Charlemagne goes Indonesia
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart
29 Juni 2013 | Indonesië, Bogor
Vrijdag en zaterdag 21 en 22 Juni
Hallo lieve mensen allemaal,
Vanochtend tussen 09.00 uur en 09.30 uur druppelden de leerlingen ‘binnen’ die mee naar Indonesië zouden gaan. Na maanden voorbereiding was het dan eindelijk zover. De bus was op tijd, de tassen werden in de bus gedaan en er werd afscheid genomen van de ouders , vrienden, familieleden, collega’s en directieleden. Daarna nog even een groepsfoto en we vertrokken na de paspoortcontrole.
De busreis was goed verlopen en op Schiphol verliep ook alles zeer soepel. Op Schiphol hadden we gelukkig niet zoveel tijd om veel inkopen te doen en konden we snel gaan boarden. Nou voor mij was het ook de eerste keer dat ik in een airbus 380 vloog. Wat een luxe en wat een vliegtuig zeg. Heb nogal wat vliegervaring, maar dit sloeg voor mij ook alles. Voor de kinderen moet het dan ook een super ervaring zijn geweest. Kan zijn dat ze nog in een roes leven en het naderhand pas beseffen, maar enthousiast zijn ze zeker.
De vlucht naar Dubai verliep vlekkeloos en we wisten dat we vier uur moesten gaan wachten totdat we zouden beginnen voor de laatste trip. Dat zou nog eens een uur of acht zijn. Bij de gate aangekomen kregen de kinderen de tijd om 03.15 wat van het vliegveld te gaan verkennen en eventueel wat te gaan kopen. Gelukkig waren ze allemaal op tijd terug bij de gate, samen wachten vind ik tenslotte ook wat gezelliger.
Na weer een vlekkeloze vlucht landden we dan uiteindelijk in Jakarta, de hoofdstad van Indonesië met 14 miljoen inwoners. Bij de douane verliep het niet vlekkeloos, het was zeer traag en anderen waren zich aan het storen dat ze op een grote groep moesten wachten. Nou ja, plan plan zou ik dan in het Swahili zeggen en nu plan plan in het Indonesisch . Uiteindelijk waren we dan met z’n allen en onze bagage door alles heen en zagen we Koes onze gids. Ik heb vernomen dat hij echt super is en daar gaan we dan ook van uit. Ik heb hem al eens een keer mogen ontmoeten en ik weet ook wel zeker dat het goed zal gaan.
Na deze lange reis dachten we eigenlijk dat we er bijna waren, maar niks was minder waar. Met z’n allen is een iets te kleine bus en dat nog eens zo een twee uur lang . Ach ja, het hoort erbij en het mooie van deze groep is dat er geen wanklank was. Dat doet me goed en we gaan ervan uit dat dat zo blijft. Aangekomen bij de bestemming verliep het ook na wens en na het heerlijke avondeten hebben we nog wat informatie uit gewisseld en zijn de kinderen moe maar voldaan gaan slapen.
Selemat tidur (welterusten)
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
Zondag 23 Juni
Nou de tweede dag op Java is dan echt begonnen, de leerlingen hadden gelukkig geen moeite met opstaan en we hadden heerlijk ontbeten. Koes, onze plaatselijke gids had het goed voor elkaar. Rond 09.00 werden we opgehaald door plaatselijke taxibusjes en de Indonesische leerlingen en wij gingen naar de Botanische tuin van Bogor. Bogor is zeg maar een grote buitenstad van Jakarta. Maar ja, in de stedelijke gebieden van Indonesië leven sowieso veel mensen, op het platteland is het gelukkig wat rustiger weet ik inmiddels als ik dit aan het schrijven ben.
In de botanische tuin hebben we wat ice breakers gedaan (zijn introductie spelletjes om elkaar beter te leren kennen ) en voornamelijk rustig aan. Na de lunch zijn we nog even naar de “plaatselijke markt” geweest en zijn we terug naar ons guesthouse gereden. Daar hadden de leerlingen rust gekregen en tijd gekregen om aan hun logboek te werken. (oeps nu ik dit schrijf ben ik me ervan bewust dat ik het hen morgen weer moet mededelen, men vergeet namelijk snel wat men allemaal doet. Ik zelf schrijf dit nu ook een paar dagen later.)
