Ja en nu de nacht van 15 juli op 16 juli.
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart
19 Juli 2011 | Peru, Ollantaytambo
Wat kunnen gedachten toch rare dingen doen met het menselijk lichaam. Nou waar heeft hij het nu over zullen jullie wel denken. Het zat namelijk zo:
Die avond ben ik na het eten vroeg naar bed gegaan, ik was doodop zoals ik al eerder beschreef. Ik nam mijn ibuprofen 600 en ging slapen. Ik schat dat ik rond 00.15 uur wakker werd van de pijn aan mijn rib en ik werd zeer onrustig. Had ik misschien toch niet mijn long geraakt bij het kneuzen van mijn rib. Ik ben een leek dus ik wist het niet, wat ik wel merkte dat ik begon te rillen en zweten van angst. ( nu weet ik ook waar de uitdrukking letterlijk vandaan komt ) Ik werd dus onrustiger en onrustiger, in mijn gedachte kwamen de gekste dingen naar boven. Ik wilde iemand al mijn codes geven van dit weblog om de laatste zinnen te schrijven, ik zou namelijk, zo dacht ik, de ochtend niet meer halen. En het ging maar verder. Ik denk dat ik rond 00.45 Rob wekte en hem vroeg of hij Jan wilde halen. Hij was al wakker geworden van mij en ging meteen Jan halen. Natuurlijk moest Jan zich ook even warm aankleden, ( ja 's nachts is het hier zeker min 10 graden iedere keer terwijl het overdag makkelijk rond de 25 graden is) dus dat duurde ook even. Toen Jan binnenkwam vroeg ik hem meteen hoe laat het was. En hij zei 01.00 uur. Vandaar mijn eerdere schattingen. Ik schrok eigenlijk, want hulp halen was dan eigenlijk onmogelijk, dat was anders geweest als het vroeg in de morgen was geweest.
Wat zit een mens toch raar in elkaar zeg. Toen Jan mij had uitgelegd dat het niet mogelijk was dat mijn rib mijn long had geraakt werd ik al wat rustiger. Het was anders veel eerder uitgekomen, meteen eigenlijk zei hij. Toch voor de zekerheid mijn longen even beluisteren in liggende houding. Hij hoorde niks en ik was weer wat rustiger maar nog niet helemaal. Op een gegeven moment kon ik rechtop zitten en kreeg ik ook meer lucht, vroeg Jan om nog maar eens naar mijn longen te luisteren en toen hij weer niks hoorde was ik helemaal gerustgesteld en was ik weer de oude. Oké mijn pijn aan mijn gekneusde rib bleef, maar ik was niet meer ongerust en kon weer rustig gaan slapen. ( overigens heb ik totaal geen last van de hoogte of welke verschijnselen daarbij kunnen horen zoals duizeligheid, hoofdpijn, wankel op de benen etc. etc. ) Pffff. Zzzzzz
Die avond ben ik na het eten vroeg naar bed gegaan, ik was doodop zoals ik al eerder beschreef. Ik nam mijn ibuprofen 600 en ging slapen. Ik schat dat ik rond 00.15 uur wakker werd van de pijn aan mijn rib en ik werd zeer onrustig. Had ik misschien toch niet mijn long geraakt bij het kneuzen van mijn rib. Ik ben een leek dus ik wist het niet, wat ik wel merkte dat ik begon te rillen en zweten van angst. ( nu weet ik ook waar de uitdrukking letterlijk vandaan komt ) Ik werd dus onrustiger en onrustiger, in mijn gedachte kwamen de gekste dingen naar boven. Ik wilde iemand al mijn codes geven van dit weblog om de laatste zinnen te schrijven, ik zou namelijk, zo dacht ik, de ochtend niet meer halen. En het ging maar verder. Ik denk dat ik rond 00.45 Rob wekte en hem vroeg of hij Jan wilde halen. Hij was al wakker geworden van mij en ging meteen Jan halen. Natuurlijk moest Jan zich ook even warm aankleden, ( ja 's nachts is het hier zeker min 10 graden iedere keer terwijl het overdag makkelijk rond de 25 graden is) dus dat duurde ook even. Toen Jan binnenkwam vroeg ik hem meteen hoe laat het was. En hij zei 01.00 uur. Vandaar mijn eerdere schattingen. Ik schrok eigenlijk, want hulp halen was dan eigenlijk onmogelijk, dat was anders geweest als het vroeg in de morgen was geweest.
Wat zit een mens toch raar in elkaar zeg. Toen Jan mij had uitgelegd dat het niet mogelijk was dat mijn rib mijn long had geraakt werd ik al wat rustiger. Het was anders veel eerder uitgekomen, meteen eigenlijk zei hij. Toch voor de zekerheid mijn longen even beluisteren in liggende houding. Hij hoorde niks en ik was weer wat rustiger maar nog niet helemaal. Op een gegeven moment kon ik rechtop zitten en kreeg ik ook meer lucht, vroeg Jan om nog maar eens naar mijn longen te luisteren en toen hij weer niks hoorde was ik helemaal gerustgesteld en was ik weer de oude. Oké mijn pijn aan mijn gekneusde rib bleef, maar ik was niet meer ongerust en kon weer rustig gaan slapen. ( overigens heb ik totaal geen last van de hoogte of welke verschijnselen daarbij kunnen horen zoals duizeligheid, hoofdpijn, wankel op de benen etc. etc. ) Pffff. Zzzzzz
-
20 Juli 2011 - 01:37
Petra:
Begrijp je heel goed, het is niet raar maar heel menselijk. Een gekneusde rib geeft veel pijn(meer pijn dan een gebroken rib)
Je bent een kanjer.
-
20 Juli 2011 - 07:26
Bjorn:
En een ongelooflijke drama queen, maar zoals je al zei: (jouw) hersens doen rare dingen ;) -
20 Juli 2011 - 16:57
Jelle :
He Kreijen, sneu voor de rest van de groep, je zult het wel tijdelijk laten om grappen uit te hallen en veel te lachen!! Sterkte de komende 6 weken...( :)), maak er toch wat moois van!
gr Jelle -
20 Juli 2011 - 18:57
Mam En Pap:
Blij weer iets te horen, een mooi verslag waar de belevenissen van de groep en van jouw te lezen zijn.Het was ook zeer interassant en levendig. Jouw jeugdige sprong heeft je wel een flinke kneuzing bezorgt , iets waar je lang last van zult hebben . Wij wensen jouw nog een mooie tijd en een fijne vakantie toe.hou je taai
Mam en Pap -
20 Juli 2011 - 19:48
Hanneke:
wat een verhaal weer..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
