like what you do :-)

Woensdag 24 juli,

Om ongeveer negen uur vertrokken we dan, eerst bezochten we het Mausoleum van Mohammed V en dat hebben we een halfuurtje mogen bezichtigen. De andere mausoleums die ik heb gezien vond ik leuker. Maar daar zag je Lenin, Mao en Ho Chi Min dan ook echt liggen. Nu lag deze goede man toch in een graftombe.

Daarna zou dan de eerste lange busreis beginnen. We reden steeds meer de binnenlanden in van Marokko en het werd steeds warmer. In de bus valt het reuze mee door de airco, maar buiten was het 42 graden. Dus niet miepen in Nederland :-). Het landschap wordt al rijdende wel steeds mooier en heuvelachtiger.

De pauze was niet zo strak geregeld door onze begeleidster, maar goed, we hebben er maar mee te dealen. We zouden namelijk anderhalf uur gaan pauzeren en dan weer verder rijden. Ze had vantevoren gezegd dat de mogelijk bestond dat we niet konden eten in een restaurant ivm met de Ramadan. Het maakt me niet uit, maar je kunt als begeleider wel vooruit denken, eventueel bellen en dan weet je of het open is of niet. Is het niet open dan regel je lunchpakketten en die betalen we dan toch wel, moeten we in het restaurant ook doen. We zijn maar in een winkeltje wat gaan inslaan, gewoon wat brood en drinken. Is ook oké voor mij. Onze begeleidster is 39, heeft behoorlijk gestudeerd en is beslist niet dom. Nu is ze met Aardrijkskunde bezig en wil ze het onderwijs is. Zover ik haar nu heb mee gemaakt adviseer ik haar niet die richting uit te gaan. Ze mist na mijn idee klassenmanagement en de power om de klas rustig te houden. Maar goed wie ben ik om daar over te oordelen, ze moet tenslotte iets doen wat ze leuk vindt.

En dan even over de Ramadan en respect. Het blijft toch iets moeilijks, van ons verwachten ze dat als we iets willen eten dat we dat niet in het zicht doen, dat doen we dan ook niet, maar toch vind ik dat iets vreemds. Het is namelijk hun eigen keuze om hieraan mee te doen en niet verplicht. Ze hebben hier namelijk ook katholieke kerken en mag je gewoon je geloof belijden al zijn het er maar weinig, logisch ook omdat er weinig katholieken zijn en degene die er zijn, zeker in Europa, gaan toch bijna niet meer. Maar goed om even teug te komen op de Ramadan. Als ik bijvoorbeeld ga vasten in onze vasten tijd na de carnaval, ik laat dus bijvoorbeeld de alcohol staan en ik ga de kroeg in, dan verlang ik van de rest van de kroeg toch ook niet dat zij de alcohol laten staan. Dat is toch mijn eigen keuze. Er kan ook respect van de andere kant zijn en zo leren we allemaal van elkaar. Naar mijn idee moet het nooit van een kant komen. Niet alleen van onze maar ook niet alleen van de, in dit geval de Islamitische kant.

Uiteindelijk kwamen we vroeger dan verwacht aan in Chefchaouen, een leuk dorpje gebouwd door de gevluchte joden en moslims in de 15e eeuw. Laat ik jullie de rest maar besparen, want dan ga ik de reisgids overnemen en dan is mijn verhaaltje niet meer authentiek. Maar goed, we vervolgen gewoon weer mijn eigen gezwets. Aangekomen in het mooie schilderachtige blauw witte dorp Chefchaouen zijn Claudia, Leonie, Frits (mijn evenoude kamergenoot) en ik op zoek gegaan naar eten. En ik kan je wel zeggen dat het tijdens de Ramadan niet echt makkelijk is. Veel restaurantjes waren dicht en bijna uitgemergeld en op het eind van ons Latijn kwamen we opeens de verlossers tegen. Een hele aardige Marokkaan had een restaurant en hij zorgde er wel voor dat wij wat bij hem konden gaan eten. Deze uitnodiging sloegen we dan ook niet af en volgden hem naar zijn Toko. Voordat het verrukkelijke eten op tafel stond waren we anderhalf uur verder, maar zoals Claudia terecht opmerkte was het met liefde gemaakt. We hebben met z'n vieren dan ook een fijne namiddag gehad en lekker gekletst zonder gestoord te worden door onze smartphones. Wi-fi was er dan ook niet aanwezig.