Na het eten hebben we nog even geëvalueerd en zijn de leerlingen redelijk op tijd gaan slapen. De stoere jongens wilden perse buiten op het balkon gaan slapen omdat het zo warm was. Ach ze kwamen er vanzelf achter dat het tegen 04.00 uur kouder was dan dat ze toen ze gingen slapen.
Selemat tidur
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
Maandag 24 Juni
Vandaag zouden we echt het platteland intrekken en dat zou weer een mooie ervaring worden. We werden door twee legertrucks afgehaald en daar konden we dan met onze spullen achterin gaan zitten. Relaxt is anders, mooi, leuk en stoer is het zeker. De tocht duurde ongeveer twee en half uur en het ging natuurlijk niet over geasfalteerde wegen, dus we vlogen regelmatig wel eens omhoog en stoten onze hoofden, vielen half naast de bank of knalden wee hard met onze kont op de houten bankjes. Mooi is dat dan weer wel, sorry maar deze uitspraak heb ik van die muppets ingepikt.
Aangekomen bij het schooltje startte het programma vrijwel meteen en zijn de leerlingen gaan spelen met de plaatselijke scholiertjes. Er sluimerde wel al wat binnen de groep en wij als leiding dachten dat als we vanavond niet met elkaar zouden gaan praten dan zou er een bommetje ontploffen en daar hadden we dus geen zin in, maar daarover later meer. Voor de rest was het wel een leuke dag met een leuke wandeling richting de rivier en een beetje door een theeplantage en een sawa (rijstveld) heen. Na het eten hadden we dan het kringgesprek. Zouden we sowieso wel hebben, maar nu was het wel nodig. Ik had er drie kwartier voor uitgetrokken, maar het werd anderhalf uur. Ik ga niet in details treden, maar nadat er goed was gesproken en dat er wat tranen waren gevloeid was de lucht weer geklaard en dat deed goed.
Selemat tidur.
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
Dinsdag 25 Juni
05.00 uur de wekker ging en we zouden thee gaan plukken op de theeplantage. Een unieke en bijzondere ervaring voor de leerlingen. Dit allemaal geregeld door Wu Ping en DE (Douwe Egberts), haar hoofdsponsor. Het is het theeplukken van vroeger in ieder geval niet meer. Waar men vroeger de thee met de hand plukte en in de manden deed, knipt men nu de thee met de schaar en komen de theebladeren in een bakje terecht. Als het bakje vol is, dan komt het in de mand terecht. Moet ik wel zeggen dat dit nog redelijk ambachtelijk is. Maar op deze plantage is men langzaam over aan het gaan op het machinaal knippen van de bladeren, met als gevolg dat er over een tijd minder werknemers nodig zijn en dat ze op het boerenland dan werkloos zijn. Noodgedwongen zullen ze dan naar de stad moeten trekken om daar bijvoorbeeld echt voor een zeer klein hongerloontje in waarschijnlijk een kledingfabriek te moeten werken. De geschiedenis herhaalt zich, wij hebben dit in Europa al gehad namelijk. Wat is dan vooruitgang? De theeplantages moeten hun quotums halen van de grote westerse bedrijven en gaan dus machinaal te werk met als gevolg werkloosheid op het platteland en in de stad moet men dan het geld verdienen in andere westerse kledingbedrijven met als gevolg uitbuiting van de arbeiders. Is dit vooruitgang? Ik weet het niet of moeten we het allemaal de tijd geven en gaat het beetje bij beetje vooruit. Keulen en Rome zijn tenslotte ook niet op een dag gebouwd. Zo dat waren voren vandaag mijn serieuze overpeinzingen.
Meteen daarna zijn we naar de rivier gelopen hebben rotzooi op de weg opgeruimd om onze kinderen en de Indonesiërs bewust te laten worden wat we allemaal niet zomaar weggooien. En het straatbeeld vervuilen. Bij de rivier hebben we gekeken wat er allemaal in rondzwom en de beestjes gedetermineerd. Bram, Marvin en Isabelle hebben de PH waarde van de rivier gemeten. Maar dat dat hebben ze ook gedaan van het douche water op onze school en ze kwamen erachter dat het douchewater toch schoner was dan het water van de rivier.
