Safari blijft boeien, twee nieuwe ervaringen -:)

Hallo lieve mensen allemaal

Maandag 2 juli

Nu het tweede deel van afgelopen maandag, ik hoop voor jullie niet dat het weer zo lang wordt, maar als ik een keer schrijf dan blijf ik bezig, voor mezelf is het dan natuurlijk ook een leuk / ruim verslag. Maar goed, waar was ik gebleven :-)?

Na het ontbijt, maar eens gaan slenteren door de stad en op zoek naar hoogtepunten van de stad Nairobi. Eerlijk gezegd niet echt te vinden, niet veel te beleven daar. We verheugen ons dan ook op woensdag, dan gaan we echt op safari en daarvoor zijn we eigenlijk hier. Wel zijn we in de middag nog naar het Nationaal Museum van Kenia geweest, ik heb wel eens slechtere musea gezien in ontwikkelingslanden. Ik vond het reuze meevallen dus en we hebben er dan ook zeker twee en half uur doorgebracht. Thuis aangekomen hebben we wat geslapen en daarna heerlijk gegeten in het hotel. Nu is het het 21.25 en relaxen we wat voor de tv.

Trusten!

Life is good. Do what you like, like what you do

Dinsdag 3 juli

Wederom slecht geslapen, nu lag het niet alleen aan het bed, maar ging vannacht zeker een uur het brandalarm af. Wat zijn mensen toch rare wezens, zoals ook wij twee. Het zit namelijk zo, dit heb ik anderhalf jaar geleden ook meegemaakt en toen schreef ik iets in de trand dat iedereen zeer relaxt naar buiten ging, je zou toch anders verwachten dan. Toch! Of ben je op vakantie echt zo relaxt? Nu was het zo dat we eigenlijk na 20 minuten door hadden dat het een brandalarm was en al die tijd zijn we in bed blijven liggen. Daarna zijn we pas gaan vragen wat er aan de hand was. Lijkt me normaal gesproken wat te laat bij een uitslaande brand.

Na het het dagelijkse ochtendritueel, zijn we opzoek gegaan naar een cityhoppa nummer 24. Dat is gewoon een stadsbus die ons naar het Karen Blixen museum zou brengen. Kennen jullie haar nog? Gespeeld door Meryl Streep in de film Out of Africa. Maar goed even terug naar het zoeken van de bus, wat een zware bevalling was dat wel niet. Pfff, zeker anderhalf uur gezocht, gelopen en gevraagd en iedere keer werden we van het kastje naar de muur gestuurd, het leek Nederland wel :-)....
Uiteindelijk hadden we de bus dan te pakken en reden we voor 50 shilling ( € 0,50 ), naar het museum. Dit duurde ongeveer anderhalf uur, voor die prijs was het wel te doen dan. Het Museum was wel aardig, maar het had van iedereen kunnen zijn, alleen heeft Karen Blixen haar verhaal op een mooie en romantische manier kunnen opschrijven en hebben andere haar verhaal verfilmd. Dat maakt het allemaal zo bijzonder. Zo zie ik dat ook bij Anne Frank, zij staat namelijk als symbool voor alle Joodse onderduikers, het is voor mij namelijk niet zo dat haar verhaal zo goed of bijzonder was. Helaas hebben veel te veel Joden moeten onderduiken die een soort gelijk verhaal hadden of misschien nog wel erger. En misschien hebben ze het nog wel opgeschreven maar is het nooit uitgegeven door een familielid.

