De tweede topweek

Zaterdag 29 Juni

Opstaan, inpakken en met een tussenstop weer richting Bogor :-), tsja was het maar zo kort. We zijn tussendoor nog naar Indonesia Power geweest (elektriciteitscentrale) en hebben daar een presentatie gehad en een “rondleiding” Ik zou zeggen voor de komende groepen die hier naar toe komen; zo snel mogelijk schrappen uit het programma. Maar goed, het kan niet altijd rozengeur en maneschijn zijn. Rond een uur of 16.15 arriveerden we dan weer in ons guesthouse in Bogor. Wat waren de meiden weer blij dat ze weer “fatsoenlijk konden douchen” . Die tijd kregen ze dan ook, er werd dus weer gedoucht, gewassen, gekletst en blogs geschreven.

Selemat tidur.

Do what you like, like what you do. Life is good:-)

Zondag 30 Juni

Ons “prinsesje” Nick is jarig. Deze bijnaam heeft hij van Marvin gekregen en niet van ons. Wederom zou het vandaag een leuke dag worden. In de morgen gingen we met de “matatu” in Kenia is dat een taxi busje, nog geen idee hoe met het hier noemt, naar een soort kinderboerderij. Daar zouden we geiten gaan voeren en vis vangen. Van beiden kwam helaas niks terecht. Geiten waren er niet en vis vangen ging helaas ook niet. Wel had mijn groep de kleine kindjes geleerd om tanden te poetsen, wat Engels lesjes gegeven en leerden wij van hen hoe je zaadjes moest planten. Na deze enerverende ochtend mochten onze leerlingen dans gaan oefenen en een toneelstukje voorbereiden voor een voorstelling op een schooltje voor de dag erna. Ik moet zeggen dat de leerlingen fantastisch geoefend en gewerkt hadden. Chapeau voor hen. En dan uiteindelijk het feestje voor ons “prinsesje”. Met z’n allen gingen we uiteten in een restaurant dat heette ; “met Liefde” hoe Nederlands kun je het hebben . Op de kaart stonden dan ook een aantal Nederlandse gerechten. Wat was het een super avond zeg en hebben de muppets zich geweldig vermaakt. Op een gegeven moment stonden ze allemaal achter de microfoon van een “bandje” en stonden mee te zingen met allerlei nummers. En dat maar met een fles bier maximaal en daar hield iedereen zich ook aan. Jip, die Nick had zijn verjaardagsfeestje die hij nooit meer zal vergeten.

Selemat tidur.

Do what youl ike, like what you do. Life is good:-)

Maandag 1 Juli

De dag voor vertrek richting Kalimantan ( Borneo voor ons), tijd voor de malerone. Dat is een malariatablet en als je een malariagebied ingaat dan moet je deze altijd een dag van tevoren innemen en dat nog elke dag in het gebied zelf en nog een week na terugkomst. Nou gelukkig kon iedereen de tablet slikken, drie jaar gelden was dat wel anders. Toen moest eerst een tablet gemalen worden voor een leerling voordat hij ingenomen kon worden. Maar goed, nu even over de dag zelf, in de morgen vertrokken we naar een Indonesisch schooltje waar we met open armen, zang en dans werden ontvangen. Dit had ik hier nog niet zo meegemaakt. Het deed me weer denken aan mijn geliefde Afrika. Hmmm, Afrika, volgend jaar maar weer, eens verliefd op dat continent en altijd verliefd, kan er ook niks aan doen. Dat was even een mijmering tussendoor zoals jullie al door hadden. Nu weer even terug naar de realiteit, na de leuke zang en dans van de Indonesische kinderen mochten onzen leerlingen hun geoefende dansstukjes en toneelstukje voordragen. Wat was ik weer trots op hen, het verliep echt goed. Allemaal bedankt, al moet ik zeggen dat ik Mitchel en Bram eigenlijk wel een extra pluim wil geven. Zelf weten ze waarschijnlijk wel waarom.
Shoppingtime ……., niet mijn ding, maar toch slaagde ik ook. Heb maar twee polo’s gekocht, twee petjes en een nieuwe korte broek van Ralph Lauren. Lekker decadent he? De muppets hadden zich natuurlijk ook in die twee en half uur goed vermaakt. Overigens hoop ik nog steeds naar een traditioneel marktje te gaan om ergens een kerststalletje te vinden, deze spaar ik namelijk en ik probeer uit elk land waar ik kom een stalletje mee te nemen, maar helaas nog niet gevonden.
’S Avond hebben we heerlijk gegeten, maar dat verbaast waarschijnlijk niemand meer en hebben we de reacties van de global site voorgelezen voor de kinderen. Mochten jullie tijd hebben en deze ook nog willen lezen dan kun je gaan naar: www.globalexploration.nl en dan ga je naar het Charlemagnecollege en wijst het zich vanzelf. Daar schrijven de kinderen dan elke dag een blog. Is leuk hoor, ik heb het idee dat zij het toch allemaal anders beleven en bekijken dan ik dat doe. En dat is prima zo.
Het zou een korte nacht worden, we moesten namelijk om 03.00 op om voor de file echt op het vliegveld te zijn.
PS: helemaal vergeten te melden, we hebben afgelopen twee dagen ook nog genoten van appelgebakjes van Koes die hij aan ons had verkocht.