’S Middags hebben onze leerlingen Engelse lesjes gegeven en hebben ze een health circuit gehouden. Dit hield in dat er workshops waren van handen wassen, tanden poetsen etc.
Daarna hebben we weer heerlijk gegeten. Als is het tot nu toe elke dag rijst maar er altijd wat anders bij. Vraag me niet wat, maar overheerlijk is het. Nou de Indonesische keuken bevalt me wel
Selemat tidur.
Do what you like, like what you do. Life is good
Woensdag 26 juni
Na lekker te hebben geslapen, overigens doe ik dat altijd wel, zijn we na het ontbijt het proces gaan bekijken hoe thee dan eigenlijk wordt gemaakt. Dit was een leuk proces om te zien en wil exact weten hoe het in zijn werk gaan zou ik zeggen: google het
Ook mochten we met z’n allen thee proeven, dat gaat eigenlijk op dezelfde manier als wijn, je slurpt wat thee op, je laat het door je mond gaan en je spuugt het weer uit. Ik persoonlijk vond de thee niet zo lekker, maar andere weer wel. Het was behoorlijk bitter. Geef mij maar het wijnproeven.
Na deze rondleiding kregen we weer wat vrije tijd en konden de meiden hun slaapkamer gaan opruimen, pfff, wat een zware bevalling zeg! Maar goed, daarna zijn we heerlijk gaan lunchen. Het afvallen gaat hier toch minder dan ik verwachtte, mijn probleem is gewoon dat ik gewoon alles lekker vindt en dat is wel eens lastig, tevens heb ik dan ook nog eens het geluk dat ik op deze reizen zelden ziek ben en niks kan eten of heel weinig zodat ik niks afval. Maar ik kies dan wel voor optie een, lijkt me gezonder. Wil niet zeggen dat ik er niet helemaal op let. Ik heb tot nu toe alleen maar twee blikjes cola gehad en voor de rest alleen maar water. Zo genoeg over mijn gewicht
In de middag hebben de leerlingen de mensen in de dorpjes geïnterviewd en er veel van geleerd denk ik. Natuurlijk hadden ze de verschillen al gezien, niet alleen thuis op tv of misschien op hun eigen vakanties, maar dat ze letterlijk bij hen in huis gingen en daar allerlei vragen konden stellen, dat was dan weer andere koek. De verschillen tussen arm en rijk werden nu zeer duidelijk en kwamen zeer dichtbij. De ver van mijn bed show was voorbij. O ja, omdat er geen douche gelegenheid is op het schooltje, (ja een beetje, maar dan bij de wc en dat heb ik een keer gedaan, maar echt een succes is het niet) mogen wij bij de mensen thuis gaan douchen, dat wordt toch zeer op prijs gesteld door ons. En dat zien ze de verschillen ook al. Nou deze verschillen en datgene wat ze hadden gezien werd daarna gepresenteerd aan de groep.
Ik hoop dat het opsommen van het dagprogramma nog interessant is, anders hoor ik het wel.
De rest van de dag was weer relaxt en werd afgesloten met muziek, er werd traditionele muziek gemaakt door de Indonesische en onze leerlingen.
Selemat tidur.
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
Donderdag 27 Juni
Na wederom een heerlijke nacht te hebben geslapen en uiteraard ’s morgens heerlijk te hebben gegeten hebben we vandaag een zeer relaxte en leuke dag gehad. We begonnen met het schilderen van de bookbuddy’s en de muurschildering. De cultuurgroep hield zich hiermee bezig en de andere groepen hebben de kinderen leren opruimen. De kindjes moesten afval oprapen en in zakken gooien die onze leerlingen in de handen hadden. Het schoolplein was snel schoon en de kleintjes vonden het zo leuk dat ze zelfs de vuilnisbakken uitruimden om het in de zakken te doen. Het effect was nihil dus en werd diezelfde avond nog geëvalueerd. Ik wil wel even Keanu complimenteren, onze ras ADHD ‘er vindt zijn totale rust in het schilderen hij heeft vrijwel in zijn eentje de muurschildering getekend en enorm nauwkeurig. Fijn en leuk om dit te zien, zo heeft iedere leerling zijn capaciteiten. Marvin de fotograaf, Keanu de schilder, Celine de zangeres, Mitchel de danser, Nick de goedzak, Bram de animator, Isabelle de filosofe, Jyoti de schilderes, Wu Ping de alleseter, Myrka de rustige genietster, Tahnee de danseres, Olivia de stoere, Esmee de knuffel, Amber de poepsmurf, Pocahontas Lynn, Robert de filmer, Jeroen de vriendelijk reus en niet te vergeten Lina de ????. En dan wil ik toch nog even hebben over mijn staf. Vivianne de moeder, Margot de pillenvoorschrijfster en Anthony mijn nieuwe secondant.
