Het tweede mooie deel!

Zondag 24 Juli,

Hallo lieve mensen allemaal,

Ben eens lang in bed blijven liggen, had en heb geen plannen voor twee dagen. Wat een weelde! Geen vragen meer, geen aftellen meer, gewoon alles wat ik doe of niet doe is voor mijzelf.
Dacht ik een saaie dag te hebben, maar op een of andere manier was het niet zo. Na het douchen ben ik lekker gaan ontbijten en heb ik de laatste kilometers van de Tour gezien. Daarna wat nieuws lezen over Noorwegen, triest en erg dat mensen zo gestoord kunnen zijn / worden, wat boodschappen gedaan en een potje gekolonist op de computer. :-)
In de middag ben ik naar een geweldig luxe winkelcentrum geweest. Het contrast tussen het deel waar ik vandaan kwam - platteland van Peru - en enkele delen van de stad Lima is enorm. De verschillen tussen arm en rijk kennen wij gelukkig niet zo. Ik zit dan ook in de wijk Mira Flores, een van de betere wijken in Lima, veilig en redelijk netjes. Het hostel is wel lekker goedkoop voor me.
Maar goed, wat heb ik in het winkelcentrum gedaan: finale Copa America gekeken. Uitslag 3-0 voor Uruguay tegen Paraguay en wat biertjes gedronken, wat rondgelopen en de dames van het Braziliaanse volleybal elftal bekeken. Zij liepen er namelijk ook rond.

O ja, ik had begrepen van Jos dat mijn groep veilig en wel was aangekomen op de locatie Eijkhagen. Ze hadden wel nog een uur vertraging opgelopen in Madrid, maar dat is dan niet zo erg. Vind het fijner dat ze goed zijn aangekomen. :-)

Tegen een uur of vijf weer de taxi terug richting hostel. In de taxi kwam ik er eigenlijk achter dat ik wel heel veel mazzel had gehad afgelopen zaterdag. 30 soles van het vliegveld naar mijn hostel was wel zeer goedkoop. Waarschijnlijk bedoelde de chauffeur 30 dollar, niet wetende dat ik al soles had en ik ging ervan uit dat het soles waren. Nou dan had hij maar dollar moeten zeggen. Wist ik veel! ( 30 soles is ongeveer € 8,-- )

In de avond ben ik weer lekker gaan chinezen en heb een flesje wijn gedronken met Calvin uit Wales en Hans en Dorien uit België op onze kamer. Om 20.45 vielen mijn ogen echt dicht.
Trusten

Maandag 25 Juli,

Vroeg op en weer niksen tot 15.00 uur, nou ja, niksen niet helemaal waar. Ik heb veel gekolonist op de pc. Om precies 15.00 was de taxi er en ja hoor ik was nu 25 soles meer kwijt dan toen ik kwam. Ach, het is nog altijd niet veel in vergelijking met de prijzen in Nederland.
Het blijft me altijd verbazen, maar ik denk dat alle bestuurders in ontwikkelingslanden het rijbewijs bij de Wehkamp of de Otto krijgen bij een of andere kleine bestelling van wat ondergoed. Wat een rit weer van drie kwartier, oké het toeteren is niet zo frequent als in India, maar het uitkijken is er hier echt niet bij. Men doet maar op hoop van zegen heb ik het idee. Peru is zeer katholiek en ze hebben in de auto's wel meer dan een Christoffel, rozenkrans of bidprentje hangen, misschien dat ze daarom zo rijden en dat ze denken dat het wel goed komt. Eigenlijk vind ik dit wel lachen.
Nu komen twee ergernissen op het vliegveld van Lima. Hier denken ze daadwerkelijk dat de toeristen melkkoeien zijn, die geld teveel hebben. Ten eerste ging ik bij een bar wat internetten en vroegen ze meteen of ik wat wilde drinken, dat begrijp ik dan nog wel. Zo gezegd zo gedaan en ik bestelde een biertje. 11.40 soles las ik op de kaart. Ik wilde gaan afrekenen en ze vroegen 4 dollar en ik vroeg de prijs in soles. Opeens vroeg de serveerster 12 soles. Hier trap ik niet in, als ze gewoon de normale prijs had gevraag dan had ik haar best wel fooi gegeven tot 15 soles, maar ze moet me niet belazeren en ze kreeg netjes 11.40 soles.
Daarna liep ik verder naar gate 24 en wilde onderweg een snicker kopen, ook hier zeiden ze dat deze kleine reep 12 soles zou kosten. Te belachelijk voor woorden gewoon. Je betaalt op Schiphol nog geen € 3,-- voor een snicker. Zo dit waren mijn ergernissen voor vandaag.
Nu ben ik lekker aan het wachten op het vliegtuig dat mij naar Chili gaat brengen. :-)