Na het bezoek aan het museum, dachten we even naar het Giraffe breeding center te lopen. Volgens Bjorn zou het om en nabij de 2 km zijn. Te doen dus, een half uur ongeveer als we normaal zouden lopen. Er waren al vriendelijke mensen geweest die het ons hadden afgeraden, ze zeiden dat het ver was. Ik begon te twijfelen en begon aan een taxi te denken. Bjorn niet, dus we begonnen maar te lopen. Anderhalf uur later had ik tabak van het lopen, we waren er namelijk nog steeds niet en we hadden ons niet verlopen. In plaats van twee km te zijn moeten het er zeker acht zijn geweest. Tegen het eind liet ik me verder brengen door een motor taxi. Ja , ik weet het, niet verstandig, ze rijden te hard en men rijdt hier zonder helm. Maar ik was nu wel snel op de plaats van bestemming en hoefde geen uur meer te lopen. Ja, normaal gesproken geef ik niet zo snel op, weet ook niet hoe dat kwam.

Het Giraffe breeding center was niet echt de moeite waard, wel was er een mogelijkheid om die giraffen te voeren en dat heb ik dan maar gedaan. Er waren gasten bij waaronder Bjorn die een stukje voer tussen de lippen nam en het door de giraffe bijna uit de bond lieten pakken. Nou nee bedankt, het blijft toch een dier, daar doe ik dus niet aan mee. Ik had wel graag een foto hiervan gemaakt, maar ja het toestel lag in het hotel. Pfff, hadden we zoveel gelopen voor nop eigenlijk. Neeeeh toch niet, was weer even iets anders dan de stad Nairobi.

De bus terug ging wat makkelijker, we wisten precies waar we moesten zijn en nu was de prijs alleen 10 shilling duurder. Tja, spits hè! 's Avonds in ieder geval goed gegeten en toeristen ontmoet die morgen weer naar huis zonden gaan.

Trusten!


Life is good. Do what you like, like what you do

Woensdag 4 juli

Eindelijk was het dan de dag dat we op Safari ( reizen in het swahili )zouden gaan. Gaan dus weg van de bewoonde wereld, ik was er ook wel klaar mee eerlijk gezegd. Nou het gezelschap is zeer verschillend en ik ben de enige Nederlander. Er zijn drie Duitsers, vijf Zweden, drie Australiërs en twee oudere Zuid-Afrikaanse vrouwen, zij gaan me nu al op de wekker en nu ik dat al weet is het gewoon een kwestie van twee weken negeren. En of de groep voor de rest leuk is, geen idee, we wachten maar af :-)....

Na een zeer lange rit kwamen we dan eindelijk aan bij de Masai Mara, daar hebben we bij onze camping even de gelegenheid gekregen om ons op te frissen of naar de toilet te gaan om daarna snel de dieren te gaan spotten. Ik weet inmiddels niet meer hoe vaak ik op safari ben geweest, ( dit woord klopt niet zoals ik eerder beschreef maar jullie snappen me) maar iedere keer zie ik weer iets nieuws waarvan ik zeg: waaaahw. Olifanten natuurlijk al veel gezien, maar nog nooit een groep met een ienimiene klein babyolifantje. Het menneke / vrouwke kwam niet boven het gras uit. :-).

Nog geen half uurtje later een leeuwin languit op de grond en nog aan het bijkomen denk ik, want iets verderop lag een net gekilde buffel, de gieren waren aan het wachten totdat we weg waren. Helaas net de kill gemist, maar goed we hebben nog wat dagen. En nu komt toch het mooiste, twee jaar geleden hebben mijn ouders en ik op de laatste dag en laatste uur een cheetah met vier kleintjes gezien. Nu heb ik een leeuwin gezien met een kleintje van misschien twee weken oud :-). En nog lekker aan het drinken aan de moedermelk. ' s Avonds heerlijk gegeten en nog wat bij het kampvuur gezeten.

Trusten!


Life is good. Do what you like, like what you do

Donderdag 5 juli

Om 07.00 uur zaten we al in het busje weer naar het nationaal Park. Als je vroeg in de ochtend gaat heb je namelijk de meeste kans om een kill te zien. De dieren zijn dan het actiefst aan het jagen, voor de rest van de dag liggen ze in de zon en zie je ze niet of nauwelijks . Wij eten ook 's morgens hè?