Voor de rest was de middag zeer rustig en relaxt, de kinderen amuseerden zich en wij hadden op een of andere manier ook onze rust.
De avond was super gezellig. We hadden vier geslaagden bij ons ( Myrka, Marvin, Lynn en WuPing) en we hadden hen getrakteerd op twee taarten waar hun namen op stonden. Dit was voor iedereen een complete verrassing. En die vier genoten er echt van. De frisdrank was uiteraard ook weer op onze kosten.
Selemat tidur.
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
Vrijdag 28 Juni
De laatste dag in Cianten hebben we in de morgen een stevige wandeling gemaakt van ongeveer drie uur, moet ik er wel bij zeggen dat als ik mijn eigen tempo had kunnen lopen er maar anderhalf uur over had gedaan. Jezus man wat ging het langzaam, beetje lopen en dan weer wachten en wachten totdat de rest er weer was en dan hadden we ook nog een pauze. Dus die stevige wandeling viel wel mee, wel hadden we weer wat tijd gevuld. Maar goed dat deden in plaats van thee plantjes planten. Dat ging namelijk helaas niet door.
Na de lunch gingen we Indonesisch koken, dit was enorm leuk de kinderen kregen werden opgedeeld in vier groepen en bij elke groep kregen ze een Indonesische kokkin. Ze moesten snacks gaan maken en daarna uitdelen. Toen ze klaar waren mochten de plaatselijke chief, Koes en ik gaan jureren en moesten letten op:
De smaak, presentatie, of ze hygiënisch hadden gewerkt en teamwork. Ik moet zeggen dat er van de vier snacks een echt buiten de boot viel en die zou ik zelf dus nooit maken, maar die andere drie waren echt lekker.
Het avondeten was natuurlijk weer als vanouds, lekker dus.
Selemat tidur.
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
PS: het kan zijn dat ik de komende weken helaas niks meer kan plaatsen, we hebben namelijk dan geen of weinig internet.
Hallo lieve mensen allemaal,
Vanochtend tussen 09.00 uur en 09.30 uur druppelden de leerlingen ‘binnen’ die mee naar Indonesië zouden gaan. Na maanden voorbereiding was het dan eindelijk zover. De bus was op tijd, de tassen werden in de bus gedaan en er werd afscheid genomen van de ouders , vrienden, familieleden, collega’s en directieleden. Daarna nog even een groepsfoto en we vertrokken na de paspoortcontrole.
De busreis was goed verlopen en op Schiphol verliep ook alles zeer soepel. Op Schiphol hadden we gelukkig niet zoveel tijd om veel inkopen te doen en konden we snel gaan boarden. Nou voor mij was het ook de eerste keer dat ik in een airbus 380 vloog. Wat een luxe en wat een vliegtuig zeg. Heb nogal wat vliegervaring, maar dit sloeg voor mij ook alles. Voor de kinderen moet het dan ook een super ervaring zijn geweest. Kan zijn dat ze nog in een roes leven en het naderhand pas beseffen, maar enthousiast zijn ze zeker.
De vlucht naar Dubai verliep vlekkeloos en we wisten dat we vier uur moesten gaan wachten totdat we zouden beginnen voor de laatste trip. Dat zou nog eens een uur of acht zijn. Bij de gate aangekomen kregen de kinderen de tijd om 03.15 wat van het vliegveld te gaan verkennen en eventueel wat te gaan kopen. Gelukkig waren ze allemaal op tijd terug bij de gate, samen wachten vind ik tenslotte ook wat gezelliger.