Bij het hotel aangekomen adviseerden we de groep om daar maar te gaan eten. Helaas had men al andere plannen. En zouden ergens anders gaan eten. We zijn maar met de rest van de groep meegelopen en hebben nog iets kleins gegeten. :-)

O ja, alcohol is in dit dorp in geen velden of wegen te bekennen op een hotel na. Maar daar zitten we niet. Ach, water is ook goed.

Lila - saida of te -sbha -ala- chier

Life is good. Do what you like, like what you do :-)


Donderdag 25 Juli,

' s Morgens ging vroeg de wekker, we zouden een hike hebben in de Marokkaanse zon. Om 07.30 vertrokken we dus en ik had het idee dat we een berg helemaal zouden gaan oplopen. Niks was minder waar en het was niet meer dan een goede wandeling bergop en bergaf op de terugweg. Tijdens deze hike kwam ik mezelf toch tegen, niet dat ik het niet aan kon, maar Hanneke liet me toch nadenken over iets dat ze zei. Dat maakte het niet makkelijker en ik was constant in dubio welk tempo ik moest lopen. Jullie denken nu natuurlijk waar heeft hij het over. Het zit namelijk zo; van mezelf kan ik zeggen dat ik aardig kan lopen en als ik eenmaal een tempo heb dan hou ik dit vast en dan ben ik op stoom ( nee, er komt niks uit mijn oren dan, heb wel een rode kop) en loop ik het makkelijkst. Maar aangezien we met een groep zijn en nogal wat oudere dames erbij zijn die niet zo makkelijk lopen is dat voor mij heel lastig. Stilstaan, lopen, wachten, verhaaltje van gids aanhoren enz. enz. Jullie begrijpen natuurlijk dat dit voor mij zeer vermoeiend is en veel kracht kost. Een diesel verbruikt ook veel meer als hij korte stukjes rijdt dan in een keer een lang stuk. Maar goed Hanneke zei dat ik maar niet moest denken aan het stoppen, stilstaan, wachten, lopen etc. Dat zou me alleen maar blokkeren en zou ik minder kunnen genieten. Daar heeft ze zeker een punt, maar ik geniet nog meer als ik door kan lopen. Voor mij was / is zoiets kleins dan een dilemma. Stom hè :-)

Tijdens de wandeling liepen we echt door de marihuanavelden en wij in Nederland maar moeilijk doen. Het liedje Nederwiet was mijns inziens dan ook wel op zijn plek en met de huidige smartphones liet ik hem dan ook door het Rifgebergte galmen. ;-) Niet te lang natuurlijk want rust in dit mooie gebied is hier ook op zijn plaats. Of niet Hanneke. ;-)

Na de wandeling en thee en paar koekjes tijdens de pauze, ja deze hadden we ook nog, kwamen we om 12.30 uur weer aan bij ons hotel genaamd "Madrid". Om 13.30 wilde velen van de groep wel op de plek eten waar Frits, Leonie, Claudia en ik gisteren hadden gegeten. Op een of andere manier kan ik dat enorm waarderen.

Wederom moesten we weer lang wachten, alles moest weer met liefde voorbereid worden. En het smaakte iedereen weer. Het fijne van dit restaurantje was dat dit totaal niet in het toeristische gedeelte lag en zeer traditioneel was. De manier waarop ik het het liefste zie.

Ik ben nu even aan het twijfelen of ik het over een groepsgenote moet hebben. Laat ik het het kort houden. Ze heet Carly en is enorm dominant aanwezig. Ergernis valt nog wel mee, ze is af en toe toch een lichte smile grappig, waar anderen dan hard om moeten lachen, maar goed over humor/ smaak valt niet/wel te twisten. Waarschijnlijk vervolg ik dit nog.

Zo, waar was ik gebleven? O ja, we hadden heerlijk gegeten en liepen weer naar ons hotel om eigenlijk na een minuut of vijf weer naar het blauwwitte dorpje te lopen. Wij, Frits en ik, slenterden met een aantal vrouwen door de kleine blauwe steegjes en ik miste eigenlijk de blauwe smurfen, maar dan hadden de huisjes niet blauw moeten zijn maar rood-witte paddestoelen. En kwamen uiteindelijk weer op het marktpleintje uit. Waar we Claudia en Leonie vergezelden op het terras. Wil even kwijt dat de blauwe huizen tegen de muskieten helpen.