Even in de goede volgorde plaatsen wat we hebben gezien in drie uur tijd, allereerst zagen we twee cheeta's, er was genoeg wild om en heen, maar wij en alle andere toeristen moesten zonodig om hen heen gaan staan in een halve cirkel, zo zagen ze toch nog wat wild in plaats van alleen maar busjes. De grote Cheetah, show gaven ze maar niet weg.

Daarna kwam het hoogtepunt van de morgen, we zagen zeven leeuwinnen en een buffel met een kleine buffel ernaast. Zou het dan eindelijk gaan gebeuren, zou ik dan eindelijk een kill live gaan zien in plaats van op animal planet en dat soort educatieve zenders. We zagen dat de leeuwinnen langzaam de twee buffels gingen insluiten en het moest ervan komen, ik moet zeggen dat de spanning wel steeg, de kans werd steeds groter en ja hoor twee leeuwinnen stortten zich op de jonge buffel en de andere vijf keken toe zodat de grote kon ontsnappen. Zo mama buffel zal nooit meer de grote veilige kudde verlaten om de kleine buffel de weide wereld te laten zien. De kleine spartelde nog wel wat tegen, dat konden we zien omdat we erheen reden en stonden te kijken, maar op een gegeven moment was dat ook afgelopen en de Koninginnen der dieren begonnen aan het ontbijt. Natuurlijk eerst de twee echte killers, daarna kwam een andere leeuwin aanlopen en had lak aan alles, tussen de auto's door om ook mee te gaan eten. De andere vier zaten te kijken en deden niks. Eigenlijk een vreemd gebeuren allemaal hoor. Als wij er niet waren geweest hadden ze met z'n allen kunnen eten. Maar goed, wij mensen veranderen de natuur al miljoenen jaren en het schijnt er bij te horen.

Als derde hoogtepunt kregen we weer een leeuwin te zien met een jonkie, dat blijft toch schattig. Tsja wat mis ik nog deze vakantie van de Big Five, natuurlijk weer de neushoorn en het luipaard. Is niet erg hoor, we hebben nog een aantal dagen en de Bergorilla's zullen echt het hoogtepunt worden. :-)

Na wederom een lange rit naar een andere camping had ik wel zin in een echt koud biertje en gelukkig was het zelfs ijskoud. Ook hadden ze wifi bij de bar, ik haalde mijn I Pad zodat ik weer een beetje op de hoogte zou zijn en werkte het helaas niet. Dan niet hè, ik moet ook wel zonder internet kunnen :-)

Ik wil nog even kwijt dat ik in mijn vorige blok een aantal maal een herhalingsfout had gemaakt. Dus telt eigenlijk maar een keer. In dit blog heb ik het hersteld. Jullie mogen zoeken welke fout ik maakte :-)

Trusten!
Life is good. Do what you like, like what you do

Vrijdag 6 juli

De rest van de groep bekijkend kan ik wel zeggen dat ik volgens mij in het saaie rustige busje zit met leuke mensen die me niet irriteren. Het Duitse koppel is zeer aardig en zijn gewoon normaal. Het Zweedse koppel is ook al wat ouder, lief hoe ze met elkaar omgaan en reizen met z'n twee de wereld af tijdens de grote vakantie. Het Australische koppel is van plan zeven maanden te reizen, de eerste twee waren in Europa bij familie etc en de laatste vijf in Afrika. Ze zijn nu begonnen met ons en zijn ook gezellig. Over het andere busje kan ik alleen zeggen dat die andere drie zweden zeer vreemd zijn, die Australiër is oké en die twee Zuid Afrikaanse dames vragen constant veel te veel aandacht, zijn op z'n zachts gezegd respectloos naar de Afrikaan toe en denken constant grappig te zijn. Leuk is anders, maar ze zitten gelukkig niet bij mij in de bus en dat blijft ook zo hoop ik. Anders ga ik wel op het dak zitten. Tsja, zoals jullie kunnen lezen zitten er geen Knabbel en Babbel bij, ook geen John onze Groninger, Reinier de Ajaxied die in Breda woont, geen Marino onze hobbit, geen Ilse en Tanja, geen Marlies, geen Marieke met geweldige humor die wel eens mijn blogs las om op spellingsfouten te letten en geen Rinse. Mijn excuses dat ik niet iedereen meer bij naam weet. Ach je kunt niet elk jaar mazzel hebben. Maar Knabbel en Babbel waren gewoon leuk zonder dat ze het wisten en dat is net weer wat anders dan heel leuk willen zijn, je best ervoor doen en het totaal niet zijn...... :-(