Na weer een vlekkeloze vlucht landden we dan uiteindelijk in Jakarta, de hoofdstad van Indonesië met 14 miljoen inwoners. Bij de douane verliep het niet vlekkeloos, het was zeer traag en anderen waren zich aan het storen dat ze op een grote groep moesten wachten. Nou ja, plan plan zou ik dan in het Swahili zeggen en nu plan plan in het Indonesisch . Uiteindelijk waren we dan met z’n allen en onze bagage door alles heen en zagen we Koes onze gids. Ik heb vernomen dat hij echt super is en daar gaan we dan ook van uit. Ik heb hem al eens een keer mogen ontmoeten en ik weet ook wel zeker dat het goed zal gaan.
Na deze lange reis dachten we eigenlijk dat we er bijna waren, maar niks was minder waar. Met z’n allen is een iets te kleine bus en dat nog eens zo een twee uur lang . Ach ja, het hoort erbij en het mooie van deze groep is dat er geen wanklank was. Dat doet me goed en we gaan ervan uit dat dat zo blijft. Aangekomen bij de bestemming verliep het ook na wens en na het heerlijke avondeten hebben we nog wat informatie uit gewisseld en zijn de kinderen moe maar voldaan gaan slapen.
Selemat tidur (welterusten)
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
Zondag 23 Juni
Nou de tweede dag op Java is dan echt begonnen, de leerlingen hadden gelukkig geen moeite met opstaan en we hadden heerlijk ontbeten. Koes, onze plaatselijke gids had het goed voor elkaar. Rond 09.00 werden we opgehaald door plaatselijke taxibusjes en de Indonesische leerlingen en wij gingen naar de Botanische tuin van Bogor. Bogor is zeg maar een grote buitenstad van Jakarta. Maar ja, in de stedelijke gebieden van Indonesië leven sowieso veel mensen, op het platteland is het gelukkig wat rustiger weet ik inmiddels als ik dit aan het schrijven ben.
In de botanische tuin hebben we wat ice breakers gedaan (zijn introductie spelletjes om elkaar beter te leren kennen ) en voornamelijk rustig aan. Na de lunch zijn we nog even naar de “plaatselijke markt” geweest en zijn we terug naar ons guesthouse gereden. Daar hadden de leerlingen rust gekregen en tijd gekregen om aan hun logboek te werken. (oeps nu ik dit schrijf ben ik me ervan bewust dat ik het hen morgen weer moet mededelen, men vergeet namelijk snel wat men allemaal doet. Ik zelf schrijf dit nu ook een paar dagen later.)
Na het eten hebben we nog even geëvalueerd en zijn de leerlingen redelijk op tijd gaan slapen. De stoere jongens wilden perse buiten op het balkon gaan slapen omdat het zo warm was. Ach ze kwamen er vanzelf achter dat het tegen 04.00 uur kouder was dan dat ze toen ze gingen slapen.
Selemat tidur
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
Maandag 24 Juni
Vandaag zouden we echt het platteland intrekken en dat zou weer een mooie ervaring worden. We werden door twee legertrucks afgehaald en daar konden we dan met onze spullen achterin gaan zitten. Relaxt is anders, mooi, leuk en stoer is het zeker. De tocht duurde ongeveer twee en half uur en het ging natuurlijk niet over geasfalteerde wegen, dus we vlogen regelmatig wel eens omhoog en stoten onze hoofden, vielen half naast de bank of knalden wee hard met onze kont op de houten bankjes. Mooi is dat dan weer wel, sorry maar deze uitspraak heb ik van die muppets ingepikt.
Aangekomen bij het schooltje startte het programma vrijwel meteen en zijn de leerlingen gaan spelen met de plaatselijke scholiertjes. Er sluimerde wel al wat binnen de groep en wij als leiding dachten dat als we vanavond niet met elkaar zouden gaan praten dan zou er een bommetje ontploffen en daar hadden we dus geen zin in, maar daarover later meer. Voor de rest was het wel een leuke dag met een leuke wandeling richting de rivier en een beetje door een theeplantage en een sawa (rijstveld) heen. Na het eten hadden we dan het kringgesprek. Zouden we sowieso wel hebben, maar nu was het wel nodig. Ik had er drie kwartier voor uitgetrokken, maar het werd anderhalf uur. Ik ga niet in details treden, maar nadat er goed was gesproken en dat er wat tranen waren gevloeid was de lucht weer geklaard en dat deed goed.