Selemat tidur.

Do what you like, like what you do. Life is good:-)

Dinsdag 2 Juli

02.55,mijn eerste wekker ging af, pfff nog vijf minuten en dan moest ik er echt uit. Aankleden, muppetswekken, inpakken en vertrekken om 04.00 uur. Het blijft voor velen toch een zware bevalling hoor dat vroege opstaan en meteen actief zijn. Maar goed uiteindelijk vertrokken we dan om 04.15 richting vliegveld. Daar checkten we dan met z’n allen in en begon het wachten tot het boarden. Uiteindelijk vertrok het vliegtuig dan om 10.45 richting Borneo. Daar aangekomen werden we opgepikt door een paar busjes van een resort waar we even gingen lunchen. We kijken er met z’n allen na uit om er op 11 juli weer aan te komen, een dagje daar te chillen en te zwemmen om een dag later redelijk uitgerust met de terugreis te beginnen. Maar dat duurt gelukkig nog even.
Na de lunch gingen we dan met een luxe bus op weg naar het binnenland van Borneo. En maar liefst 10 uur later kwamen op de plaats van bestemming. Wederom mijn complimenten voor de muppets, geen wanklank gehoord. Aangekomen op de plaats van bestemming konden we in de stromende regen onze bagage naar onze slaapplek brengen en voordat we uiteindelijk sliepen was het zeker 02.30. Maar we konden uitslapen tot zeker 08.30 en eten om 09.00 en dat was prima zo.

Selemat tidur.

Do what you like, like what you do. Life is good:-)

Woensdag 3 juli
Uitslapen, uitslapen en dat voor mij natuurlijk weer niet, was om 06.30 weer klaar wakker. Ach ik verveelde me niet, wandelde wat dacht wat na over de verschillen tussen Oost – Afrika en Indonesië en kwam tot de conclusie dat Oost Afrika me toch meer trekt dan Indonesië. Klimaat is niet zo benauwd, voel me op een of andere manier meer thuis, veel meer wildlife, krijg toch iets meer van het Swahili dan het Indonesisch, mooiere vrouwen :-)
Maar nu dan even over vandaag, na het ontbijt zijn we naar de OrangOetang (bosmens) verblijven geweest en hebben we pater Jacques Maessen ontmoet. Een hele fijne man en is al jaren missionaris hier. En hij is niet een missionaris zoals velen van een missionaris verwachten, een echte zieltjes winner dus. Nee, hij staat tussen de mensen en komt op voor de Daja’s( de plaatselijke stam hier, die flink wordt onderdrukt, tevens heeft hij er voor gezorgd dat de vrouwen weer tika zijn gaan weven. En voor de mensen uit Kerkrade, hij is familie van boer Maessen uit Erenstein. De wereld is klein. In de middag is de groep in drie groepen opgesplitst. Een groep ging kokosnoten halen voor de OerangOetangs, deze zullen ze morgen zelf gaan openmaken. Uit de verhalen van Jean moet dit zeer grappig zijn, we zullen zien, een groep ging de verblijven schoonmaken ,helaas kon dat niet omdat ze anders te dichtbij de dieren zouden komen. Ze willen de OerangOetangs weer uitzetten als dat gaat en als ze ziek worden van ons dan gaat dat niet. Volgens de pater is hun DNA 97,3 procent van ons en dat is wel heel veel. Dat was wel een teleurstelling voor de leerlingen, maar goed dat heet accepteren en er mee omgaan en dat is wel eens lastig als men moe is :-). En de derde groep ging even de Jungle in, dat werd goed ontvangen en vond men wel stoer.
Verder was het vandaag wel een relaxte dag, dat was ook wel nodig. Velen waren ziek, zwak en misselijk, daarbij kwam er ook nog bij dat ze nog dat velen ook nog zeer moe waren van de dag reizen ervoor. Zelfs Vivianne, Anthony en Margot waren niet top. Gelukkig had ik mijn momentje al gehad. Tijdens de busreis naar Sintang, de plaats waar we nu zijn kreeg ik opeens buikklachten en moest ik tijdens een tussenstop dringend naar de toilet, dat kan is dan wel een opluchting zeg en ik kan zeggen dat ik de bacteriën weer kwijt ben voor hoe lang het duurt. Ff afkloppen. Overigens ben ik wel weer even blij dat ik het had, dan kan ik me weer beter verplaatsten in de rest van de groep, had het namelijk sinds 2008 niet meer gehad.
In de avond zijn Anthony, Margot, Koes, Jean en ik nog wat rijstwijn gaan drinkenbij peter Jacques. Gelukkig werd het niet te laat en lagen we zeker om 21.30 te slapen.

Selemat tidur.

Do what you like, like what you do. Life is good :-)