De vlucht had 50 minuten vertraging, maar dat maakt niet uit. Heb zeker zes uur de tijd voordat ik naar Calama vlieg in het Noorden van Chili. Dus eerst naar Santiago, naar het midden en dan weer naar het Noorden. Maar goed het is niet anders.
In Santiago zag ik op het vliegveld weer een sportploeg, nu was het de Chileense schietploeg, weet niet van welk kampioenschap of welk interland ze vandaan kwamen, maar ze kwamen in ieder geval met mij aan om 00.05 uur. Nu is het tijdverschil weer zes uur in plaats van zeven, acht dat went ook wel weer.
Dadelijk een NAP nemen en dan weer boarden en verder.

Dinsdag 26 juli,

Zo net een kleine drie uur geslapen op de banken van het vliegveld, het kan beter natuurlijk, maar je moet toch iets. Het is nu zes uur en over 20 minuten alweer het vliegtuig in. Ik weet nu toch zeker dat ik in Calama de bus naar San Pedro ga nemen. Ik blijf echt niet meer een hele dag op het vliegveld hangen totdat mijn groep eraan komt. Ik voel me wel thuis op vlieghavens, maar ook ik heb zo mijn grenzen.
Ik zie de groep wel in het hotel, dat lijkt me wat relaxter.

De vlucht was zeer bijzonder vond ik, eentje om niet meer te vergeten. Allereerst was de piloot even met een bekende aan het kletsen die voor mij zat en ik verstond er niks van natuurlijk. Het stomme is dat je sommige mensen meteen warm en sympathiek vindt. Hij was er een van. Verder heb ik tijdens de vlucht nog nooit zo een mooie uitzichten gezien. We vlogen over het Andes gebergte en ik zag alleen maar witte bergtoppen. Op een of andere manier kon zelfs de Himalaya hier niet tegen op. Op een gegeven moment vlogen we boven de Atacama woestijn, ook weer anders dan de Sahara. Verder heb ik tijdens de vlucht nog nooit zo fel de zon in mijn gezicht gehad als vanmorgen. Heerlijk zeg!

De vluchthaven was super klein, de autorit naar San Pedro was 100 km en was € 15,--. Ook deze was weer gaaf, immer gerade aus, zoals je dat zegt. Maar het lijkt wel of de Atacama woestijn omringd is door het Andes gebergte. Ik zag in ieder geval aan de linkerkant en vooruit overal besneeuwde bergtoppen en wij reden door de woestijn. Bizar toch.
Bij het hotel aangekomen, ben ik me even gaan opfrissen, was wel nodig na zo een nacht.

Zo nu wachten op de groep, zij komen vanavond laat. Hoe zal het zijn, leuk of niet leuk? De laatste keer met een groep voor mij was in 2009 in Egypte en dat was helemaal niks. Ik hoop toch dat het dit keer beter is en dat de mensen niet denken dat ze in Benidorm zitten of zoiets. Dat was namelijk in Egypte tijdens de rondreis wel het geval en daar irriteerde ik me enorm aan. Als je gaat rondtrekken dan doe je dat zonder te zeuren en te mekkeren over faciliteiten of eten. Anders ga je maar naar Urgada of S' arm sheik of zoiets.
Zo nu maar even wat relaxen en het dorpje bekijken. Nou heb het dorpje bekeken, het is een lange straat met twee zijstraatjes. Alles is hetzelfde gebleven, behalve dat ze hier heel goed hebben ingespeeld op het toerisme. Veel souvenirwinkeltjes, restaurantjes, northface winkel, overal wi - fi, zo kan men dus bijna overal internetten. Een heel klein Valkenburg zullen we maar zeggen.

Het valt me trouwens op Facebook op dat iedereen maar klaagt over het weer in Nederland. Dat doe ik hier maar niet, alleen Lima was slecht en een middag in de bergen, maar voor de rest heb ik niet te klagen gehad. Betreft weer klaag ik eigenlijk al niet vanaf 18 december. ;-)
Ik kan wel zeggen dat het behoorlijk kouder is geworden vanavond. Ik was namelijk gaan eten - en iedereen flaneert nog rond op de Caracoles ( hoofdweg ) van San Perdro - en het was behoorlijk kouder geworden in vergelijking met vanmiddag.