Selemat tidur.
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
Dinsdag 25 Juni
05.00 uur de wekker ging en we zouden thee gaan plukken op de theeplantage. Een unieke en bijzondere ervaring voor de leerlingen. Dit allemaal geregeld door Wu Ping en DE (Douwe Egberts), haar hoofdsponsor. Het is het theeplukken van vroeger in ieder geval niet meer. Waar men vroeger de thee met de hand plukte en in de manden deed, knipt men nu de thee met de schaar en komen de theebladeren in een bakje terecht. Als het bakje vol is, dan komt het in de mand terecht. Moet ik wel zeggen dat dit nog redelijk ambachtelijk is. Maar op deze plantage is men langzaam over aan het gaan op het machinaal knippen van de bladeren, met als gevolg dat er over een tijd minder werknemers nodig zijn en dat ze op het boerenland dan werkloos zijn. Noodgedwongen zullen ze dan naar de stad moeten trekken om daar bijvoorbeeld echt voor een zeer klein hongerloontje in waarschijnlijk een kledingfabriek te moeten werken. De geschiedenis herhaalt zich, wij hebben dit in Europa al gehad namelijk. Wat is dan vooruitgang? De theeplantages moeten hun quotums halen van de grote westerse bedrijven en gaan dus machinaal te werk met als gevolg werkloosheid op het platteland en in de stad moet men dan het geld verdienen in andere westerse kledingbedrijven met als gevolg uitbuiting van de arbeiders. Is dit vooruitgang? Ik weet het niet of moeten we het allemaal de tijd geven en gaat het beetje bij beetje vooruit. Keulen en Rome zijn tenslotte ook niet op een dag gebouwd. Zo dat waren voren vandaag mijn serieuze overpeinzingen.
Meteen daarna zijn we naar de rivier gelopen hebben rotzooi op de weg opgeruimd om onze kinderen en de Indonesiërs bewust te laten worden wat we allemaal niet zomaar weggooien. En het straatbeeld vervuilen. Bij de rivier hebben we gekeken wat er allemaal in rondzwom en de beestjes gedetermineerd. Bram, Marvin en Isabelle hebben de PH waarde van de rivier gemeten. Maar dat dat hebben ze ook gedaan van het douche water op onze school en ze kwamen erachter dat het douchewater toch schoner was dan het water van de rivier.
’S Middags hebben onze leerlingen Engelse lesjes gegeven en hebben ze een health circuit gehouden. Dit hield in dat er workshops waren van handen wassen, tanden poetsen etc.
Daarna hebben we weer heerlijk gegeten. Als is het tot nu toe elke dag rijst maar er altijd wat anders bij. Vraag me niet wat, maar overheerlijk is het. Nou de Indonesische keuken bevalt me wel
Selemat tidur.
Do what you like, like what you do. Life is good
Woensdag 26 juni
Na lekker te hebben geslapen, overigens doe ik dat altijd wel, zijn we na het ontbijt het proces gaan bekijken hoe thee dan eigenlijk wordt gemaakt. Dit was een leuk proces om te zien en wil exact weten hoe het in zijn werk gaan zou ik zeggen: google het
Ook mochten we met z’n allen thee proeven, dat gaat eigenlijk op dezelfde manier als wijn, je slurpt wat thee op, je laat het door je mond gaan en je spuugt het weer uit. Ik persoonlijk vond de thee niet zo lekker, maar andere weer wel. Het was behoorlijk bitter. Geef mij maar het wijnproeven.