Ik was vroeg gaan douchen nog voor de haan kraaide en de groep op was. Overigens is het nu niet mijn taak om iedereen te wekken. Doe ik met Xplore wel of Jos deed dat. Hier zijn we met volwassenen. In ieder geval hebben we in de ochtend een aardig boottochten gemaakt en zijn we naar een eiland gevaren. Tijdens de tocht hebben we enkele Nijlpaarden gezien en heel veel verschillende soorten vogels. Thuis fotografeer je ze niet, maar hier wel. Vreemde vogels zijn mensen toch! Op het eiland aan gekomen zagen we echt van allerlei soorten dieren. Gnoes, Impala's, Zebra's, Giraffen, Waterbokken etc en we konden er zomaar tussendoor lopen. Ze waren half wild en waren er opgegroeid. Voor de film, ja, daar komt die weer; Out of Africa, hebben ze toen enkele dieren daarheen gebracht om te filmen. Inmiddels hebben die dieren niet stil gezeten en zijn er nu echte kuddes die daar in alle veiligheid leven zonder bang te zijn dat ze worden aangevallen door grote katachtigen.

Na een korte rit, kwamen we dan aan op onze camping, deze was ruim en de toilet en douche waren schoon. Ik was blij dat we er alleen waren want met die die Zuid - Afrikaanse vrouwen van om en nabij de 60 vallen we alleen maar een slag op. Jezus zeg wat zijn die wijven ( sorry voor mijn taalgebruik) egoïstisch, dat is gewoon niet te beschrijven.

In de middag zijn we naar het Nakuru National Park geweest, dacht in het begin even dat het safari voor beginners zou zijn, het was namelijk geasfalteerd de eerst twee kilometer, maar daarna ging het beter. Zeer veel verschillende mooie vogels gezien en vlak voordat we de gate verlieten hebben we nog vier neushoorns gespot, oké het was van ver af, maar toch nog met het blote oog te herkennen. Nu nog een te gaan van de Big Five en uiteraard is dat natuurlijk het luipaard.

's Avonds lekker gegeten en een breefing gehad. Morgen om half vijf op, zes uur vertrek richting Oeganda waar we in de avond rond zeven uur zullen aankomen. De rit zal dus vrij eentonig worden.
Trusten!


Life is good. Do what you like, like what you do


Zaterdag 7 juli

Zoals jullie weten vroeg op, spullen pakken, eten en vertrekken. Zzzzzzzzzz in de bus, maar dat ging niet zo lekker omdat de weg niet echt vlak was. Dus een rit van 600 km doe je hier pak hem beet 13 uur over. Pauzes en grensovergang reken ik mee.

Er zijn me toch een aantal dingen in Uganda opgevallen:

1: De vrouwen in Kenia dragen iets meer fleurige kleren dan hier. Komt toch wel uit de Masai cultuur.

2: Uganda is velen malen groener dan Kenia

3: In Uganda zijn de hutten toch weer anders dan in Kenia, niet te vergelijken met die van de Masai. Hier zijn het echte rondavels.

4: Het is goedkoper in Uganda :-)

Voor de rest was er nog een grappig gebeurd; Spirot, een Australiër met een grote donkere baard kwam uit de bus en een klein negerjongetje keek hem met zijn donkere bruine ogen aan en zei meteen :Jezus !

Trusten!

Life is good. Do what you like, like what you do

Ps: foto's komen nog!