( Hey Hobbit, mocht je dit lezen, er is weer een landgenoot van je mee. Maar niet te vergelijken met jou)

Deze avond was tot nu toe een van de bijzonderste avonden die ik tijdens mijn reizen heb meegemaakt. Normaal gesproken gaan mensen, zeker ik, echt bomen met veel alcohol. Nu was gewoon water ons spraakwater en Mieke, Frits, Leonie, Claudia en ik hadden me toch zware gesprekken op het dakterras van restaurant Aladdin. Fijn dat wildvreemden zo open zijn en ze zich zo veilig voelden met elkaar.

Natuurlijk evalueerden Frits en ik de avond.


Lila - saida of te -sbha -ala- chier

Life is good. Do what you like, like what you do :-)

Vrijdag 26 Juli,

Vandaag dan richting Fez en natuurlijk bezochten we dan enkele bijzondere Marokkaanse plaatsen. Allereerst wat oude Romeinse opgravingen. Voor mij was dat wel aardig, maar niet voor iedereen en dat begrijp ik ook wel. Daarna hadden we een lunch in een of ander chique hotel. Ik vraag me daadwerkelijk af hoe ze kunnen overleven. Geen hond te bekennen, uitzicht op de Romeinse opgravingen en dat was het dan ook. O ja, er was nog een zwembad. Maar ja, we moesten naar Fez.

Overigens over zwembad gesproken, het is nu 17.50 en volgens mij hadden we met de groep er al lang en breed in kunnen zitten met een koud biertje erbij. Maar ja, de Djoser reizen zijn zo avontuurlijk dat ze dachten dat we de twee meest saaie steden van Marokko ook nog even moesten zien. En waarom dan denken jullie, de Medina's met de vele flipflaps en andere kleren die ik nu wel gezien heb, moesten door ons ook nog bezocht worden. Pffff, of ben ik nu te cynisch.

Dit alles heb ik nu toe geschreven met twee tips / aanvullingen van Hanneke, niet dat jullie denken dat alles uit mijn brein komt. :-)


Hoe vind ik Marokko tot nu toe dan :

1: Verwachtingen waren hoger dan tot nu toe betreft de landschappen. Hopelijk komt het nog. Kan natuurlijk ook zijn dat ik reuze verwend ben.
2: De armoede valt reuze mee, wegen zijn goed, niet zoveel bedelaars i.p.v. vele andere landen die ik heb mogen zien. Correctie, in Fez wel veel.
3: Onze chauffeur heeft zijn rijbewijs zeker weten cadeau gekregen bij een bestelling van een product bij de Wehkamp. Als ik andere weggebruikers zie, dan vind ik hem echt de slechtste die op de weg rijdt.
4: Het weer is helemaal prima, lekkere droge warmte. Ongeveer 30 - 40 graden. Niet benauwd.
5: De mensen zijn er zeer vriendelijk naar ons toe, ik heb ze nog niet echt opdringerig meegemaakt zoals in Egypte in 2009. Zie: de Arabieren en ik.
6: Naar elkaar toe kunnen ze wel zeer ontvlambaar zijn en hebben ze een kort lontje, daar hou ik persoonlijk niet zo van en vind ik linke soep. Misschien heeft het wel te maken met de Ramadan, ik weet niet of ik dan ook zo vrolijk zou zijn.
7: De Islam en de Ramadan, heb ik al eerder even aangehaald in dit stuk, dus dat doe ik niet meer.
8: Dus toch wel even, ze mogen geen druppel alcohol krijgen, hier is het ook lastig te krijgen, maar hasj en andere shit rookt men veel en biedt men vaak aan. Vind ik toch vreemd.
9: En toch heb ik een enorm respect voor de zeer gelovige islamieten, doe jij het maar eens, ga maar eens, ik meen 30 dagen vasten, dus tijdens zonsopgang niet eten en drinken in deze warmte. En toch gidsen ze ons, praten ze veel, werken ze gewoon etc. etc.

Vanavond zouden we met een deel van de groep gaan eten in de medina van Fez, wat een f.....g doolhof zeg. Gelukkig was er weer een mannetje die ons naar een restaurant wilde brengen. Natuurlijk bracht hij ons naar een vriendje van hem waar hij behoorlijk wat provisie kreeg. Maar het was hem gegund, wij hadden eten en we werden geleid door het doolhof van Fez. Omdat meneer nog wat wilde verdienen, wachtte hij netjes tot na ons diner en bracht ons weer naar het hotel.

Lila - saida of te -sbha -ala- chier

Live is good. Do what you like, like what you do :-)