Na deze rondleiding kregen we weer wat vrije tijd en konden de meiden hun slaapkamer gaan opruimen, pfff, wat een zware bevalling zeg! Maar goed, daarna zijn we heerlijk gaan lunchen. Het afvallen gaat hier toch minder dan ik verwachtte, mijn probleem is gewoon dat ik gewoon alles lekker vindt en dat is wel eens lastig, tevens heb ik dan ook nog eens het geluk dat ik op deze reizen zelden ziek ben en niks kan eten of heel weinig zodat ik niks afval. Maar ik kies dan wel voor optie een, lijkt me gezonder. Wil niet zeggen dat ik er niet helemaal op let. Ik heb tot nu toe alleen maar twee blikjes cola gehad en voor de rest alleen maar water. Zo genoeg over mijn gewicht
In de middag hebben de leerlingen de mensen in de dorpjes geïnterviewd en er veel van geleerd denk ik. Natuurlijk hadden ze de verschillen al gezien, niet alleen thuis op tv of misschien op hun eigen vakanties, maar dat ze letterlijk bij hen in huis gingen en daar allerlei vragen konden stellen, dat was dan weer andere koek. De verschillen tussen arm en rijk werden nu zeer duidelijk en kwamen zeer dichtbij. De ver van mijn bed show was voorbij. O ja, omdat er geen douche gelegenheid is op het schooltje, (ja een beetje, maar dan bij de wc en dat heb ik een keer gedaan, maar echt een succes is het niet) mogen wij bij de mensen thuis gaan douchen, dat wordt toch zeer op prijs gesteld door ons. En dat zien ze de verschillen ook al. Nou deze verschillen en datgene wat ze hadden gezien werd daarna gepresenteerd aan de groep.
Ik hoop dat het opsommen van het dagprogramma nog interessant is, anders hoor ik het wel.
De rest van de dag was weer relaxt en werd afgesloten met muziek, er werd traditionele muziek gemaakt door de Indonesische en onze leerlingen.
Selemat tidur.
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
Donderdag 27 Juni
Na wederom een heerlijke nacht te hebben geslapen en uiteraard ’s morgens heerlijk te hebben gegeten hebben we vandaag een zeer relaxte en leuke dag gehad. We begonnen met het schilderen van de bookbuddy’s en de muurschildering. De cultuurgroep hield zich hiermee bezig en de andere groepen hebben de kinderen leren opruimen. De kindjes moesten afval oprapen en in zakken gooien die onze leerlingen in de handen hadden. Het schoolplein was snel schoon en de kleintjes vonden het zo leuk dat ze zelfs de vuilnisbakken uitruimden om het in de zakken te doen. Het effect was nihil dus en werd diezelfde avond nog geëvalueerd. Ik wil wel even Keanu complimenteren, onze ras ADHD ‘er vindt zijn totale rust in het schilderen hij heeft vrijwel in zijn eentje de muurschildering getekend en enorm nauwkeurig. Fijn en leuk om dit te zien, zo heeft iedere leerling zijn capaciteiten. Marvin de fotograaf, Keanu de schilder, Celine de zangeres, Mitchel de danser, Nick de goedzak, Bram de animator, Isabelle de filosofe, Jyoti de schilderes, Wu Ping de alleseter, Myrka de rustige genietster, Tahnee de danseres, Olivia de stoere, Esmee de knuffel, Amber de poepsmurf, Pocahontas Lynn, Robert de filmer, Jeroen de vriendelijk reus en niet te vergeten Lina de ????. En dan wil ik toch nog even hebben over mijn staf. Vivianne de moeder, Margot de pillenvoorschrijfster en Anthony mijn nieuwe secondant.
Voor de rest was de middag zeer rustig en relaxt, de kinderen amuseerden zich en wij hadden op een of andere manier ook onze rust.
De avond was super gezellig. We hadden vier geslaagden bij ons ( Myrka, Marvin, Lynn en WuPing) en we hadden hen getrakteerd op twee taarten waar hun namen op stonden. Dit was voor iedereen een complete verrassing. En die vier genoten er echt van. De frisdrank was uiteraard ook weer op onze kosten.
Selemat tidur.
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
Vrijdag 28 Juni
De laatste dag in Cianten hebben we in de morgen een stevige wandeling gemaakt van ongeveer drie uur, moet ik er wel bij zeggen dat als ik mijn eigen tempo had kunnen lopen er maar anderhalf uur over had gedaan. Jezus man wat ging het langzaam, beetje lopen en dan weer wachten en wachten totdat de rest er weer was en dan hadden we ook nog een pauze. Dus die stevige wandeling viel wel mee, wel hadden we weer wat tijd gevuld. Maar goed dat deden in plaats van thee plantjes planten. Dat ging namelijk helaas niet door.