's Avonds ben ik lekker een pizza gaan eten en een rood wijntje gaan drinken. En dit maar voor 5000 peso's, voor de begrippen van San Pedro is dat goedkoop. Dit is ongeveer
€ 7,50 . In verhouding vind ik Chili gewoon zeer prijzig.
Ik had na het eten nog korte tijd voor een NAP totdat de groep zou komen, ik ging nog even op bed liggen en de groep arriveerde al voordat ik het door had.

Ik zag de groep net vijf minuten en in die tijd kun je niet inschatten hoe de groep is, Oké ik zal relatief veel ouderen. Toen zij naar bed gingen ben ik met Pauline nog wat wijn gaan drinken en heeft ze me nog alles gezegd wat ik moest weten voor komende vier weken. Ps: ik slaap met Marino op de kamer, is een Belg.

Woensdag 27 juli,

Heb slecht geslapen en geen idee hoe het kwam, in ieder geval moest ik veel hoesten, dat was me wel duidelijk. Jan, Jan, waar ben je :-)

Ik ben in ieder geval niet te vroeg opgestaan en ben gaan douchen, heerlijk gewoon. Daarna gaan ontbijten en ben bij mijn kamergenoot gaan zitten. Ontbijt was prima.
Tsja en toen, de groep druppelde langzaam binnen en ik ben maar even bij een ander groepje gaan zitten. Marino had ik inmiddels al gesproken maar de rest nog niet.
Hoe gaat dat dan, men stelt zich aan elkaar voor en dan doe je dan praktisch de hele dag totdat je iedereen hebt gehad. Makkelijk hè.

In de middag zijn we naar een soort maanlandschap gegaan. Het was in alle facetten mooi. Krakende zoutrotsen door expansie etc, maar weet ik veel hoe het werkt, ik ben een alfa. Mooie rotsformaties en een indrukwekkende zonsondergang.
Aangekomen bij ons hotel, zijn we met een aantal mensen gaan eten en daarna heel vroeg het bed in want om 03.30 ging de wekker. We zouden namelijk naar geisers gaan op ruim 4300 meter hoogte. Heb me laten vertellen dat je daar ook kon gaan zwemmen, dus dat doen we morgen maar. Overigens is het als je je uitkleedt wel min 8/9 graden :-) .

Even nog over de groep: groep is tot dusver oke en er zijn er velen met reiservaring, dit vind ik wel heel prettig. Twee groepsleden wil ik jullie niet onthouden. Dat zijn de zusjes Simone ( 22 ) en Marloes ( 20 ), ik noem ze maar knabbel en babbel. Wat een lieve kuikens. De andere komen nog wel aan bod.

Trusten

Donderdag 28 juli,

Pffffff 03.30 de wekker, dat is zelfs voor mij vroeg. Even snel douchen, aankleden, naar de receptie,
het " lunchpakket " pakken en de bus in. Deze zou tussen 04.00 uur en 04.30 uur komen. En ja hoor, hij komt natuurlijk om 04.30 uur. Maar niemand zeurde en dat was prima zo. Op naar de geisers. Buiten was het aardig koud denk ik, een graad of min twaalf. We gingen dan ook naar een behoorlijke hoogte zoals ik gisteren al beschreef en ik was benieuwd hoe het zou zijn met de hoogteziekte. Helaas hadden twee mensen er wel last van.

Bij de geisers aangekomen was het inderdaad behoorlijk fris en na een half uur kregen we van de gids iets warms aangeboden. Ik ging voor de warme chocomelk, helaas zonder slagroom, maar ik ben dan ook aan de lijn dus zo erg was dat ook weer niet.
Daarna gingen enkele helden zonder sokken en in zwembroek of bikini dan het
" buiten zwembad " van 30 graden in. Ik ging als eerste en ik kon zeggen dat het heerlijk was. Reinier, Tanja en Frank - een Limburger, een held uit Panningen - volgden me en we hebben heerlijk 20 minuten genoten van het lekkere water.
Oeps en nu uit het water en afdrogen, dat was even afzien hoor, maar ook dat ging goed en daarna hadden wij het in ieder geval echt warm.

Na dit " Siberische " avontuur zijn we met de bus weer richting San Pedro gereden. Natuurlijk hebben we weer ons als een stel Japanners gedragen en moesten op veel plekken foto's maken. Over Japanners gesproken, we hebben er twee bij hoor! Dat zijn ze natuurlijk niet echt, maar gedragen zich wel zo. Rudy en Hendrik heten ze, niks mis mee, maar ze fotograferen gewoon graag.

Vroeg in de middag waren we weer in San Pedro en ik heb daarna helemaal niks gedaan. Ja wat strips gelezen op mijn I Pad, toch handig zo een volwassen speelgoed.

Zo morgen richting de zoutvlakte en Bolivia.

Trusten!