Na de lunch gingen we Indonesisch koken, dit was enorm leuk de kinderen kregen werden opgedeeld in vier groepen en bij elke groep kregen ze een Indonesische kokkin. Ze moesten snacks gaan maken en daarna uitdelen. Toen ze klaar waren mochten de plaatselijke chief, Koes en ik gaan jureren en moesten letten op:
De smaak, presentatie, of ze hygiënisch hadden gewerkt en teamwork. Ik moet zeggen dat er van de vier snacks een echt buiten de boot viel en die zou ik zelf dus nooit maken, maar die andere drie waren echt lekker.
Het avondeten was natuurlijk weer als vanouds, lekker dus.
Selemat tidur.
Do what you like, like what you do. Life is good :-)
PS: het kan zijn dat ik de komende weken helaas niks meer kan plaatsen, we hebben namelijk dan geen of weinig internet.
-
29 Juni 2013 - 18:11
Edith:
Heerlijk Bart om weer eens een reisverslag te lezen van je. Geniet verder van je (werk)vakantie en je kiddoos en heel veel plezier verder. -
29 Juni 2013 - 18:41
Bianka Haagmans :
Hee Bart wat een heerlijke belevenis, leuk om te lezen. Geniet ervan! Leuk met al die kids.
-
29 Juni 2013 - 18:57
Antoinette:
Wat leuk om vanaf een ander continent jouw ervaringen mee te mogen beleven. Maak er weer een onvergetelijke mooie reis en ervaring van! Just enjoy it!
Kom veilig en gezond weer naar huis.
Liefs uit Kampala. -
29 Juni 2013 - 19:39
Ingrid Huyben:
Hallo Bart,
Altijd weer geweldig om jouw verslagen te mogen lezen. Je moet ze eens gaan bundelen in een boek. Leuk hoor. Heel veel plezier en lieve groetjes uit Uden. Houw doe! -
30 Juni 2013 - 09:22
Dorien:
He Bart!
Wat een mooi verslag. Erg leuk om te lezen wat jullie meemaken. Groetjes aan Vief en Anthony.
-
30 Juni 2013 - 10:00
Mam En Pap:
Hoi Bart,
Wat is het weer fijn om weer een van je geweldige verslagen te lezen. Verslagen wat we lezen waar we het gevoel hebben dat we het ook mee maken. Geweldig dat je in zo'n mooi vliegtuig heb gezeten, was daar dan ook meer been ruimte? Op een vliegveld kan het altijd een beetje uitlopen voordat alles bij elkaar is, maar zo te lezen hebben jullie in de bus het tegenovergestelde gehad dus heerlijk krap gezeten.
Het is goed dat de jeugd hier ook duidelijk het verschil ziet tussen rijk en arm en ziet hoe goed wij het hier hebben.
Ik kan me voorstellen dat het van de ene kant jammer is dat het plukken van de thee steeds moderner wordt , en dat de mensen gedwongen worden om naar de stad te verhuizen en daar nog verder in armoede leven, deze industriële revolutie heeft hier ook plaats gevonden, ik denk wel, zoals jij dat zegt, dat dat wat langzamer kan.
Het is fijn te lezen dat het met de groep goed gaat, wandelen is niet voor iedereen weggelegd, maar ik denk dat men ook wil genieten van de natuur en de omgeving goed wil bekijken. Foto's maken dat houdt ook op.
Veel liefs Mam en Pap -
30 Juni 2013 - 20:41
Ank Pelzers:
Lief neefje.
Gaaf verslag van jou vanuit Indonesië. Je boft maar dat je weer zo'n verre reis mag maken, maar het is je van harte gegund. Wij genieten met volle teugen van jouw reisverslag en voelen ons toch een beetje medereiziger. Wat een geweldige levenservaring voor die kids.......Wauw ! Ondertussen tellen wij de weken/dagen af voor ons grote avontuur.......Amerika. We hebben er superveel zin in. Doe voorzichtig en geniet met volle teugen. We blijven je volgen. Liefs van de Pellies.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
